HÂKİMLER 2:6-23
HÂKİMLER 2:6-23 Kutsal Kitap Yeni Çeviri 2001, 2008 (TCL02)
Bundan sonra Yeşu halkı gönderdi. İsrailliler paylarına düşen toprakları miras edinmek için yola çıktılar. Yeşu yaşadıkça ve RAB'bin İsrail için yaptığı büyük işleri görmüş olup Yeşu'dan sonra sağ kalan ileri gelenler durdukça halk RAB'be kulluk etti. RAB'bin kulu Nun oğlu Yeşu yüz on yaşında öldü. Onu Efrayim'in dağlık bölgesindeki Gaaş Dağı'nın kuzeyine, kendi mülkünün sınırları içinde kalan Timnat-Heres'e gömdüler. Bu kuşaktan olanların hepsi ölüp atalarına kavuştuktan sonra, RAB'bi tanımayan ve O'nun İsrail için yaptıklarını bilmeyen yeni bir kuşak yetişti. İsrailliler RAB'bin gözünde kötü olanı yaptılar, Baallar'a* taptılar. Kendilerini Mısır'dan çıkaran atalarının Tanrısı RAB'bi terk ettiler. Çevrelerinde yaşayan ulusların değişik ilahlarına bağlanıp onlara taparak RAB'bi öfkelendirdiler. Çünkü RAB'bi terk edip Baal'a ve Aştoretler'e* taptılar. Bunun üzerine RAB İsrail'e öfkelendi. Onları, her şeylerini alan yağmacıların eline teslim etti; artık karşı koyamadıkları çevredeki düşmanlarının kölesi yaptı. RAB söylediği ve ant içtiği gibi, onlara karşı olduğundan, savaşa her gittiklerinde yenilgiye uğradılar. Büyük sıkıntı içindeydiler. Sonra RAB onları yağmacıların elinden kurtaran hâkimler çıkardı. Ama hâkimlerini de dinlemediler. RAB'be vefasızlık ederek başka ilahlara taptılar. RAB'bin buyruklarını yerine getiren ataları gibi davranmadılar, onların izlediği yoldan çabucak saptılar. RAB onlar için ne zaman bir hâkim çıkardıysa, onunla birlikte oldu; hâkim yaşadığı sürece onları düşmanlarının elinden kurtardı. Baskı ve zulüm altında inledikleri zaman RAB onlara acıyordu. Ne var ki, hâkimleri ölür ölmez yine başka ilahlara bağlanıyor, onlara kulluk edip tapıyorlardı. Bu yolda atalarından beter oldular. Yaptıkları kötülüklerden ve inatçılıktan vazgeçmediler. RAB bu yüzden İsrail'e öfkelenerek şöyle dedi: “Madem bu ulus atalarının uymasını buyurduğum antlaşmayı bozdu ve sözümü dinlemedi, ben de Yeşu öldüğünde bu topraklarda bıraktığı ulusların hiçbirini artık önlerinden kovmayacağım. Ataları gibi özenle RAB'bin yolundan gidip gitmeyeceklerini görmek için onları bu uluslarla sınayacağım.” RAB o ulusları hemen kovmamış, Yeşu'nun eline teslim etmeyerek ülkelerinde kalmalarına izin vermişti.
HÂKİMLER 2:6-23 Turkish Bible Old Translation 1941 (KMEYA)
Ve Yeşu kavmı salıverdiği zaman, İsrail oğulları diyarı mülk edinsinler diye herkes kendi mirasına gitti. Ve Yeşuun bütün günlerinde, ve RABBİN İsrail için yaptığı bütün büyük işi görmüş olup Yeşudan sonra sağ kalan ihtiyarların günlerinde kavm RABBE kulluk ettiler. Ve RABBİN kulu Nun oğlu Yeşu, yüz on yaşında olarak öldü. Ve onu Gaaş dağının şimalinde, Efraim dağlığında, Timnat-hereste, mirasının sınırı içine gömdüler. Ve bütün o nesil de atalarına katıldılar; ve RABBİ, ve İsrail için yapmış olduğu işi bilmiyen başka bir nesil türedi. Ve İsrail oğulları RABBİN gözünde kötü olanı yaptılar, ve Baallara kulluk ettiler; ve kendilerini Mısır diyarından çıkaran atalarının Allahı RABBİ bıraktılar, ve etraflarında olan milletlerin ilâhlarından olan başka ilâhların ardınca yürüdüler, ve onlara iğildiler; ve RABBİ öfkelendirdiler. Ve RABBİ bırakıp Baala ve Astartilere kulluk ettiler. Ve RABBİN öfkesi İsraile karşı alevlendi, ve onları yağmacıların eline verdi, ve onları yağma ettiler; ve onları etraftaki düşmanlarına sattı, ve artık düşmanlarının önünde duramadılar. Her nereye çıktılarsa, RABBİN onlara söylemiş olduğu gibi, ve RABBİN onlara and etmiş olduğu gibi RABBİN eli kötülük için onlara karşı idi; ve çok sıkıldılar. Ve RAB onları yağma edenlerin elinden kurtaran hâkimler çıkardı. Ve hâkimlerini de dinlemediler; çünkü başka ilâhların ardınca zina ettiler, ve onlara iğildiler; atalarının yürüdüğü yoldan çabuk saptılar; onlar RABBİN emirlerini dinliyorlardı, fakat bunlar ataları gibi yapmadılar. Ve RAB onlar için hâkimler çıkardıkça RAB hâkimle beraber olup hâkimin bütün günlerince onları düşmanlarının elinden kurtarırdı; çünkü onları ezenler ve sıkıştıranlar yüzünden olan iniltilerinden dolayı RAB onlara acırdı. Ve vaki oldu ki, hâkim öldükçe geri döndüler, ve başka ilâhlara kulluk edip onlara iğilmek için onların ardınca yürümekle atalarından ziyade bozuldular; işlerinden ve inat yollarından vazgeçmediler. Ve İsraile karşı RABBİN öfkesi alevlendi; ve dedi: Mademki bu millet atalarına emrettiğim ahdimi bozdular, ve sözümü dinlemediler; ben de Yeşu öldüğü zaman bırakmış olduğu milletlerden hiç birini artık önlerinden kovmıyacağım; ta ki, atalarının tuttuğu gibi RABBİN yolunu onda yürümek için tutacaklar mı, yoksa değil mi, diye bunlarla İsraili deneyeyim. Ve RAB o milletleri çabuk kovmıyarak bıraktı, ve onları Yeşuun eline vermedi.
HÂKİMLER 2:6-23 Kutsal Kitap ve Deuterokanonik Kitaplar (KKDEU)
Bundan sonra Yeşu halkı gönderdi. İsrailliler paylarına düşen toprakları miras edinmek için yola çıktılar. Yeşu yaşadıkça ve RAB'bin İsrail için yaptığı büyük işleri görmüş olup Yeşu'dan sonra sağ kalan ileri gelenler durdukça halk RAB'be kulluk etti. RAB'bin kulu Nun oğlu Yeşu yüz on yaşında öldü. Onu Efrayim'in dağlık bölgesindeki Gaaş Dağı'nın kuzeyine, kendi mülkünün sınırları içinde kalan Timnat-Heres'e gömdüler. Bu kuşaktan olanların hepsi ölüp atalarına kavuştuktan sonra, RAB'bi tanımayan ve O'nun İsrail için yaptıklarını bilmeyen yeni bir kuşak yetişti. İsrailliler RAB'bin gözünde kötü olanı yaptılar, Baallar'a* taptılar. Kendilerini Mısır'dan çıkaran atalarının Tanrısı RAB'bi terk ettiler. Çevrelerinde yaşayan ulusların değişik ilahlarına bağlanıp onlara taparak RAB'bi öfkelendirdiler. Çünkü RAB'bi terk edip Baal'a ve Aştoretler'e* taptılar. Bunun üzerine RAB İsrail'e öfkelendi. Onları, her şeylerini alan yağmacıların eline teslim etti; artık karşı koyamadıkları çevredeki düşmanlarının kölesi yaptı. RAB söylediği ve ant içtiği gibi, onlara karşı olduğundan, savaşa her gittiklerinde yenilgiye uğradılar. Büyük sıkıntı içindeydiler. Sonra RAB onları yağmacıların elinden kurtaran hâkimler çıkardı. Ama hâkimlerini de dinlemediler. RAB'be vefasızlık ederek başka ilahlara taptılar. RAB'bin buyruklarını yerine getiren ataları gibi davranmadılar, onların izlediği yoldan çabucak saptılar. RAB onlar için ne zaman bir hâkim çıkardıysa, onunla birlikte oldu; hâkim yaşadığı sürece onları düşmanlarının elinden kurtardı. Baskı ve zulüm altında inledikleri zaman RAB onlara acıyordu. Ne var ki, hâkimleri ölür ölmez yine başka ilahlara bağlanıyor, onlara kulluk edip tapıyorlardı. Bu yolda atalarından beter oldular. Yaptıkları kötülüklerden ve inatçılıktan vazgeçmediler. RAB bu yüzden İsrail'e öfkelenerek şöyle dedi: “Madem bu ulus atalarının uymasını buyurduğum antlaşmayı bozdu ve sözümü dinlemedi, ben de Yeşu öldüğünde bu topraklarda bıraktığı ulusların hiçbirini artık önlerinden kovmayacağım. Ataları gibi özenle RAB'bin yolundan gidip gitmeyeceklerini görmek için onları bu uluslarla sınayacağım.” RAB o ulusları hemen kovmamış, Yeşu'nun eline teslim etmeyerek ülkelerinde kalmalarına izin vermişti.