YUHANNA 4:3-18

İsa bunu öğrenince Yahudiye'den ayrılıp yeniden Galile'ye gitti. Yolculuk ederken Samiriye'den geçmesi gerekiyordu. Samiriye'nin Sihar denilen kasabasına geldi. Burası Yakup'un oğlu Yusuf'a verdiği toprağa yakındı. Yakup'un kuyusu buradaydı. Yolculuktan yorulmuş olan İsa kuyunun yanına oturdu. Saat öğleyin on iki sularıydı. Samiriyeli bir kadın su çekmeye geldi. İsa ona, “Bana da ver, içeyim” dedi. Öğrencileri kasabaya yiyecek almaya gitmişlerdi. Samiriyeli kadın, “Sen Yahudi'sin, bense Samiriyeli bir kadınım” dedi, “Nasıl olur da benden içecek su istersin?” Çünkü Yahudiler'in Samiriyeliler'le hiç ilişkisi yoktu. İsa şöyle yanıtladı: “Eğer Tanrı'nın armağanını ve sana, ‘Bana su ver, içeyim’ diyenin kim olduğunu bilseydin, sen O'ndan isteyecektin, O da sana yaşam suyunu verecekti.” Kadın, “Efendim” dedi, “Su çekecek bir şeyin yok, kuyu da derin! Yaşam suyunu nereden bulacaksın? Bu kuyuyu bize veren atamız Yakup'tur. Kendisi de, davarları da oradan içmiştir. Yoksa sen ondan da üstün biri misin?” İsa ona şöyle dedi: “Bu sudan içen herkes yeniden susayacaktır. Oysa benim vereceğim sudan her kim içerse sonsuza dek susamayacaktır. Vereceğim su sonsuz yaşam sağlamak için onun iç varlığında kaynaklanan bir pınar olacaktır.” Kadın, “Efendim” dedi, “Bu suyu bana ver. Ne susayayım, ne de su çekmek için buraya dek geleyim!” İsa, “Git, kocanı çağır, sonra buraya dön” dedi. Kadın, “Kocam yok” diye yanıtlayınca İsa, “Kocam yok demekle doğru söyledin” dedi, “Çünkü beş kocaya vardın ve şu anda birlikte yaşadığın kişi kocan değil. Bu konuda doğru konuştun.”