YUHANNA 11:1-23

Beytanya'dan Lazar adlı bir adam hasta düşmüştü. Meryem'le kız kardeşi Marta da oralıydılar. Hasta Lazar, Rab'be güzel kokulu yağ sürüp saçlarıyla ayaklarını silen Meryem'in kardeşiydi. Kız kardeşler, “Ya Rab, sevdiğin kişi hasta” diye İsa'ya haber gönderdiler. İsa bunu duyunca, “Bu hastalık ölümle sonuçlanmayacak” dedi, “Ama Tanrı'nın yücelmesi içindir. Öyle ki, bu hastalıkla Tanrı'nın Oğlu yüceltilsin.” İsa Marta'yı, kız kardeşini ve Lazar'ı severdi. Öyleyken, Lazar'ın hasta olduğunu duyunca bulunduğu yerde iki gün daha kaldı. Sonra öğrencilerine, “Yine Yahudiye'ye gidelim” dedi. Öğrenciler, “Öğretmen” dediler, “Daha kısa süre önce Yahudiler seni taşa tutmak istediler. Yine mi oraya gidiyorsun?” İsa şu yanıtı verdi: “Günde on iki saat yok mu? Gündüz gezen sendelemez. Çünkü bu dünyanın ışığını görür. Oysa gece gezen sendeler. Çünkü kendisinde ışık yoktur.” Bunu belirttikten sonra ekledi: “Dostumuz Lazar uyuyor, ben onu uyandırmaya gidiyorum.” Öğrenciler, “Ya Rab, uyuyorsa kurtulacaktır” diye karşılık verdiler. İsa onun ölümünden söz ediyordu. Ama onlar uykuya daldığından söz ettiğini sandılar. Bunun üzerine İsa açıkça, “Lazar öldü” dedi, “Ve ben orada bulunmadığıma sizin açınızdan seviniyorum: İman edesiniz diye… Şimdi kalkın, ona gidelim.” İkiz denilen Tomas öğrenci arkadaşlarına, “Haydi, biz de gidelim” dedi, “Böylece O'nunla birlikte ölelim.” İsa oraya vardığında Lazar'ı dört gün önce mezara konmuş buldu. Beytanya Yeruşalim'e yakındı; yaklaşık üç kilometre uzaklıktaydı. Yahudiler'den birçoğu, erkek kardeşlerini yitiren Marta ile Meryem'i avutmaya gelmişlerdi. Marta İsa'nın geldiğini duyunca O'nu karşılamaya çıktı. Meryem evde oturuyordu. Marta İsa'ya, “Ya Rab” dedi, “Burada olsaydın kardeşim ölmeyecekti. Şimdi de her ne dilersen Tanrı'nın sana vereceğini biliyorum.” İsa, “Kardeşin dirilecek” dedi.