YUHANNA 10:22-42

Yeruşalim'de Tapınağın Açılışını Anma Bayramı kutlanıyordu. Mevsim kıştı. İsa tapınakta Süleyman'ın eyvanında dolaşıyordu. Yahudi yetkililer çevresini sarıp sordular: “Daha ne vakte dek bizi kararsızlık içinde bırakacaksın? Eğer Mesih'sen bize açıkça bildir!” İsa, “Size bildirdim, ama bana inanmıyorsunuz” diye yanıtladı, “Babam'ın adıyla yaptığım işler bana tanıklık ediyor. Ama siz iman etmiyorsunuz. Çünkü koyunlarımdan değilsiniz. Koyunlarım sesimi işitirler, ben de onları tanırım ve ardımdan gelirler. Onlara sonsuz yaşam veririm. Onlar sonsuza dek yok olmayacaklar. Hiç kimse de onları elimden kapamayacak. Onları bana veren Babam her varlıktan üstündür. Baba'nın elinden onları kapmaya kimsenin gücü yetmez. Ben ve Baba biriz.” Yahudi yetkililer yine O'nu taşlamak için taşlara sarıldılar. İsa onlara şöyle dedi: “Size Baba'dan gelen sayısız değerli işler gösterdim. Bu işlerden hangisi için beni taşlıyorsunuz?” Yahudi yetkililer, “Seni değerli bir iş yüzünden değil, sövdüğünden taşlıyoruz” diye karşılık verdiler, “Çünkü sen bir insanken kendini Tanrı yerine koyuyorsun.” İsa şöyle yanıtladı: “Kutsal Yasanız'da, Tanrı'nın, ‘Ben buyurdum: Siz ilahlarsınız’ dediği yazılı değil mi? O'nun Tanrı'nın sözünün iletildiği kişiler için İlahlar sözünü kullandığını ve Kutsal Yazı'nın bozulamayacağını biliyoruz. ‘Tanrı'nın Oğlu'yum’ dediğim için, Baba'nın kutsayıp dünyaya gönderdiği kişiye mi sövüyorsun diyorsunuz siz? Eğer Babam'ın işlerini yapmıyorsam, bana iman etmeyin. Yok eğer yapıyorsam, bana iman etmeseniz bile yapılan işlere inanın. Öyle ki, Baba'nın bende, benim de Baba'da olduğumu bilip anlayasınız.” Bunun üzerine, O'nu yine yakalamaya yeltendiler. Ama İsa ellerinden sıyrılıp gitti. İsa yine Ürdün Irmağı'nın öbür yakasında Yahya'nın başlangıçta vaftiz ettiği yere gitti ve orada kaldı. Birçok kişi O'na geldi. “Yahya hiçbir mucize yapmadı; ama Yahya'nın bu adam için söylediği her şey doğru çıktı” diyorlardı. Orada birçokları O'na iman etti.