YUHANNA 10:1-9, 11-21

“Size doğrusunu söyleyeyim: Koyun ağılına kapıdan girmeyip başka yerden giren kişi hırsız ve eşkıyadır. Kapıdan girense koyunların çobanıdır. Kapıcı ona kapıyı açar ve koyunlar onun sesini işitirler. O da koyunlarını adlarıyla çağırır ve onları dışarı çıkarır. Kendi koyunlarının hepsini yola koyunca onların önünden yürür, koyunlar da ardından giderler. Çünkü sesini tanırlar. Bir yabancının ardından gitmezler. Tersine, ondan kaçarlar. Çünkü yabancıların sesini tanımazlar.” İsa onlara bu örneği anlattı. Ama O'nun ne demek istediğini anlamadılar. Bunun üzerine İsa yeniden anlattı: “Size doğrusunu söyleyeyim, ben koyunların kapısıyım. Benden önce gelenlerin tümü hırsız ve eşkıyadır. Ama koyunlar onları dinlemedi. Kapı Ben'im. Benim aracılığımla giren kurtulur. Girer, çıkar ve otlak bulur.

“Ben İyi Çoban'ım. İyi Çoban koyunlar için canını verir. Parayla tutulan, gerçekte çoban olmayan ve koyunlara sahip çıkmayan kişi kurdun geldiğini görünce koyunları bırakıp kaçar. Kurt da onları kapar, darmadağın eder. Kaçar, çünkü para karşılığı tutulmuştur ve koyunlar için kaygılanmaz. Ben İyi Çoban'ım ve benim olanları tanırım. Benim olanlar da beni tanırlar. Baba'nın beni tanıdığı, benim de Baba'yı tanıdığım gibi. Koyunlar için canımı veririm. Bu ağıldan olmayan başka koyunlarım da var. Onları da getirmeliyim. Sesimi duyacaklar; böylece tek sürü, tek Çoban olacak. “Baba beni bunun için sever. Çünkü canımı veririm; öyle ki, onu yeniden alayım. Canımı benden kimse alamaz. Onu kendi isteğimle veriyorum. Canımı vermeye de, yeniden almaya da yetkim vardır. Bu buyruğu Babam'dan aldım.” Bu sözler yüzünden Yahudi yetkililer arasında yeniden ayrılık doğdu. Birçoğu şöyle diyordu: “O cinlidir, hem de deli! Niçin O'nu dinliyorsunuz?” Başkaları ise, “Bunlar cine tutulmuş birinin sözleri değil!” diyorlardı, “Cin körlerin gözlerini açabilir mi hiç?”