HABERCİLERİN İŞLERİ 2:1-13

Pentekost günü geldiğinde, hepsi bir aradaydılar. Bir anda, gökten sanki hızla esen rüzgarın sesiymiş gibi bir ses geldi, oturdukları evi doldurdu. Gözlerinin önünde ateşe benzer diller göründü. Bunlar dağılarak onların her biri üzerine indi. Tüm Mesih inanlıları Kutsal Ruh'la doldu. Ruh'un kendilerine verdiği biçimde başka dillerde konuşmaya başladılar. Orada dünyanın her ülkesinden gelip Yeruşalim'de yaşayan tanrısayar Yahudiler bulunuyordu. Gökten gelen sesin duyulması üzerine halk bir araya toplandı. Kendi dillerinde konuşulduğunu duyduklarında kulaklarına inanamadılar. Hayranlık ve şaşkınlık içinde soruyorlardı: “Bu konuşanların tümü Galileli değil mi? Nasıl oluyor da her birimiz kendi dilimizi duyuyoruz? “Partlar, Medler, Elamlılar, Mezopotamya'da yaşayanlar, Yahudiye'de, Kapadokya'da, Pontos'ta, Asya'da, Frikya'da, Pamfilya'da, Mısır'da, Kirine'ye yakın Libya yörelerinde oturanlar, Roma'dan kalkıp gelenler –hem Yahudiler hem de Yahudiler'in inancını benimseyenler–, Giritliler ve Araplar… Hepimiz bu insanların bizim dilimizde Tanrı'nın büyük işlerini konuştuklarını duyuyoruz!” Tümü şaşkınlıktan donakaldı, merakla birbirlerine, “Bu da ne demek oluyor?” diye sordular. Bazıları da onları alaya alarak, “Taze şarapla sarhoş olmuşlar!” dediler.