HÂKİMLER 2:6-23

Ve Yeşu kavmı salıverdiği zaman, İsrail oğulları diyarı mülk edinsinler diye herkes kendi mirasına gitti. Ve Yeşuun bütün günlerinde, ve RABBİN İsrail için yaptığı bütün büyük işi görmüş olup Yeşudan sonra sağ kalan ihtiyarların günlerinde kavm RABBE kulluk ettiler. Ve RABBİN kulu Nun oğlu Yeşu, yüz on yaşında olarak öldü. Ve onu Gaaş dağının şimalinde, Efraim dağlığında, Timnat-hereste, mirasının sınırı içine gömdüler. Ve bütün o nesil de atalarına katıldılar; ve RABBİ, ve İsrail için yapmış olduğu işi bilmiyen başka bir nesil türedi. Ve İsrail oğulları RABBİN gözünde kötü olanı yaptılar, ve Baallara kulluk ettiler; ve kendilerini Mısır diyarından çıkaran atalarının Allahı RABBİ bıraktılar, ve etraflarında olan milletlerin ilâhlarından olan başka ilâhların ardınca yürüdüler, ve onlara iğildiler; ve RABBİ öfkelendirdiler. Ve RABBİ bırakıp Baala ve Astartilere kulluk ettiler. Ve RABBİN öfkesi İsraile karşı alevlendi, ve onları yağmacıların eline verdi, ve onları yağma ettiler; ve onları etraftaki düşmanlarına sattı, ve artık düşmanlarının önünde duramadılar. Her nereye çıktılarsa, RABBİN onlara söylemiş olduğu gibi, ve RABBİN onlara and etmiş olduğu gibi RABBİN eli kötülük için onlara karşı idi; ve çok sıkıldılar. Ve RAB onları yağma edenlerin elinden kurtaran hâkimler çıkardı. Ve hâkimlerini de dinlemediler; çünkü başka ilâhların ardınca zina ettiler, ve onlara iğildiler; atalarının yürüdüğü yoldan çabuk saptılar; onlar RABBİN emirlerini dinliyorlardı, fakat bunlar ataları gibi yapmadılar. Ve RAB onlar için hâkimler çıkardıkça RAB hâkimle beraber olup hâkimin bütün günlerince onları düşmanlarının elinden kurtarırdı; çünkü onları ezenler ve sıkıştıranlar yüzünden olan iniltilerinden dolayı RAB onlara acırdı. Ve vaki oldu ki, hâkim öldükçe geri döndüler, ve başka ilâhlara kulluk edip onlara iğilmek için onların ardınca yürümekle atalarından ziyade bozuldular; işlerinden ve inat yollarından vazgeçmediler. Ve İsraile karşı RABBİN öfkesi alevlendi; ve dedi: Mademki bu millet atalarına emrettiğim ahdimi bozdular, ve sözümü dinlemediler; ben de Yeşu öldüğü zaman bırakmış olduğu milletlerden hiç birini artık önlerinden kovmıyacağım; ta ki, atalarının tuttuğu gibi RABBİN yolunu onda yürümek için tutacaklar mı, yoksa değil mi, diye bunlarla İsraili deneyeyim. Ve RAB o milletleri çabuk kovmıyarak bıraktı, ve onları Yeşuun eline vermedi.