VAİZ 2:1-11

B EN yüreğimde dedim: Haydi gel sevinçle seni deniyeyim; iyiliği de gör; ve işte, o da boş. Gülme için: Deliliktir; sevinç için de: Neye yarar? dedim. Ömürlerinin bütün günlerince gökler altında yapsınlar diye âdem oğulları için iyi olan ne idiğini görünciye kadar, yüreğim bana hikmetle yol gösterirken, bedenimi şarapla nasıl dinlendireyim, ve akılsızlığı nasıl ele alayım, diye yüreğimde araştırdım. Büyük işler yaptım; kendime evler yaptım; kendim için bağlar diktim; kendim için bahçeler ve korular yaptım, ve onlarda her çeşit meyva ağaçları diktim; ağaç yetiştirilen ormanı sulamak için kendime su havuzları yaptım; köleler ve cariyeler satın aldım, ve evimde doğmuş kölelerim vardı; hem de çok malım, sığırlarım ve davarım vardı, benden evel Yeruşalimde olanların hepsininkinden çoktu; hem de kendim için gümüş ve altın, ve kıralların ve vilâyetlerin hazinesini topladım; ve erkek ve kadın hanendeler, ve âdem oğullarının zevk aldıkları şeyler, bir çok kadınlar edindim. Böylece büyüdüm, ve benden evel Yeruşalimde olanların hepsinden daha büyük oldum; hikmetim de beni bırakmadı. Ve istedikleri hiç bir şeyi gözlerimden esirgemedim; yüreğimi hiç bir sevinçten alıkoymadım; çünkü bütün emeğimden ötürü yüreğim seviniyordu; ve bütün emeğimden payım da bu oldu. Ve ellerimin yapmış olduğu bütün işlere, ve yapmak için çektiğim emeğe dönüp baktım; ve işte, hepsi boş, ve yeli kavramağa çalışmaktı; ve güneş altında bir kazanç yoktu.