II. Samuel 9:1-13

V E Davud dedi: Saul evinden hâlâ hayatta olan kimse var mı? Yonatanın hatırı için ona iyilik edeyim. Ve Saul evinin bir kulu vardı, ve adı Tsiba idi, ve onu Davudun yanına çağırdılar; ve kıral ona dedi: Tsiba sen misin? Ve o dedi: Kulunum. Ve kıral dedi: Saul evinden hiç kimse kalmadı mı ki, ona Allah için iyilik edeyim? Ve Tsiba kırala dedi: Yonatanın daha bir oğlu var, ayakları sakattır. Ve kıral ona dedi: O nerededir? Ve Tsiba kırala dedi: İşte, o Lo-debarda Ammielin oğlu Makirin evindedir. Ve kıral Davud gönderip Lo-debardan, Ammielin oğlu Makirin evinden onu getirtti. Ve Saulun oğlu Yonatanın oğlu Mefiboşet Davuda geldi, ve yüz üstü düşüp kapandı; ve Davud: Mefiboşet! dedi. Ve o: İşte, ben kulun! dedi. Ve Davud ona dedi: Korkma; çünkü baban Yonatanın hatırı için mutlaka sana iyilik edeceğim, ve baban Saulun bütün toprağını sana geri vereceğim; ve sen daima benim soframda ekmek yiyeceksin. Ve iğilip dedi: Kulun neyim ki, benim gibi ölü bir köpeğe yüzünü çeviresin? Ve kıral, Saulun hizmetçisi Tsibayı çağırıp ona dedi: Evelce Saulun ve bütün evinin malı olan her şeyi senin efendinin oğluna verdim. Ve sen ve oğulların, ve kulların onun için toprağı işliyeceksiniz, ve mahsulü getireceksin ki, efendinin oğlunun yiyecek ekmeği olsun; fakat efendinin oğlu Mefiboşet daima benim soframda ekmek yiyecek. Ve Tsibanın on beş oğlu ve yirmi kulu vardı. Ve Tsiba kırala dedi: Kulun, efendim kıralın kuluna emrettiği her şeye göre yapacaktır. Ve kıral dedi: Mefiboşet ise, kıralın oğullarından biri gibi soframda yiyecektir. Ve Mefiboşetin küçük bir oğlu vardı, ve adı Mika idi. Ve Tsibanın evinde oturanların hepsi Mefiboşetin kulları idi. Ve Mefiboşet Yeruşalimde oturdu; çünkü daima kıralın sofrasında yiyordu. Ve o iki ayağından topaldı.