II. Kırallar 2:1-13

V E vaki oldu ki, RAB İlyayı kasırga ile göklere çıkaracağı zaman, İlya ile Elişa Gilgaldan giderlerken, İlya Elişaya dedi: Rica ederim, burada kal; çünkü RAB beni Beyt-ele kadar gönderdi. Ve Elişa dedi: Hay olan RABBİN hakkı için, ve senin canının hayatı hakkı için, seni bırakmam. Ve Beyt-ele indiler. Ve Beyt-elde olan peygamber oğulları Elişaya çıkıp ona dediler: Biliyor musun ki, bugün RAB efendini senin başından kaldıracaktır? Ve dedi: Ben de biliyorum; susun. Ve İlya ona dedi: Ey Elişa, rica ederim, burada kal; çünkü Rab beni Erihaya gönderdi. Ve dedi: Hay olan RABBİN hakkı için, ve senin canının hayatı hakkı için, seni bırakmam. Ve Erihaya geldiler. Ve Erihada olan peygamber oğulları Elişaya yaklaşıp ona dediler: Biliyor musun ki, bugün RAB efendini senin başından kaldıracaktır? Ve dedi: Ben de biliyorum; susun. Ve İlya ona dedi: Rica ederim burada kal; çünkü RAB beni Erdene gönderdi. Ve dedi: Hay olan RABBİN hakkı için, ve senin canının hayatı hakkı için, seni bırakmam. Ve ikisi de gittiler. Ve peygamber oğullarından elli kişi gittiler, ve uzakta onların karşılarında durdular; ve ikisi de Erdenin yanında durdular. Ve İlya cübbesini aldı, ve onu dürüp sulara vurdu, ve sular bu yana ve o yana ikiye bölündü, ve ikisi de kuru yerden geçtiler. Ve vaki oldu ki, geçtikleri zaman İlya Elişaya dedi: Ben senin yanından alınmadan evel sana ne yapayım, iste. Ve Elişa dedi: Rica ederim, senin ruhundan benim iki payım olsun. Ve dedi: Çetin şey istedin; eğer senin yanından alındığım zaman beni görürsen, sana böyle olacaktır; ve yoksa olmıyacaktır. Ve vaki oldu ki, onlar yürüyüp konuşurlarken, işte, ateşten araba ve ateşten atlar, ve ikisini birbirinden ayırdılar; ve İlya kasırgada göklere çıktı. Ve Elişa görüp bağırdı: Baba, ey baba, İsrailin arabası ve onun atlıları! Ve artık onu görmedi; ve kendi esvabını tuttu, ve onları yırtıp iki parça etti. Ve İlyanın üzerinden düşmüş olan cübbesini kaldırdı, ve geri döndü, ve Erden kenarında durdu.