YUHANNA 4:27, 28-29, 30, 31, 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 43, 44, 45, 46, 47, 48, 49, 50, 51, 52, 53, 54
YUHANNA 4:27 TCL02
Bu sırada İsa'nın öğrencileri geldiler. O'nun bir kadınla konuşmasına şaştılar. Bununla birlikte hiçbiri, “Ne istiyorsun?” ya da, “O kadınla neden konuşuyorsun?” demedi.
YUHANNA 4:28-29 TCL02
Sonra kadın su testisini bırakarak kente gitti ve halka şöyle dedi: “Gelin, yaptığım her şeyi bana söyleyen adamı görün. Acaba Mesih bu mudur?”
YUHANNA 4:30 TCL02
Halk da kentten çıkıp İsa'ya doğru gelmeye başladı.
YUHANNA 4:31 TCL02
Bu arada öğrencileri O'na, “Rabbî, yemek ye!” diye rica ediyorlardı.
YUHANNA 4:32 TCL02
Ama İsa, “Benim, sizin bilmediğiniz bir yiyeceğim var” dedi.
YUHANNA 4:33 TCL02
Öğrenciler birbirlerine, “Acaba biri O'na yiyecek mi getirdi?” diye sordular.
YUHANNA 4:34 TCL02
İsa, “Benim yemeğim, beni gönderenin isteğini yerine getirmek ve O'nun işini tamamlamaktır” dedi.
YUHANNA 4:35 TCL02
“Sizler, ‘Ekinleri biçmeye daha dört ay var’ demiyor musunuz? İşte, size söylüyorum, başınızı kaldırıp tarlalara bakın. Ekinler sararmış, biçilmeye hazır!
YUHANNA 4:36 TCL02
Eken ve biçen birlikte sevinsinler diye, biçen kişi şimdiden ücretini alır ve sonsuz yaşam için ürün toplar.
YUHANNA 4:37 TCL02
‘Biri eker, başkası biçer’ sözü bu durumda doğrudur.
YUHANNA 4:38 TCL02
Ben sizi, emek vermediğiniz bir ürünü biçmeye gönderdim. Başkaları emek verdiler, siz ise onların emeğinden yararlandınız.”
YUHANNA 4:39 TCL02
O kentten birçok Samiriyeli, “Yaptığım her şeyi bana söyledi” diye tanıklık eden kadının sözü üzerine İsa'ya iman etti.
YUHANNA 4:40 TCL02
Samiriyeliler O'na gelip yanlarında kalması için rica ettiler. O da orada iki gün kaldı.
YUHANNA 4:42 TCL02
Bunlar kadına, “Bizim iman etmemizin nedeni artık senin sözlerin değil” diyorlardı. “Kendimiz işittik, O'nun gerçekten dünyanın Kurtarıcısı olduğunu biliyoruz.”
YUHANNA 4:43 TCL02
Bu iki günden sonra İsa oradan ayrılıp Celile'ye gitti.
YUHANNA 4:44 TCL02
İsa'nın kendisi, bir peygamberin kendi memleketinde saygı görmediğine tanıklık etmişti.
YUHANNA 4:45 TCL02
Celile'ye geldiği zaman Celileliler O'nu iyi karşıladılar. Çünkü onlar da bayram için gitmişler ve bayramda O'nun Yeruşalim'de yaptığı her şeyi görmüşlerdi.
YUHANNA 4:46 TCL02
İsa yine, suyu şaraba çevirdiği Celile'nin Kana Köyü'ne geldi. Orada saraya bağlı bir memur vardı. Oğlu Kefarnahum'da hastaydı.
YUHANNA 4:47 TCL02
Adam, İsa'nın Yahudiye'den Celile'ye geldiğini işitince yanına gitti, evine gelip ölmek üzere olan oğlunu iyileştirmesi için O'na yalvardı.
YUHANNA 4:48 TCL02
İsa adama, “Sizler belirtiler ve harikalar görmedikçe iman etmeyeceksiniz” dedi.
YUHANNA 4:49 TCL02
Saray memuru İsa'ya, “Efendim, çocuğum ölmeden yetiş!” dedi.
YUHANNA 4:50 TCL02
İsa, “Git, oğlun yaşayacak” dedi. Adam, İsa'nın söylediği söze iman ederek gitti.
YUHANNA 4:51 TCL02
Daha yoldayken köleleri onu karşılayıp oğlunun yaşadığını bildirdiler.
YUHANNA 4:52 TCL02
Adam onlara, oğlunun iyileşmeye başladığı saati sordu. “Dün öğle üstü saat birde ateşi düştü” dediler.
YUHANNA 4:53 TCL02
Baba bunun, İsa'nın, “Oğlun yaşayacak” dediği saat olduğunu anladı. Kendisi ve bütün ev halkı iman etti.
YUHANNA 4:54 TCL02
İsa, bu ikinci belirtiyi de Yahudiye'den Celile'ye döndükten sonra gerçekleştirdi.