तसौ पबित्र आत्माइ फिलिपलाइ बोल्लोकुन्, “उ रथक् सङ्-सङ्हिं जा।” ओक्राक्पाछु फिलिप दग्रटे जाहिन् रथक् छेंओइ पुग्लक् आउँ उ मानुसे यसैया अगमबक्ताइ लेख्ल किताप पर्ह्तिहि रैल्ह सुन्लक्। तसौ फिलिपे सोर्ल्होकुन्, “यि तुँइ पर्ह्तिहि रैल्ह कहिनलक् बुझ्तिहि रहस्ला?”
तसौ ओहिं जुबाप देलक्, “कुन्हुँइ नहिंबुझाहिनें मुँइ कहने बुझ्बा पार्मा ते?” आउँ ओहिं फिलिपलाइ रथै चर्हिहिन् आफ्निक्सङ्हिं बस्बाक्नि बिम्ति कर्लकुन्।