โรม 4:4-8

โรม 4:4-8 พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย (THA-ERV)

ดู​อย่าง​คน​ที่​ทำงาน​สิ ค่าแรง​ของ​เขา​ไม่​ได้​นับ​ว่า​เป็น​ของขวัญ​จาก​นาย​จ้าง แต่​เป็น​สิ่ง​ที่​เขา​สมควร​จะ​ได้รับ​อยู่​แล้ว ส่วน​คน​ที่​ไม่​ทำงาน แต่​กลับ​ไว้วางใจ​ใน​พระเจ้า พระเจ้า​ก็​ยอมรับ​เขา​ถึง​แม้​เขา​ทำ​บาป พระองค์​ก็​นับ​ความ​ไว้วางใจ​นี้​เป็น​เหตุ​เพียงพอ​ที่​จะ​ยอมรับ​เขา คน​ที่​พระเจ้า​ยอมรับ​โดย​ไม่​ได้​นับ​ว่า​การ​งาน​ที่​เขา​ทำ​ไป​นั้น กษัตริย์​ดาวิด​ได้​พูด​ถึง​เกียรติ​ของ​คน​แบบนี้​ว่า “เมื่อ​พระเจ้า​ยกโทษ​ให้​กับ​ความผิด​ที่​คน​ทำ และ​กลบ​เกลื่อน​ความบาป​ของ​เขา ถือ​ว่า​เป็น​เกียรติ​จริงๆ เมื่อ​องค์​เจ้า​ชีวิต​ไม่​ได้​นับ​ความผิด​ของ​เขา นั่น​นับว่า​เป็น​เกียรติ​จริงๆ”

แบ่งปัน
อ่าน โรม 4

โรม 4:4-8 พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV (KJV)

ดังนั้นคนที่อาศัยการกระทำก็​ไม่​ถือว่าบำเหน็จที่​ได้​นั้นเป็นเพราะพระคุ​ณ แต่​ถือว่า บำเหน็​จน​ั้นเป็นค่าแรงของงานที่​ได้​ทำ ส่วนคนที่​มิได้​อาศัยการกระทำ แต่​ได้​เชื่อในพระองค์ ผู้​ทรงโปรดให้คนอธรรมเป็นคนชอบธรรมได้ ความเชื่อของคนนั้นต้องนับว่าเป็นความชอบธรรม ดังที่​ดาว​ิดได้​กล​่าวถึงความสุขของคนที่พระเจ้าได้ทรงโปรดให้เป็นคนชอบธรรม โดยมิ​ได้​อาศัยการกระทำ ว่า ‘คนทั้งหลายซึ่งพระเจ้าทรงโปรดยกความชั่วช้าของเขาแล้ว และพระเจ้าทรงกลบเกลื่อนบาปของเขาแล้​วก​็​เป็นสุข บุ​คคลที่​องค์​พระผู้เป็นเจ้ามิ​ได้​ทรงถือโทษบาปของเขาก็​เป็นสุข​’

แบ่งปัน
อ่าน โรม 4

โรม 4:4-8 พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971 (TH1971)

ฝ่ายคนที่ทำงานก็ไม่ถือว่าค่าจ้างที่ได้นั้นเป็นบำเหน็จ แต่ถือว่าเป็นค่าแรงของงานที่ได้ทำ ส่วนคนที่มิได้อาศัยการประพฤติ แต่ได้เชื่อในพระองค์ผู้ทรงโปรดให้คนผิดเป็นคนชอบธรรมได้ เพราะความเชื่อของคนนั้น พระเจ้าทรงถือว่าเป็นความชอบธรรม ดังที่ดาวิดได้กล่าวถึงความสุขของคนที่พระเจ้าได้ทรงโปรดให้เป็นคนชอบธรรม โดยมิได้อาศัยการประพฤติ ว่า คนทั้งหลายซึ่งพระเจ้าทรงโปรดยกการอธรรมของเขาแล้ว และพระเจ้าทรงกลบเกลื่อนบาปของเขาแล้ว ก็เป็นสุข บุคคลที่องค์พระผู้เป็นเจ้ามิได้ทรงถือโทษก็เป็นสุข

แบ่งปัน
อ่าน โรม 4

โรม 4:4-8 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

เมื่อคนคนหนึ่งทำงาน ค่าจ้างของเขาย่อมไม่ถือว่าเป็นของขวัญ แต่เป็นสิ่งที่เขาพึงได้รับ ส่วนคนที่ไม่ได้อาศัยการประพฤติ แต่วางใจพระเจ้าผู้ทรงทำให้คนชั่วเป็นผู้ชอบธรรม พระองค์ทรงถือว่าความเชื่อของเขาเป็นความชอบธรรม ดาวิดกล่าวเช่นเดียวกันนี้ เมื่อเขาพูดถึงความสุขของผู้ที่พระเจ้าทรงถือว่าเป็นคนชอบธรรมโดยไม่ได้อาศัยการประพฤติว่า “ความสุขมีแก่ ผู้ที่ได้รับการอภัยในการล่วงละเมิดของพวกเขา ผู้ที่บาปทั้งหลายของเขาได้รับการกลบเกลื่อน ความสุขมีแก่ ผู้ที่องค์พระผู้เป็นเจ้าจะไม่ถือโทษบาปของเขาอีก”

แบ่งปัน
อ่าน โรม 4

โรม 4:4-8 พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV) (NTV)

เวลา​คน​ปฏิบัติ​งาน ค่าจ้าง​ที่​ได้​รับ ไม่​นับ​ว่า​เป็น​ของ​ขวัญ แต่​เป็น​ค่าแรง อย่างไร​ก็​ตาม ผู้​ที่​ไม่​ได้​อาศัย​การ​ปฏิบัติ​ตน แต่​ได้​วางใจ​พระ​เจ้า​ผู้​โปรด​ให้​คน​ชั่วร้าย​พ้นผิด จึง​นับ​ได้​ว่า​ความ​เชื่อ​ของ​เขา​เป็น​ความ​ชอบธรรม ดาวิด​กล่าวไว้​เช่น​เดียว​กัน​ว่า ผู้​เป็น​สุข​ก็​คือ คน​ที่​พระ​เจ้า​นับว่า​เขา​มี​ความ​ชอบธรรม​โดย​ไม่​ได้​อาศัย​การ​ปฏิบัติ​ตน “คน​ทั้ง​หลาย​ที่​พระ​เจ้า​ได้​ยกโทษ​ให้​เนื่อง​จาก​การ​ล่วง​ละเมิด และ​ได้​รับ​การ​ลบล้าง​บาป​แล้ว ก็​เป็น​สุข คน​ที่​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​จะ​ไม่​มี​วัน​ถือ​โทษ ก็​เป็น​สุข”

แบ่งปัน
อ่าน โรม 4