ลูกา 15:17-21

แบ่งปัน

ลูกา 15:17-21 พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971 (TH1971)

เมื่อเขารู้สำนึกตัวแล้ว จึงพูดว่า <ลูกจ้างของบิดาเรามีมาก ยังมีอาหารกินอิ่มและเหลืออีก ส่วนเราจะมาตายเสียที่นี่เพราะอดอาหาร จำเราจะลุกขึ้นไปหาบิดาเรา และพูดกับท่านว่า <<บิดาเจ้าข้า ข้าพเจ้าได้ผิดต่อสวรรค์และผิดต่อท่านด้วย ข้าพเจ้าไม่สมควรจะได้ชื่อว่าเป็นลูกของท่านต่อไป ขอท่านให้ข้าพเจ้าเป็นเหมือนลูกจ้างของท่านคนหนึ่งเถิด>> > แล้วเขาก็ลุกขึ้นไปหาบิดาของตน แต่เมื่อเขายังอยู่แต่ไกล บิดาแลเห็นเขาก็มีความเมตตา จึงวิ่งออกไปกอดคอจุบเขา ฝ่ายบุตรนั้นจึงกล่าวแก่บิดาว่า <บิดาเจ้าข้า ข้าพเจ้าได้ผิดต่อสวรรค์และต่อท่าน ข้าพเจ้าไม่สมควรจะได้ชื่อว่าเป็นลูกของท่านต่อไป>

ลูกา 15:17-21 พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย (THA-ERV)

ในที่สุด เขา​ก็​สำนึกตัว​ได้​และ​พูด​ว่า ‘ลูกจ้าง​ของ​พ่อ​เรา​มี​อาหาร​กิน​อย่าง​เหลือเฟือ แต่​ดู​เรา​สิ กำลัง​จะ​อด​ตาย​อยู่​แล้ว เรา​จะ​กลับ​ไปหา​พ่อ​และ​พูด​กับ​พ่อ​ว่า “พ่อ​ครับ ลูก​ได้​ทำ​บาป​ต่อ​พระเจ้า​และ​ต่อ​ตัว​พ่อ ลูก​ไม่​สมควร​ที่​จะ​เป็น​ลูก​ของ​พ่อ​อีก​ต่อ​ไป ให้​ลูก​เป็น​ลูกจ้าง​คน​หนึ่ง​ของ​พ่อ​เถอะ​ครับ”’ ดังนั้น​เขา​จึง​ลุก​ขึ้น​กลับ​ไป​หา​พ่อ​ของ​เขา ขณะ​ที่​เขา​ยัง​อยู่​แต่​ไกล พ่อ​ของ​เขา​ก็​มองเห็น​และ​เวทนาสงสาร วิ่ง​ออก​ไป​สวมกอด​และ​จูบ​เขา ลูกชาย​จึง​พูด​ว่า ‘พ่อ​ครับ ลูก​ได้​ทำ​บาป​ต่อ​พระเจ้า​และ​ต่อ​พ่อ ลูก​ไม่​สมควร​ที่​จะ​เป็น​ลูก​ของ​พ่อ​อีก​ต่อ​ไป’

ลูกา 15:17-21 ฉบับมาตรฐาน (THSV11)

เมื่อเขาสำนึกตัวได้ จึงพูดว่า ‘ลูกจ้างของพ่อไม่ว่าจะมีมากสักแค่ไหนก็ยังมีอาหารเหลือเฟือ แต่ข้ากลับต้องมาอดตายที่นี่ ข้าน่าจะลุกขึ้นไปหาพ่อ และพูดกับท่านว่า “พ่อ ลูกผิดต่อสวรรค์และผิดต่อท่านด้วย ไม่สมควรจะได้ชื่อว่าเป็นลูกของพ่ออีกต่อไป ขอโปรดให้ลูกอยู่ในฐานะของลูกจ้างคนหนึ่งของท่านเถิด” ’ แล้วเขาก็ลุกขึ้นไปหาบิดา แต่เมื่อเขายังอยู่แต่ไกล บิดาก็เห็นเขาและมีใจสงสาร จึงวิ่งออกไปกอดคอและจูบแก้มของเขา บุตรคนนั้นจึงกล่าวกับบิดาว่า ‘พ่อ ลูกผิดต่อสวรรค์และผิดต่อท่านด้วย ไม่สมควรจะได้ชื่อว่าเป็นลูกของพ่ออีกต่อไป’

ลูกา 15:17-21 พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV (KJV)

เมื่อเขารู้สำนึกตัวแล้วจึงพูดว่า ‘ลูกจ้างของบิดาเรามี​มาก ยั​งม​ีอาหารกิ​นอ​ิ่มและเหลื​ออ​ีก ส่วนเราจะมาตายเสียเพราะอดอาหาร จำเราจะลุกขึ้นไปหาบิดาเรา และพู​ดก​ั​บท​่านว่า “​บิ​ดาเจ้าข้า ข้าพเจ้าได้ทำผิดต่อสวรรค์และทำผิดต่อหน้าท่านด้วย ข้าพเจ้าไม่สมควรจะได้ชื่อว่าเป็นลูกของท่านต่อไป ขอท่านให้ข้าพเจ้าเป็นเหมือนลูกจ้างของท่านคนหนึ่งเถิด”’ แล​้วเขาก็​ลุ​กขึ้นไปหาบิดาของตน แต่​เมื่อเขายังอยู่​แต่ไกล บิ​ดาแลเห็นเขาก็​มี​ความเมตตา จึงวิ่งออกไปกอดคอจุบเขา ฝ่ายบุตรนั้นจึงกล่าวแก่​บิ​ดาว​่า ‘​บิ​ดาเจ้าข้า ข้าพเจ้าได้ทำผิดต่อสวรรค์และต่อสายตาของท่านด้วย ข้าพเจ้าไม่สมควรจะได้ชื่อว่าเป็นลูกของท่านอีกต่อไป’

ลูกา 15:17-21 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

“เมื่อเขาคิดขึ้นได้จึงกล่าวว่า ‘บิดาของเรามีลูกจ้างหลายคน พวกเขามีอาหารเหลือเฟือ แต่นี่เรากำลังจะอดตาย! เราจะกลับไปหาบิดาของเราและกล่าวกับท่านว่า บิดาเจ้าข้า ข้าพเจ้าทำบาปต่อสวรรค์และต่อท่านด้วย ข้าพเจ้าไม่คู่ควรจะได้ชื่อว่าเป็นบุตรของท่านอีกต่อไป ให้ข้าพเจ้าเป็นเหมือนลูกจ้างคนหนึ่งของท่านเถิด’ ดังนั้นเขาจึงลุกขึ้น กลับไปหาบิดาของเขา “แต่เมื่อเขายังอยู่แต่ไกล บิดาเห็นเขาก็สงสาร จึงวิ่งมาหาบุตรชายแล้วสวมกอดและจูบเขา “เขากล่าวกับบิดาว่า ‘บิดาเจ้าข้า ข้าพเจ้าทำบาปต่อสวรรค์และต่อท่านด้วย ข้าพเจ้าไม่คู่ควรจะได้ชื่อว่าเป็นบุตรของท่านอีกต่อไป’

ลูกา 15:17-21 พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV) (NTV)

เขา​จึง​ได้​รู้​สำนึก​ตัว​และ​กล่าว​ว่า ‘ผู้​รับจ้าง​ของ​พ่อ​เรา​มี​จำนวน​มาก​เพียง​ไร​ที่​มี​อาหาร​เหลือ​กิน เรา​เอง​กำลัง​อดตาย​อยู่​ที่​นี่ เรา​จะ​เดิน​ทาง​กลับ​ไป​หา​พ่อ แล้ว​สารภาพ​ผิด​กับ​พ่อ​ว่า ข้าพเจ้า​ได้​กระทำ​บาป​ต่อ​สวรรค์​และ​ต่อ​ท่าน ข้าพเจ้า​ไม่​สมควร​ที่​จะ​ได้​ชื่อ​ว่า​เป็น​ลูก​ของ​พ่อ​อีก​ต่อ​ไป ช่วย​ให้​ข้าพเจ้า​ได้​เป็น​ผู้​รับจ้าง​คน​หนึ่ง​ของ​ท่าน​เถิด’ เขา​จึง​รีบ​รุด​เดิน​ทาง​กลับ​ไป​หา​พ่อ​ใน​บัดนั้น เมื่อ​พ่อ​เห็น​เขา​เดิน​มา​แต่​ไกล เกิด​ความ​สงสาร​ยิ่ง​จึง​วิ่ง​ไป​โอบ​คอ​และ​จูบ​แก้ม​ลูก ลูก​ชาย​พูด​กับ​พ่อ​ว่า ‘พ่อ​ท่าน ข้าพเจ้า​ได้​กระทำ​บาป​ต่อ​สวรรค์​และ​ต่อ​ท่าน และ​ไม่​สมควร​ที่​จะ​ได้​ชื่อ​ว่า​เป็น​ลูก​ของ​พ่อ​อีก​ต่อ​ไป’