เยเรมีย์ 15:1-16
เยเรมีย์ 15:1-16 ฉบับมาตรฐาน (THSV11)
พระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “แม้ว่าโมเสสและซามูเอลจะมายืนอยู่ต่อหน้าเรา จิตใจของเราจะไม่หันไปหาชนชาตินี้ ไล่เขาทั้งหลายออกไปให้พ้นสายตาของเรา แล้วให้เขาไป และเมื่อเขาถามเจ้าว่า ‘เราจะไปที่ไหน?’ เจ้าจงพูดกับเขาว่า พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า คนเหล่านั้นที่ถูกกำหนดให้แก่โรคระบาดจะไปเป็นโรคระบาด คนที่ถูกกำหนดให้แก่ดาบจะโดนดาบ คนที่ถูกกำหนดให้แก่การกันดารอาหาร จะพบการกันดารอาหาร คนที่ถูกกำหนดให้แก่การเป็นเชลยจะเป็นเชลย” พระยาห์เวห์ตรัสว่า “เราจะกำหนดสี่อย่างไว้เหนือเขาคือ ดาบสังหาร สุนัขลากไป นกในอากาศ และสัตว์บนแผ่นดินโลกกัดกินและทำลาย และเราจะทำให้เขาเป็นความหวาดกลัวแก่ราชอาณาจักรทั้งสิ้นแห่งแผ่นดินโลก เนื่องจากการกระทำซึ่งมนัสเสห์โอรสเฮเซคียาห์กษัตริย์แห่งยูดาห์ทรงกระทำในเยรูซาเล็ม เยรูซาเล็มเอ๋ย ใครจะสงสารเจ้า หรือใครจะเสียใจกับเจ้า ใครจะแวะมาถามทุกข์สุขของเจ้า? เจ้าได้ปฏิเสธเรา” พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ “เจ้าถอยหลังเรื่อยไป เราจึงได้เหยียดมือออกไปต่อสู้เจ้าและทำลายเจ้า เราเอือมต่อการผ่อนผันแล้ว เราฝัดพวกเขาด้วยส้อมฝัดข้าว ที่ประตูทั้งหลายของเมืองนั้น เราทำให้ลูกของเขาตาย เราทำลายประชากรของเรา เขาทั้งหลายไม่ได้หันกลับจากทางของเขา จำนวนหญิงม่ายของเขาจะมาก ยิ่งกว่าทรายชายทะเล ณ เวลาเที่ยงวัน เรานำผู้ทำลาย มายังบรรดาแม่ของคนหนุ่มทั้งหลาย เราทำให้ความระทมเหลือแสนและความสยดสยอง ตกเหนือเธอโดยฉับพลัน เธอผู้มีบุตรเจ็ดคนก็อ่อนกำลัง เธอสลบไปแล้ว ดวงอาทิตย์ของเธอตกเมื่อยังวันอยู่ เธอต้องอับอายและขายหน้า เราจะมอบผู้ที่เหลืออยู่ให้แก่ดาบ ต่อหน้าศัตรูของเขา” พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ แม่จ๋า วิบัติแก่ฉัน ที่แม่คลอดฉันมา เป็นคนที่ทำให้เกิดการแก่งแย่งและการชิงดีทั่วทั้งแผ่นดิน ฉันไม่ได้ให้ยืม หรือฉันก็ไม่ได้ยืมเขา แต่ทุกคนแช่งฉัน พระยาห์เวห์ตรัสว่า “เราไม่ได้ปลดปล่อยเจ้าเพราะประสงค์ดีหรือ? เราไม่ได้ให้ศัตรูมาอ้อนวอนต่อเจ้าในเวลาลำบากและในเวลาทุกข์ใจหรือ? มีใครสามารถหักเหล็กได้หรือ คือเหล็กจากทิศเหนือและทองสัมฤทธิ์? “ความมั่งคั่งและทรัพย์สมบัติของเจ้า เราจะมอบให้เป็นของริบโดยไม่คิดค่าเพราะบาปทั้งสิ้นของเจ้า ตลอดทั่วดินแดนของเจ้า เราจะทำให้เจ้าต้องปรนนิบัติศัตรูของเจ้าในแผ่นดินซึ่งเจ้าไม่รู้จักเพราะความโกรธของเรา ไฟจึงถูกจุดขึ้น ซึ่งจะไหม้อยู่เป็นนิตย์” ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระองค์ทรงทราบ ขอทรงระลึกถึงข้าพระองค์ และเยี่ยมเยียนข้าพระองค์ ขอทรงแก้แค้นผู้ข่มเหงข้าพระองค์เพื่อข้าพระองค์ โดยการอดกลั้นพระทัยของพระองค์นั้น ขออย่าทรงนำข้าพระองค์ไปเสีย ขอทรงตระหนักว่าข้าพระองค์ทนการติเตียนด้วยเห็นแก่พระองค์ เมื่อพบพระวจนะของพระองค์แล้ว ข้าพระองค์ก็กินเสีย พระวจนะของพระองค์เป็นความชื่นบานแก่ข้าพระองค์ และเป็นความปีติยินดีแห่งจิตใจของข้าพระองค์ ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระเจ้าจอมทัพ เพราะว่าเขาเรียกข้าพระองค์ตามพระนามของพระองค์
เยเรมีย์ 15:1-16 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)
แล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับข้าพเจ้าว่า “ต่อให้โมเสสและซามูเอลมายืนวิงวอนเพื่อชนชาตินี้ต่อหน้าเรา เราก็จะไม่ใจอ่อนช่วยพวกเขา เอาพวกเขาออกไปให้พ้นหน้าเรา! ไปให้พ้น! และหากพวกเขาถามเจ้าว่า ‘จะให้เราไปที่ไหน?’ จงบอกพวกเขาว่า ‘องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ว่า “ ‘ผู้ที่ถูกกำหนดให้ตายก็ตายไป ผู้ที่จะต้องตายในสงครามก็ตายในสงคราม ผู้ที่จะต้องอดตายก็อดตาย และผู้ที่ต้องไปเป็นเชลยก็ไปเป็นเชลย’” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า “เราจะแต่งตั้งผู้ทำลายสี่แบบเพื่อจัดการกับพวกเขาได้แก่ ดาบเพื่อเข่นฆ่า สุนัขเพื่อฉีกทึ้ง นกในอากาศและสัตว์ป่าบนแผ่นดินโลกเพื่อกลืนกินและทำลายเสีย เนื่องด้วยสิ่งที่มนัสเสห์โอรสกษัตริย์เฮเซคียาห์แห่งยูดาห์ได้ทำในเยรูซาเล็ม เราก็จะทำให้พวกเขาเป็นที่น่าขยะแขยงแก่อาณาจักรทั้งปวงในโลก “เยรูซาเล็มเอ๋ย ใครจะสงสารเจ้า? ใครจะคร่ำครวญให้กับเจ้า? จะมีใครไยดีถามทุกข์สุขของเจ้า?” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า “เจ้าได้ละทิ้งเรา และหวนกลับไปหาบาปร่ำไป เราจึงฟาดเจ้าและทำลายเจ้า เราจะไม่เมตตาเจ้าอีกต่อไป เราจะฝัดร่อนพวกเขาที่ประตูเมือง ด้วยส้อมซัดข้าว เราจะนำวิปโยคและหายนะมาสู่ประชากรของเรา เพราะเขาไม่ยอมหันจากวิถีต่างๆ ของตน เราจะทำให้มีแม่ม่ายในหมู่พวกเขา มากยิ่งกว่าทรายในทะเล กลางวันแสกๆ เราจะนำผู้ทำลาย มาเล่นงานบรรดาแม่ของคนหนุ่ม เราจะนำความทุกข์ร้าวรานและความอกสั่นขวัญแขวน มายังพวกเขาอย่างฉับพลัน แม่ลูกเจ็ดจะเป็นลมหมดสติไป และสิ้นลมหายใจ ดวงตะวันของนางลับหายไปทั้งๆ ที่เป็นเวลากลางวัน นางต้องอับอายขายหน้า เราจะมอบผู้รอดชีวิตให้แก่ดาบ ต่อหน้าศัตรูทั้งหลาย” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น อนิจจา แม่ของลูกที่ให้กำเนิดลูกมา ลูกถูกคนทั้งแผ่นดินต่อสู้และชิงดีชิงเด่น! ลูกไม่เคยให้ใครหยิบยืมอะไร หรือไปหยิบยืมใคร แต่ทุกคนก็แช่งด่าลูก องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “แน่นอน เราจะช่วยกู้เจ้าเพื่อผลดีที่ตั้งใจไว้ แน่นอน เราจะทำให้ศัตรูของเจ้ามาอ้อนวอนเจ้า ในยามภัยพิบัติและในยามทุกข์ลำเค็ญ “มนุษย์จะหักแท่งเหล็กจากภาคเหนือ หรือแท่งทองสัมฤทธิ์ได้หรือ? “เราจะทำให้ทรัพย์สมบัติ และความมั่งคั่งของเจ้าถูกริบไปเปล่าๆ เพราะบาปทั้งปวงทั่วดินแดนของเจ้า เราจะให้ศัตรูทั้งหลายจับเจ้าไปเป็นเชลย ในดินแดนที่เจ้าไม่รู้จัก เพราะโทสะของเราจะลุกเป็นไฟ ซึ่งจะเผาผลาญเจ้า” ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงเข้าพระทัย ขอทรงระลึกถึงและดูแลรักษาข้าพระองค์ ขอพระองค์ทรงแก้แค้นผู้ข่มเหงเหล่านี้เพื่อข้าพระองค์ พระองค์ทรงอดกลั้นพระทัยไว้ช้านาน ขออย่าทรงนำข้าพระองค์ไปเสีย ขอทรงระลึกว่าข้าพระองค์ทนการตำหนิเพราะเห็นแก่พระองค์มากเพียงใด เมื่อพระวจนะของพระองค์มาถึง ข้าพระองค์ก็กินพระวจนะนั้น เป็นความชื่นชมยินดีและปลื้มปีติในจิตใจของข้าพระองค์ เพราะเขาเรียกข้าพระองค์ตามพระนามของพระองค์ ข้าแต่พระยาห์เวห์พระเจ้าผู้ทรงฤทธิ์
เยเรมีย์ 15:1-16 พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย (THA-ERV)
แล้วพระยาห์เวห์ก็พูดกับผมว่า “ถึงแม้โมเสสกับซามูเอลจะมายืนอ้อนวอนต่อหน้าเรา เราก็จะไม่ยกโทษให้กับคนพวกนี้ ไล่พวกมันไป ให้พวกมันออกไปให้พ้น และถ้าพวกนั้นถามเจ้าว่า ‘แล้วจะให้พวกเราไปไหนหรือ’ ก็ให้เจ้าตอบพวกมันว่า พระยาห์เวห์พูดไว้ว่าอย่างนี้ ‘ถ้าเราได้กำหนดให้เจ้าตาย เจ้าก็จะต้องตาย ถ้าเรากำหนดให้เจ้าถูกดาบฆ่าฟัน เจ้าก็จะต้องตายด้วยดาบ ถ้าเรากำหนดให้เจ้าอดอยาก เจ้าก็จะต้องอดอยาก และถ้าเรากำหนดให้เจ้าถูกจับไปเป็นเชลย เจ้าก็จะต้องเป็นเชลย เราจะลงโทษพวกเขาสี่อย่าง คือ ด้วยดาบ ที่จะฆ่าฟันพวกเขา ด้วยพวกสุนัข ที่จะลากพวกเขา ด้วยนกในอากาศ และด้วยสัตว์ร้ายที่อยู่บนดิน ซึ่งจะกัดกินและทำลายพวกเขา และเราจะทำให้พวกเขาเป็นที่น่าสยดสยองให้กับอาณาจักรทั่วโลก เราจะทำอย่างนี้ ก็เพราะ สิ่งต่างๆที่มนัสเสห์ กษัตริย์แห่งยูดาห์ ลูกชายของเฮเซคียาห์ ได้ทำไปในเมืองเยรูซาเล็ม’” “เยรูซาเล็มที่รัก ใครเล่าจะมาเห็นอกเห็นใจเจ้า ใครเล่าจะมาเสียใจกับเจ้า ใครเล่าจะมาสนใจถามทุกข์สุขของเจ้า เจ้าได้ทอดทิ้งเราไป” พระยาห์เวห์พูดว่าอย่างนั้น “เจ้าหันหลังให้เรา ดังนั้นเราจะโจมตีเจ้าและทำลายเจ้าซะ เราเบื่อที่จะให้โอกาสกับเจ้าแก้ตัวครั้งแล้วครั้งเล่า เราจะเอาส้อมโกยฟางซัดพวกเขา ให้กระจัดกระจายไปที่ตรงประตูเมือง เราจะทำให้พวกเขารู้สึกเหมือนกับว่าไม่มีลูก เราจะทำให้คนของเราพินาศ เพราะวิถีทางต่างๆของพวกเขา พวกเขาไม่ยอมหันกลับมาหาเรา พวกเขาจะมีแม่ม่ายมากกว่าจำนวนเม็ดทรายที่ทะเลเสียอีก ในตอนกลางวัน เราจะทำลายล้างแม่ทุกคนของคนหนุ่ม เราจะนำความหวาดกลัวและสิ่งที่น่าสยดสยองให้เกิดขึ้นกับเขาในทันที ผู้หญิงที่เลี้ยงดูลูกเจ็ดคนจะอ่อนแอลง แล้วพวกนางก็จะตาย ดวงอาทิตย์จะไม่ส่องแสงมาหานางอีก นางจะอับอายและขายหน้า ใครก็ตามที่ยังคงเหลืออยู่ ก็จะถูกฆ่าฟันด้วยดาบของศัตรูของพวกเขา” พระยาห์เวห์พูดไว้ว่าอย่างนั้น แม่ครับ ความหายนะเกิดขึ้นกับผม ที่ผมพูดอย่างนี้ก็เพราะแม่คลอดผมมา ผมกลายเป็นคนที่ชอบโต้เถียง เป็นคนที่ชอบทะเลาะวิวาทกับคนไปทั่วทั้งแผ่นดิน ผมไม่เคยให้ใครยืมอะไรและผมก็ไม่เคยขอยืมอะไรใคร แต่ทุกคนกลับพากันสาปแช่งผม พระยาห์เวห์พูดกับผมว่า “แน่นอน เราได้สวมเสื้อเกราะให้เจ้าอย่างดี แน่นอน เราได้เข้ามาช่วยเจ้าตอนทุกข์ทรมาน และตอนยากลำบาก คือตอนที่เจอกับศัตรู” “มีใครสามารถหักเหล็กได้บ้าง คือ เหล็กจากทางเหนือ หรือทองสัมฤทธิ์ เราจะทำกับทรัพย์สินเงินทองของเจ้าเหมือนของที่ยึดมาได้จากสงคราม เราจะแจกจ่ายมันไปให้หมดแทนที่จะขายมัน เราจะทำอย่างนี้ไปทั่วแผ่นดินของเจ้า เพราะความบาปทั้งหลายของเจ้า เราจะให้เจ้าไปเป็นทาสรับใช้ศัตรูในแผ่นดินที่เจ้าไม่รู้จักเพราะความโกรธของเราเริ่มคุเป็นไฟแล้ว และมันจะเผาผลาญเจ้าทุกคน” ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระองค์รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น โปรดระลึกถึงข้าพเจ้าและดูแลข้าพเจ้าด้วย และแก้แค้นให้กับข้าพเจ้าด้วย แก้แค้นคนพวกนั้นที่ไล่ล่าข้าพเจ้า ขออย่าได้รอนานเกินไปที่จะลงมือ ไม่อย่างนั้นข้าพเจ้าจะตายเสียก่อน พระองค์รู้ว่าพวกเขาดูถูกข้าพเจ้าก็เพราะพระองค์ ข้าพเจ้าค้นพบถ้อยคำต่างๆของพระองค์ แล้วข้าพเจ้าก็กลืนกินพระคำเหล่านั้น และถ้อยคำของพระองค์ก็ทำให้ข้าพเจ้าเป็นสุขและเบิกบานใจ เพราะพระยาห์เวห์พระเจ้าผู้มีฤทธิ์ทั้งสิ้น พระองค์ได้อ้างว่าข้าพเจ้าเป็นของพระองค์
เยเรมีย์ 15:1-16 พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV (KJV)
ฝ่ายพระเยโฮวาห์ตรัสแก่ข้าพเจ้าว่า “แม้ว่าโมเสส และซามูเอล จะมายืนอยู่ต่อหน้าเรา จิตใจของเราจะไม่หันไปหาชนชาตินี้ ไล่เขาทั้งหลายออกไปให้พ้นสายตาของเรา แล้วให้เขาไป และต่อมาถ้าเขาถามเจ้าว่า ‘เราจะไปที่ไหน’ เจ้าจงพูดกับเขาว่า พระเยโฮวาห์ตรัสดังนี้ว่า ‘คนเหล่านั้นที่กำหนดให้แก่ความตายจะไปหาความตาย คนเหล่านั้นที่กำหนดให้แก่ดาบจะไปหาดาบ คนเหล่านั้นที่กำหนดให้แก่การกันดารอาหารจะไปหาการกันดารอาหาร คนที่กำหนดให้แก่การเป็นเชลยจะไปหาการเป็นเชลย’” พระเยโฮวาห์ตรัสว่า “เราจะกำหนดสี่อย่างไว้เหนือเขาคือ ดาบสังหาร สุนัขกัดฉีก นกในอากาศ และสัตว์บนแผ่นดินโลกที่จะกัดกินและทำลาย และเราจะกระทำให้เขาถูกถอดไปยังราชอาณาจักรทั้งสิ้นแห่งแผ่นดินโลก เหตุด้วยการกระทำซึ่งมนัสเสห์บุตรเฮเซคียาห์กษัตริย์แห่งยูดาห์ได้กระทำในเยรูซาเล็ม โอ เยรูซาเล็มเอ๋ย ใครจะสงสารเจ้า หรือใครจะเสียใจกับเจ้า หรือใครจะแวะมาถามทุกข์สุขของเจ้า” พระเยโฮวาห์ตรัสว่า “เจ้าได้ปฏิเสธเรา เจ้าถอยหลังเรื่อยไป เราจึงจะเหยียดมือออกไปต่อสู้เจ้าและทำลายเจ้า เราเอือมต่อการผ่อนผันแล้ว เราจะซัดเขาด้วยส้อมซัดข้าวในบรรดาประตูเมืองแห่งแผ่นดินนั้น เราจะทำให้ลูกของเขาทั้งหลายตาย เราจะทำลายประชาชนของเรา เพราะเขาทั้งหลายมิได้หันกลับจากพฤติการณ์ของเขา เรากระทำให้หญิงม่ายของเขามีมาก ยิ่งกว่าเม็ดทรายในทะเล ณ เวลาเที่ยงวัน เราได้นำผู้ทำลายมาสู่บรรดาแม่ของคนหนุ่มทั้งหลาย เราได้กระทำให้ความสยดสยองตกเหนือกรุงนั้นโดยฉับพลัน เธอที่คลอดบุตรเจ็ดคนก็อ่อนกำลัง เธอตายไปแล้ว ดวงอาทิตย์ของเธอตกเมื่อยังวันอยู่ เธอได้รับความละอายและขายหน้า เราจะมอบผู้ที่เหลืออยู่ให้แก่ดาบต่อหน้าศัตรูของเขา” พระเยโฮวาห์ตรัสดังนี้แหละ แม่จ๋า วิบัติแก่ฉัน ที่แม่คลอดฉันมาเป็นคนที่ให้เกิดการแก่งแย่งและการชิงดีแก่แผ่นดินทั้งสิ้น ฉันก็มิได้ให้ยืมโดยคิดดอกเบี้ย หรือฉันก็มิได้ยืมเขาโดยคิดดอกเบี้ย แต่เขาทุกคนแช่งฉัน พระเยโฮวาห์ตรัสว่า “พวกที่เหลืออยู่จะอยู่เย็นเป็นสุข เราจะกระทำให้พวกศัตรูกระทำดีต่อเจ้าในเวลาลำบากและในเวลาทุกข์ใจ เหล็กจะหักเหล็กจากทิศเหนือและเหล็กกล้าหรือ บรรดาสิ่งของและทรัพย์สมบัติของเจ้า เราจะมอบให้เป็นของริบไม่คิดค่า เพราะบาปทั้งสิ้นของเจ้าตลอดทั่วดินแดนของเจ้า เราจะกระทำให้เจ้าไปกับพวกศัตรูของเจ้ายังแผ่นดินซึ่งเจ้าไม่รู้จัก เพราะความโกรธของเรา เราก่อไฟขึ้น ซึ่งจะเผาเจ้าทั้งหลายเสีย” โอ ข้าแต่พระเยโฮวาห์ พระองค์ทรงทราบ ขอทรงระลึกถึงข้าพระองค์ และเยี่ยมเยียนข้าพระองค์ ขอทรงแก้แค้นผู้ข่มเหงข้าพระองค์เพื่อข้าพระองค์ เพราะการอดกลั้นพระทัยของพระองค์นั้น ขออย่าทรงนำข้าพระองค์ไปเสีย ขอทรงตระหนักว่าข้าพระองค์ทนการติเตียนด้วยเห็นแก่พระองค์ เมื่อพบพระวจนะของพระองค์แล้ว ข้าพระองค์ก็กินเสีย พระวจนะของพระองค์เป็นความชื่นบานแก่ข้าพระองค์ และเป็นความปีติยินดีแห่งจิตใจของข้าพระองค์ โอ ข้าแต่พระเยโฮวาห์ พระเจ้าจอมโยธา เพราะว่าเขาเรียกข้าพระองค์ตามพระนามของพระองค์
เยเรมีย์ 15:1-16 พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971 (TH1971)
ฝ่ายพระเจ้าตรัสแก่ข้าพเจ้าว่า <<แม้ว่าโมเสสและ ซามูเอลจะมายืนอยู่ต่อหน้าเรา จิตใจของเราจะไม่หันไปหาชนชาตินี้ ไล่เขาทั้งหลายออกไปให้พ้นสายตาของเรา แล้วให้เขาไป และเมื่อเขาถามเจ้าว่า <เราจะไปที่ไหน> เจ้าจงพูดกับเขาว่าพระเจ้าตรัสดังนี้ว่า <<คนเหล่านั้นที่กำหนดให้แก่โรคระบาดจะไปหาโรคระบาด คนเหล่านั้นที่กำหนดให้แก่ดาบจะไปหาดาบ คนเหล่านั้นที่กำหนดให้แก่การกันดาร อาหาร จะไปหาการกันดารอาหาร คนที่กำหนดให้แก่การเป็นเชลย จะไปหาการเป็นเชลย>> พระเจ้าตรัสว่า <<เราจะกำหนดสี่อย่างไว้เหนือเขาคือ ดาบสังหาร สุนัขกัดฉีก นกในอากาศ และสัตว์บนแผ่นดินโลกที่จะกัดกินและทำลาย และเราจะกระทำให้เขาเป็นที่ครั่นคร้าม แก่ราชอาณาจักรทั้งสิ้นแห่งแผ่นดินโลก เหตุด้วยการกระทำซึ่งมนัสเสห์บุตร เฮเซคียาห์กษัตริย์แห่งยูดาห์ได้กระทำ ในเยรูซาเล็ม เยรูซาเล็มเอ๋ย ใครจะสงสารเจ้า หรือใครจะเสียใจกับเจ้า ใครจะแวะมาถามทุกข์สุขของเจ้า พระเจ้าตรัสว่า เจ้าได้ปฏิเสธเรา เจ้าถอยหลังเรื่อยไป เราจึงได้เหยียดมือออกไปต่อสู้เจ้าและทำลายเจ้า เราเอือมต่อการผ่อนผันแล้ว เราได้ซัดเขาด้วยส้อมซัดข้าว ในบรรดาประตูแห่งเมืองนั้น เราได้ทำให้ลูกของเขาทั้งหลายตาย เราได้ทำลายประชากรของเรา เขาทั้งหลายมิได้หันกลับจากพฤติการณ์ของเขา เรากระทำให้หญิงม่ายของเขามีมาก ยิ่งกว่าทรายในทะเล ณ เวลาเที่ยงวัน เราได้นำผู้ทำลาย มาสู่บรรดาแม่ของคนหนุ่มทั้งหลาย เราได้กระทำให้ความแสนระทมและความสยดสยอง ตกเหนือเธอโดยฉับพลัน เธอที่มีบุตรเจ็ดคนก็อ่อนกำลัง เธอสลบไปแล้ว ดวงอาทิตย์ของเธอตกเมื่อยังวันอยู่ นางได้รับความละอายและถูกหยามน้ำหน้า เราจะมอบผู้ที่เหลืออยู่ให้แก่ดาบ ต่อหน้าศัตรูของเขาพระเจ้าตรัสดังนี้แหละ>> แม่จ๋า วิบัติแก่ฉัน ที่แม่คลอดฉันมา เป็นคนที่ให้เกิดการแก่งแย่งและการชิงดีแก่แผ่นดินทั้งสิ้น ฉันก็มิได้ให้ยืม หรือฉันก็มิได้ยืมเขา แต่เขาทุกคนแช่งฉัน ข้าแต่พระเจ้า ถ้าข้าพระองค์มิได้วิงวอนพระองค์เพื่อความดีของเขา ถ้าข้าพระองค์มิได้ทูลขอต่อพระองค์เพื่อศัตรูในเวลา ลำบากและในเวลาทุกข์ใจก็ปล่อยให้เป็นไปอย่างนั้นเถิด พระเจ้าข้า มีผู้หนึ่งผู้ใดหักเหล็กได้หรือ คือเหล็กจากทิศเหนือและทองสัมฤทธิ์ หลักฐานบ้านช่องและทรัพย์สมบัติของเจ้าเรา จะมอบให้เป็นของริบไม่คิดค่าเพราะบาปทั้งสิ้นของเจ้า ตลอดทั่วดินแดนของเจ้า เราจะกระทำให้เจ้าปรนนิบัติศัตรู ของเจ้าในแผ่นดินซึ่งเจ้าไม่รู้จักเพราะความโกรธของเรา เราก่อไฟขึ้น ซึ่งจะไหม้อยู่เป็นนิตย์ ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทรงทราบ ขอทรงระลึกถึงข้าพระองค์และเยี่ยมเยียนข้าพระองค์ ขอทรงแก้แค้นผู้ข่มเหงข้าพระองค์เพื่อข้าพระองค์ เพราะการอดกลั้นพระทัยของพระองค์นั้น ขออย่าทรงนำข้าพระองค์ไปเสีย ขอทรงตระหนักว่าข้าพระองค์ ทนการติเตียนด้วยเห็นแก่พระองค์ เมื่อพบพระวจนะของพระองค์แล้วข้าพระองค์ก็กินเสีย พระวจนะของพระองค์เป็นความชื่นบานแก่ข้าพระองค์ และเป็นความปีติยินดีแห่งจิตใจของข้าพระองค์ ข้าแต่พระเยโฮวาห์ พระเจ้าจอมโยธา เพราะว่าเขาเรียกข้าพระองค์ตามพระนามของพระองค์
เยเรมีย์ 15:1-16 พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV) (NTV)
แล้วพระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับข้าพเจ้าดังนี้ว่า “แม้ว่าโมเสสและซามูเอลจะมายืนต่อหน้าเรา ใจของเราก็จะยังไม่หันเข้าหาชนชาตินี้ ให้พวกเขาไปให้พ้นหน้าเรา และปล่อยให้พวกเขาไป และเมื่อพวกเขาถามเจ้าว่า ‘จะให้พวกเราไปไหน’ เจ้าจงตอบพวกเขาว่า ‘พระผู้เป็นเจ้ากล่าวว่า ผู้ที่ถูกกำหนดให้ตายก็จะต้องตาย ผู้ที่ถูกกำหนดให้สู้รบก็จะออกไปสู้รบ ผู้ที่ถูกกำหนดให้อดอยากก็จะอดอยาก และผู้ที่ถูกกำหนดให้เป็นเชลยก็จะเป็นเชลย’” พระผู้เป็นเจ้ากล่าวดังนี้ว่า “เราจะกำหนด 4 สิ่งให้ทำลายพวกเขาคือ ให้ถูกฆ่าในการสู้รบ ให้สุนัขลากตัวไป ให้นกในอากาศและสัตว์ป่าบนแผ่นดินโลกกินและทำให้พินาศ และเราจะทำให้อาณาจักรทั้งปวงบนแผ่นดินโลกเห็นพวกเขาตกอยู่ในสภาพที่หวาดหวั่น เหตุเพราะสิ่งที่มนัสเสห์บุตรของเฮเซคียาห์กษัตริย์แห่งยูดาห์กระทำในเยรูซาเล็ม โอ เยรูซาเล็มเอ๋ย ใครจะสงสารเจ้า หรือใครจะคร่ำครวญถึงเจ้า ใครจะแวะถามข่าวคราวของเจ้า พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า เจ้าไม่ยอมรับเราแล้ว เจ้าหันหลังให้เราซ้ำแล้วซ้ำเล่า ดังนั้นเราได้ยื่นมือของเราออกเพื่อลงโทษและทำให้เจ้าพินาศ เราจะเปลี่ยนใจไม่ได้อีกแล้ว เราได้ฝัดร่อนพวกเขาด้วยพลั่ว สำหรับแยกแกลบที่ประตูเมือง เราได้สูญเสียพวกเขา เราได้ทำให้ชนชาติของเราพินาศ พวกเขาไม่เลิกไปจากวิถีทางของเขา เราได้ทำให้พวกเขามีจำนวนหญิงม่าย มากยิ่งกว่าเม็ดทรายในทะเล เรากระทำต่อมารดาของบรรดาชายหนุ่ม ด้วยการส่งผู้ทำลายในยามที่พวกเขาไม่ได้คาดคะเน เราได้ทำให้พวกเขาเจ็บปวดรวดร้าว และหวาดหวั่นในทันใด ผู้หญิงที่มีลูก 7 คนก็อ่อนแรง นางเป็นลมไปแล้ว แสงตะวันล่วงลับไปขณะที่ยังวันอยู่ นางได้รับความอับอายและอัปยศ และเราจะให้ผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่ เผชิญกับการสู้รบกับพวกศัตรู” พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น มารดาของข้าพเจ้าเอ๋ย ข้าพเจ้าวิบัติที่ท่านให้กำเนิดข้าพเจ้า ข้าพเจ้าเป็นคนที่ก่อให้เกิดการวิวาทและมีปัญหากับคนทั้งแผ่นดิน ข้าพเจ้าไม่ได้ให้ยืมหรือขอยืมผู้ใด แต่ทุกคนก็ยังสาปแช่งข้าพเจ้า พระผู้เป็นเจ้ากล่าวดังนี้ว่า “เราประสงค์ดีเมื่อช่วยเจ้าให้รอดพ้น เราจะทำให้ศัตรูของเจ้าวิงวอนกับเจ้าเมื่อประสบกับความวิบัติและเป็นทุกข์ ใครจะหักเหล็กได้ โดยเฉพาะเหล็กจากทิศเหนือ และทองสัมฤทธิ์ เราจะมอบความมั่งมีและทรัพย์สมบัติของเจ้าให้ศัตรูริบไปเปล่าๆ เพราะบาปทั้งสิ้นของเจ้าที่กระทำกันทั่วอาณาเขตของเจ้า เราจะทำให้เจ้าไปรับใช้พวกศัตรูของเจ้าในแผ่นดินที่เจ้าไม่รู้จัก ความโกรธของเราทำให้ไฟถูกจุดขึ้น ซึ่งจะไหม้ตัวเจ้า” โอ พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทราบดี พระองค์ระลึกถึงข้าพเจ้าและช่วยเหลือข้าพเจ้า และแก้แค้นพวกที่บีบบังคับแทนข้าพเจ้า พระองค์มีความอดกลั้นต่อพวกเขา อย่าปล่อยให้ข้าพเจ้าตายเลย ดูเถิดว่าข้าพเจ้าทนต่อการติเตียนก็เพื่อพระองค์ เมื่อข้าพเจ้าพบคำกล่าวของพระองค์ ข้าพเจ้าก็กินเข้าไป และคำกล่าวของพระองค์ทำให้ข้าพเจ้ามีใจยินดีและชื่นชอบ เพราะข้าพเจ้าได้รับเรียกว่าเป็นคนของพระองค์ โอ พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าจอมโยธา