อิสยาห์ 51:12-16
อิสยาห์ 51:12-16 พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย (THA-ERV)
พระยาห์เวห์พูดว่า “เรา คือเราเองเป็นผู้ที่ปลอบโยนพวกเจ้า เยรูซาเล็ม ทำไมเจ้าถึงได้กลัวมนุษย์ที่จะต้องตาย คือคนที่ถูกสร้างเป็นเหมือนหญ้า ทำไมเจ้าถึงได้ลืมพระยาห์เวห์ผู้ที่สร้างเจ้ามา ผู้ที่กางแผ่นฟ้าออก ผู้ที่วางรากฐานของโลก ทำไมเจ้าถึงได้หวาดกลัวคนพวกนั้นอยู่เรื่อยทั้งวัน คือพวกที่โกรธแค้นและข่มเหงเจ้า พวกที่ตั้งใจจะทำลายเจ้า แล้วตอนนี้ พวกที่โกรธแค้นและที่เคยข่มเหงเจ้าหายไปไหนกันหมดแล้ว คนพวกนั้นที่ถูกข่มเหงในคุกจะได้รับการปลดปล่อยในไม่ช้า พวกเขาจะไม่ตายในคุกใต้ดินหรอก และพวกเขาก็จะไม่ขาดอาหาร เราคือยาห์เวห์ พระเจ้าของเจ้า เราเป็นผู้ที่ทำให้ทะเลสงบลงตอนที่เกิดคลื่นคะนอง ชื่อของเราคือยาห์เวห์ผู้มีฤทธิ์ทั้งสิ้น” “อิสราเอลเอ๋ย เราได้ใส่คำพูดของเราไว้ในปากของเจ้า เราได้ซ่อนและปกป้องเจ้าไว้ใต้มือของเรา เราคือผู้ที่กางท้องฟ้าออกและวางรากฐานของโลก เราพูดกับศิโยนว่า ‘เจ้าเป็นชนชาติของเรา’”
อิสยาห์ 51:12-16 ฉบับมาตรฐาน (THSV11)
เราเอง คือเราเองผู้ชูใจเจ้า เจ้าเป็นใครเล่าที่กลัวคนซึ่งจะต้องตาย คือกลัวมนุษย์ซึ่งถูกทำให้เหมือนหญ้า? เจ้าลืมพระยาห์เวห์ผู้สร้างของเจ้า ผู้ทรงขึงฟ้าสวรรค์ และทรงวางรากฐานของแผ่นดินโลก และเจ้ากลัวอยู่เรื่อยไปตลอดวัน เพราะความเกรี้ยวกราดของผู้บีบบังคับ เมื่อเขาตั้งตัวขึ้นที่จะทำลาย แต่ความเกรี้ยวกราดของผู้บีบบังคับอยู่ที่ไหนเล่า? นักโทษจะได้รับการปลดปล่อยโดยเร็ว เขาจะไม่ตายในที่กักขัง และอาหารของเขาก็ไม่ขาดแคลน เพราะเราคือยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า ผู้กวนทะเลให้คลื่นของมันคะนอง (พระนามของพระองค์คือพระยาห์เวห์จอมทัพ) และเราใส่ถ้อยคำของเราไว้ในปากของเจ้า และซ่อนเจ้าไว้ในร่มมือของเรา เราตั้งฟ้าสวรรค์ และวางรากฐานแผ่นดินโลก และกล่าวกับศิโยนว่า “เจ้าเป็นชนชาติของเรา”
อิสยาห์ 51:12-16 พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV (KJV)
เรา คือเราเอง ผู้เล้าโลมเจ้า เจ้าเป็นผู้ใดเล่าที่กลัวมนุษย์ผู้ซึ่งต้องตาย คือกลัวบุตรของมนุษย์ซึ่งถูกทำให้เหมือนหญ้า และที่ได้ลืมพระเยโฮวาห์ผู้สร้างของตนเสีย ผู้ทรงขึงฟ้าสวรรค์และวางรากฐานของแผ่นดินโลก และที่กลัวอยู่เรื่อยไปตลอดวัน เพราะความเกรี้ยวกราดของผู้บีบบังคับ เมื่อเขาตั้งตัวเขาที่จะทำลาย และความเกรี้ยวกราดของผู้บีบบังคับอยู่ที่ไหนเล่า ผู้ใดที่เป็นเชลยเร่งรีบเพื่อจะได้รับการปลดปล่อย เพื่อเขาจะไม่ตายในหลุม ทั้งอาหารของเขาจะไม่ขาด เพราะเราคือพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเจ้า ผู้แบ่งแยกทะเลและคลื่นก็คะนอง พระนามของพระองค์คือพระเยโฮวาห์จอมโยธา และเราได้ใส่ถ้อยคำของเราในปากของเจ้า และซ่อนเจ้าไว้ในร่มมือของเรา ซึ่งตั้งฟ้าสวรรค์ และวางรากฐานของแผ่นดินโลก และกล่าวแก่ศิโยนว่า ‘เจ้าเป็นชนชาติของเรา’”
อิสยาห์ 51:12-16 พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971 (TH1971)
<<เรา คือเราเองผู้เล้าโลมเจ้า เจ้าเป็นผู้ใดเล่าที่กลัวมนุษย์ผู้ซึ่งต้องตาย คือกลัวบุตรของมนุษย์ซึ่งถูกทำให้เหมือนหญ้า และที่ได้ลืมพระเจ้าผู้สร้างของตนเสีย ผู้ทรงขึงฟ้าสวรรค์ และวางรากฐานของแผ่นดินโลก และที่กลัวอยู่เรื่อยไปตลอดวัน เพราะความเกรี้ยวกราดของผู้บีบบังคับ เมื่อเขาตั้งตัวเขาที่จะทำลาย และความเกรี้ยวกราดของผู้บีบบังคับอยู่ที่ไหนเล่า ผู้ใดที่ค้อมลงจะได้รับการปลดปล่อยโดยเร็ว เขาจะไม่ตายและลงไปสู่ปากแดนมรณา ทั้งอาหารของเขาจะไม่ขาด เพราะเราคือพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเจ้า ผู้กวนทะเลและคลื่นก็คะนอง พระนามของพระองค์คือพระเยโฮวาห์จอมโยธา และเราได้ใส่ถ้อยคำของเราในปากของเจ้า และซ่อนเจ้าไว้ในร่มมือของเรา ซึ่งขึงฟ้าสวรรค์ และวางรากฐานของแผ่นดินโลก และกล่าวแก่ศิโยนว่า <เจ้าเป็นชนชาติของเรา> >>
อิสยาห์ 51:12-16 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)
“เรานี่แหละเป็นผู้ปลอบโยนเจ้า เจ้าเป็นใครจึงไปกลัวมนุษย์ที่ต้องตาย? กลัวลูกหลานของมนุษย์ซึ่งเป็นเพียงต้นหญ้า เจ้าเป็นใครจึงลืมพระยาห์เวห์พระผู้สร้างของเจ้า ผู้คลี่ฟ้าสวรรค์ออกมา และวางฐานรากของโลก? เรื่องอะไรเจ้าถึงต้องอกสั่นขวัญแขวนอยู่ทุกวี่ทุกวัน เพราะความเกรี้ยวกราดของผู้ข่มเหง ผู้มุ่งสู่หายนะ? ไหนล่ะความเกรี้ยวกราดของผู้ข่มเหง? ในไม่ช้านักโทษผู้หวาดกลัวจนตัวสั่นจะได้รับการปลดปล่อย เขาจะไม่ตายในคุก และจะไม่ขาดอาหาร เพราะเราคือพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า ผู้กวนทะเลทำให้คลื่นคำราม พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์คือพระนามของพระองค์ เราได้ใส่วาจาของเราไว้ในปากของเจ้า และบังเจ้าไว้ด้วยร่มเงาแห่งมือของเรา เราเป็นผู้สถาปนาฟ้าสวรรค์ไว้ในที่ของมัน เป็นผู้วางฐานรากของโลก และเป็นผู้กล่าวกับศิโยนว่า ‘เจ้าเป็นประชากรของเรา’”
อิสยาห์ 51:12-16 พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV) (NTV)
“เรานั่นแหละ เราคือผู้ที่ปลอบประโลมพวกเจ้า เจ้าเป็นใครที่กลัวเพียงมนุษย์ที่ตายได้ กลัวบุตรมนุษย์ซึ่งเป็นดั่งใบหญ้า เจ้าจึงได้ลืมพระผู้เป็นเจ้า องค์ผู้สร้างของเจ้า ผู้แผ่ฟ้าสวรรค์ออกไป และวางฐานรากของแผ่นดินโลก และเจ้าจึงหวาดกลัวตลอดวันเวลา เพราะความฉุนเฉียวของผู้บีบบังคับ เมื่อเขามุ่งหมายจะทำลาย แล้วความฉุนเฉียวของผู้บีบบังคับอยู่ที่ไหน ผู้ที่ถูกปราบให้หมอบลงจะได้รับการปลดปล่อยอย่างโดยเร็ว เขาจะไม่ตายหรือตายในหลุมแห่งแดนคนตาย เขาจะไม่ขาดแคลนอาหาร เราคือพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของเจ้า เราทำให้ทะเลปั่นป่วน และคลื่นส่งเสียงครืนครั่น พระผู้เป็นเจ้าจอมโยธาคือพระนามของพระองค์ และเราได้ใส่คำกล่าวของเราในปากของเจ้าแล้ว และคุ้มตัวเจ้าอยู่ในร่มเงาของมือเรา เราก่อตั้งฟ้าสวรรค์ และวางฐานรากของแผ่นดินโลก และกล่าวกับศิโยนว่า ‘เจ้าเป็นชนชาติของเรา’”