อาโมส 7:2

แบ่งปัน

อาโมส 7:2 พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย (THA-ERV)

หลังจาก​ที่​ฝูงตั๊กแตน​กิน​พืชผัก​ใน​แผ่นดิน​จน​หมดแล้ว ผม​ก็​พูดว่า “พระยาห์เวห์ องค์​เจ้า​ชีวิต โปรด​ยกโทษ​ให้ด้วย ยาโคบ​จะ​ทน​ได้ยังไง เขา​เป็น​ชนชาติ​ที่​อ่อนแอ​และ​เล็กมาก”

อาโมส 7:2 ฉบับมาตรฐาน (THSV11)

เมื่อตั๊กแตนกินพืชผักในแผ่นดินนั้นหมดแล้ว ข้าพเจ้าจึงว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์เจ้านาย ขอทรงให้อภัย ยาโคบจะดำรงอยู่ได้อย่างไร? เขาเล็กนิดเดียว”

อาโมส 7:2 พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV (KJV)

และต่อมาเมื่อตั๊กแตนกินหญ้าในแผ่นดินนั้นหมดแล้ว ข้าพเจ้าจึงว่า “​โอ ข้าแต่​องค์​พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้า ขอทรงให้​อภัย ยาโคบจะตั้งอยู่​ได้​อย่างไร เพราะเขาเล็กนิดเดียว”

อาโมส 7:2 พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971 (TH1971)

เมื่อตั๊กแตนกินหญ้าในแผ่นดินนั้นหมดแล้ว ข้าพเจ้าจึงว่า <<ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงให้อภัย ยาโคบจะตั้งอยู่ได้อย่างไร เขาเล็กนิดเดียว>>

อาโมส 7:2 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

เมื่อตั๊กแตนเหล่านั้นกินพืชจนแผ่นดินโล่งเตียน ข้าพเจ้าก็ร้องทูลว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตขอทรงอภัยเถิด! ยาโคบจะอยู่รอดได้อย่างไร? ในเมื่อเขาเล็กกระจ้อยร่อยเพียงนี้!”

อาโมส 7:2 พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV) (NTV)

เมื่อ​ฝูง​ตั๊กแตน​กัด​กิน​หญ้า​บน​แผ่นดิน​จน​เกลี้ยง​แล้ว ข้าพเจ้า​พูด​ว่า “โอ พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ผู้​ยิ่ง​ใหญ่ โปรด​ยกโทษ​ด้วย​เถิด พงศ์​พันธุ์​ยาโคบ​จะ​รอด​ได้​อย่าง​ไร เขา​เป็น​เพียง​ชน​กลุ่ม​น้อย”