1 พงศ์กษัตริย์ 19:2-8

1 พงศ์กษัตริย์ 19:2-8 ฉบับมาตรฐาน (THSV11)

แล้วเยเซเบลก็ส่งผู้สื่อสารไปบอกเอลียาห์ว่า “ถ้าพรุ่งนี้ เวลานี้ เราไม่ได้ทำชีวิตของเจ้าให้เหมือนอย่างชีวิตของคนเหล่านั้นแล้ว ก็ให้พระทั้งหลายทำอย่างนั้นกับเรา และทำให้หนักกว่า” เมื่อท่านทราบก็ลุกขึ้นหนีเอาชีวิตรอด และมาถึงเบเออร์เชบาเขตยูดาห์ แล้วท่านละคนใช้ของท่านไว้ที่นั่น แต่ตัวท่านเองเดินเข้าถิ่นทุรกันดารไปเป็นระยะทางวันหนึ่ง ท่านมานั่งอยู่ใต้ต้นซากที่มีเพียงต้นเดียว และทูลขอให้ตัวท่านตายเสียทีว่า “พอกันที ข้าแต่พระยาห์เวห์ บัดนี้ขอเอาชีวิตข้าพระองค์ไปเสีย เพราะข้าพระองค์ก็ไม่ดีไปกว่าบรรพบุรุษ” และท่านก็เอนกายลงหลับใต้ต้นซากต้นเดียวนั้น นี่แน่ะ มีทูตสวรรค์องค์หนึ่งมาแตะต้องท่าน และพูดกับท่านว่า “ลุกขึ้นรับประทานสิ” และท่านมองดู นี่แน่ะ ตรงศีรษะของท่านมีขนมปังที่ปิ้งบนก้อนหินร้อน และมีไหน้ำลูกหนึ่ง ท่านก็รับประทานและดื่มแล้วนอนลงอีก และทูตของพระยาห์เวห์ก็มาอีกเป็นครั้งที่สอง ถูกต้องท่าน แล้วว่า “ลุกขึ้นรับประทานสิ มิฉะนั้นการเดินทางจะเกินกำลังของท่าน” และท่านก็ลุกขึ้นรับประทานและดื่ม และเดินไปด้วยกำลังของอาหารนั้น สี่สิบวันสี่สิบคืนถึงโฮเรบภูเขาของพระเจ้า

1 พงศ์กษัตริย์ 19:2-8 พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย (THA-ERV)

เยเซเบล​จึง​ส่ง​คน​ส่งข่าว​ไป​ถึง​เอลียาห์ เพื่อ​บอก​ว่า “ขอ​ให้​พวก​พระ​ทั้งหลาย​ลงโทษ​เรา​อย่าง​แสนสาหัส หาก​ว่า​เรา​ไม่​ได้​ทำ​ให้​ชีวิต​แก​เป็น​เหมือน​คน​พวกนั้น​ก่อน​เวลานี้​ของ​วัน​พรุ่งนี้” เอลียาห์​กลัว จึง​วิ่งหนี​เอาตัวรอด​ไป เมื่อ​เขา​มา​ถึง​เมือง​เบเออร์เชบา​ใน​ยูดาห์ เขา​ทิ้ง​คนใช้​เขา​ไว้​ที่นั่น ใน​ขณะ​ที่​ตัว​เขา​เอง​เดินทาง​ต่อไป​อีก​หนึ่ง​วัน​เข้าไป​ใน​ที่​เปล่า​เปลี่ยว​แห้งแล้ง เขา​มา​ถึง​พุ่มไม้​แห่ง​หนึ่ง​จึง​นั่ง​ลง​ใต้​พุ่มไม้นั้น​และ​อธิษฐาน​ขอ​ให้​เขา​ตาย เขา​พูดว่า “ข้าแต่​พระยาห์เวห์​พอกันที​สำหรับ​ข้าพเจ้า เอา​ชีวิต​ของ​ข้าพเจ้า​ไป​เถิด ข้าพเจ้า​ไม่ได้​ดี​ไป​กว่า​บรรพบุรุษ​ของ​ข้าพเจ้าเลย” แล้ว​เขา​ก็​นอน​ลง​ที่​ใต้​พุ่มไม้นั้น​และ​หลับไป ทันใดนั้น ทูตสวรรค์​องค์​หนึ่ง​ก็​มา​แตะต้อง​ตัวเขา​และ​พูด​ว่า “ลุก​ขึ้น​มา​กินเถิด” เขา​มอง​ไป​รอบๆ​และ​ที่​ข้าง​หัว​ของ​เขานั้น​มี​ขนมปัง​แผ่น​หนึ่ง​ที่​ปิ้ง​อยู่​บน​ก้อนหิน​ร้อน และ​มี​เหยือก​น้ำ​อยู่​เหยือก​หนึ่ง เขา​ได้​กิน​และ​ดื่ม แล้วก็​นอน​ต่อ ทูตสวรรค์​ของ​พระยาห์เวห์​กลับ​มา​อีก​เป็น​ครั้ง​ที่​สอง และ​มา​แตะ​ตัว​เขา​และ​พูด​ว่า “ลุก​ขึ้น​มา​กิน​เถิด เพราะ​ไม่อย่างนั้น​เจ้า​จะ​เดินทาง​ไม่ไหว” เขา​จึง​ลุก​ขึ้น​มา​กิน​และ​ดื่ม เมื่อ​เขา​มี​เรี่ยวแรง​ขึ้น​จาก​อาหาร​เหล่านั้น​แล้ว เขา​ก็​เดินทาง​ต่อ​ไป​อีก​สี่สิบ​วัน​สี่สิบ​คืน จน​มา​ถึง​ภูเขา​โฮเรบ​ซึ่ง​เป็น​ภูเขา​ของ​พระเจ้า

1 พงศ์กษัตริย์ 19:2-8 พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV (KJV)

แล​้วเยเซเบลก็รับสั่งให้​ผู้​สื่อสารไปหาเอลียาห์​ว่า “ถ้าพรุ่งนี้​เวลานี้ เรามิ​ได้​กระทำชีวิตของเจ้าให้เหมือนอย่างชีวิตของคนเหล่านั้นแล้ว ก็​ให้​พระทั้งหลายลงโทษเรา และให้​หน​ักยิ่งกว่า” เมื่อท่านทราบแล้​วก​็​ลุ​กขึ้นหนีไปเอาชีวิตรอด และมาถึงเบเออร์เชบาเขตประเทศยูดาห์ และละคนใช้ของท่านไว้​ที่นั่น แต่​ตั​วท​่านเองก็เดินเข้าถิ่นทุ​รก​ันดารไปเป็นระยะทางวันหนึ่งมานั่งอยู่​ที่​ใต้​ต้นไม้​จำพวกสนจูนิเปอร์ และท่านทูลขอให้ตั​วท​่านตายเสียที ว่า “พอแล้วพระองค์​เจ้าข้า โอ ข้าแต่พระเยโฮวาห์ บัดนี้​ขอเอาชีวิตของข้าพระองค์ไปเสีย เพราะข้าพระองค์​ก็​ไม่ดี​ไปกว่าบรรพบุรุษของข้าพระองค์” และท่านก็นอนลงหลั​บอย​ู่​ใต้​ต้นไม้​จำพวกสนจูนิเปอร์ ดู​เถิด มี​ทูตสวรรค์​องค์​หน​ึ่งมาถูกต้องท่าน และพู​ดก​ั​บท​่านว่า “​ลุ​กขึ้​นร​ับประทานซี” และท่านก็​มองดู ดู​เถิด ตรงที่ศีรษะของท่านมีขนมปังที่ปิ้งบนก้อนหิ​นร​้อนและมี​ไหน​้ำลูกหนึ่ง ท่านก็รับประทานและดื่ม และนอนลงอีก และทูตสวรรค์ของพระเยโฮวาห์​ก็​มาอีกเป็​นคร​ั้งที่​สอง ถู​กต้องท่านแล้​วว​่า “​ลุ​กขึ้​นร​ับประทานซี เพราะว่าทางเดินนั้นเกินกำลังของท่าน” และท่านก็​ลุ​กขึ้​นร​ับประทานและดื่ม และเดินไปด้วยกำลังของอาหารนั้นสี่​สิ​บวันสี่​สิ​บคืนถึงโฮเรบภูเขาของพระเจ้า

1 พงศ์กษัตริย์ 19:2-8 พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971 (TH1971)

แล้วเยเซเบลก็รับสั่งให้ผู้สื่อสารไปหาเอลียาห์ว่า <<ถ้าพรุ่งนี้เวลานี้ เรามิได้กระทำชีวิตของเจ้าให้เหมือนอย่างชีวิตของคน เหล่านั้นแล้ว ก็ให้พระทั้งหลายลงโทษเรา และยิ่งหนักกว่า>> แล้วท่านก็กลัวและลุกขึ้นหนีไปเอาชีวิตรอด และมาถึงเบเออร์เชบาเขตประเทศยูดาห์ และละคนใช้ของท่านไว้ที่นั่น แต่ตัวท่านเองก็เดินเข้าถิ่นทุรกันดารไปเป็นระยะทางวันหนึ่ง มานั่งอยู่ที่ใต้ต้นซากและท่านทูลขอให้ตัวท่านตายเสียทีว่า <<พอแล้วพระองค์เจ้าข้า ข้าแต่พระเจ้า บัดนี้ขอเอาชีวิตของข้าพระองค์ไปเสีย เพราะข้าพระองค์ก็ไม่ดีไปกว่าบรรพบุรุษของข้าพระองค์>> และท่านก็นอนลงหลับอยู่ใต้ต้นซาก ดูเถิด มีทูตสวรรค์องค์หนึ่งมาถูกต้องท่าน และพูดกับท่านว่า <<ลุกขึ้นรับประทานซี>> และท่านก็มองดู ดูเถิด ตรงที่ศีรษะของท่านมีขนมปังที่ปิ้งบนก้อนหินร้อนและ มีไหน้ำลูกหนึ่ง ท่านก็รับประทานและดื่ม และนอนลงอีก และทูตของพระเจ้าก็มาอีกเป็นครั้งที่สอง ถูกต้องท่านแล้วว่า <<ลุกขึ้นรับประทานซี มิฉะนั้นทางเดินนั้นจะเกินกำลังของท่าน>> และท่านก็ลุกขึ้นรับประทานและดื่ม และเดินไปด้วยกำลังของอาหารนั้น สี่สิบวันสี่สิบคืนถึงโฮเรบภูเขาของพระเจ้า

1 พงศ์กษัตริย์ 19:2-8 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

ดังนั้นเยเซเบลจึงส่งคนมาแจ้งเอลียาห์ว่า “ขอให้พระทั้งหลายจัดการกับเราอย่างสาหัส หากภายในพรุ่งนี้เวลาเดียวกันนี้ เรายังไม่ปลิดชีวิตเจ้าเหมือนที่เจ้าทำกับคนของเรา” เอลียาห์กลัวจึงหนีเอาชีวิตรอด เขาไปยังเบเออร์เชบาในยูดาห์ และทิ้งคนรับใช้ของเขาไว้ที่นั่น ส่วนเขาเองเดินทางเข้าไปในถิ่นกันดารแต่ลำพัง รอนแรมตลอดวัน แล้วเขาพบต้นซากต้นหนึ่ง จึงนั่งลงใต้ต้นซากนั้นและอธิษฐานให้ตัวเองตายเสีย เขากล่าวว่า “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ข้าพระองค์ทนมามากพอแล้ว ขอทรงเอาชีวิตของข้าพระองค์ไปเถิด ข้าพระองค์ก็ไม่ดีไปกว่าบรรพบุรุษของข้าพระองค์” แล้วเขาก็นอนลงใต้ต้นซากและหลับไป ทันใดนั้นมีทูตสวรรค์องค์หนึ่งมาแตะต้องตัวเขาและบอกว่า “จงลุกขึ้นและรับประทานอาหาร” เอลียาห์มองไปรอบๆ และเห็นว่ามีขนมปังผิงอยู่บนก้อนหินร้อนๆ และมีน้ำเหยือกหนึ่งอยู่ข้างศีรษะ เขาจึงรับประทานขนมปัง ดื่มน้ำ แล้วล้มตัวลงนอนอีก ทูตขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาอีกครั้งหนึ่ง แตะต้องตัวเขาและบอกว่า “จงลุกขึ้นและรับประทานอาหารเพราะการเดินทางครั้งนี้เกินกำลังของท่าน” เอลียาห์จึงลุกขึ้นรับประทานและดื่ม ทำให้เขามีกำลังวังชาพอที่จะเดินทางเป็นเวลาสี่สิบวันสี่สิบคืนจนมาถึงโฮเรบภูเขาของพระเจ้า

1 พงศ์กษัตริย์ 19:2-8 พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV) (NTV)

เยเซเบล​จึง​ให้​ผู้​ส่ง​ข่าว​คน​หนึ่ง​ไป​หา​เอลียาห์​ว่า “ฉะนั้น พรุ่งนี้​และ​เวลา​นี้​ขอ​ให้​บรรดา​เทพเจ้า​กระทำ​ต่อ​ฉัน​ยิ่ง​กว่า​นั้น ถ้า​ฉัน​ไม่​กำจัด​ชีวิต​ของ​ท่าน​เหมือน​ที่​ท่าน​กระทำ​ต่อ​บรรดา​ผู้​เผย​คำ​กล่าว​ของ​บาอัล” แล้ว​ท่าน​ก็​กลัว และ​รีบ​หนี​ไป​เพื่อ​ความ​ปลอดภัย​ของ​ชีวิต​ท่าน จน​มา​ถึง​เบเออร์เช-บา ซึ่ง​อยู่​ใน​อาณาเขต​ยูดาห์ โดย​ทิ้ง​ให้​คน​รับใช้​อยู่​ต่อ​ที่​นั่น ส่วน​ท่าน​ก็​เดิน​ทาง​ต่อ​ไป​เป็น​ระยะ 1 วัน เข้า​ไป​ใน​ถิ่น​ทุรกันดาร และ​ไป​นั่ง​อยู่​ใต้​ต้นไม้​ซาก ท่าน​ไม่​อยาก​มี​ชีวิต​อยู่​อีก​ต่อ​ไป และ​รำพึง​รำพัน​ว่า “โอ พระ​ผู้​เป็น​เจ้า พอ​กัน​ที เวลา​นี้​โปรด​รับ​เอา​ชีวิต​ข้าพเจ้า​ไป​เถิด เพราะ​ข้าพเจ้า​ไม่​ดี​ไป​กว่า​บรรพบุรุษ​ของ​ข้าพเจ้า” แล้ว​ท่าน​ก็​นอน​หลับ​ที่​ใต้​ต้นไม้​ซาก ดู​เถิด ทูต​สวรรค์​องค์​หนึ่ง​มา​สัมผัส​ตัว​ท่าน และ​พูด​ว่า “ลุก​ขึ้น​และ​รับประทาน​เถิด” และ​ท่าน​ก็​เปิด​ตา ดู​เถิด ที่​ศีรษะ​ท่าน​มี​ขนม​ชิ้น​หนึ่ง​ปิ้ง​ร้อนๆ อยู่​บน​ก้อน​หิน กับ​น้ำ​โถ​หนึ่ง ท่าน​จึง​รับประทาน​และ​ดื่ม​น้ำ แล้ว​ก็​นอน​ลง​อีก ทูต​สวรรค์​ของ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​มา​หา​อีก​เป็น​ครั้ง​ที่​สอง สัมผัส​ตัว​ท่าน และ​พูด​ว่า “ลุก​ขึ้น​รับประทาน​เถิด เพราะ​ว่า​การ​เดิน​ทาง​จะ​ลำบาก​มาก​สำหรับ​ท่าน” ท่าน​จึง​ลุก​ขึ้น​รับประทาน​และ​ดื่ม​น้ำ อาหาร​นั้น​ช่วย​ให้​ท่าน​มี​กำลัง​และ​เดิน​ทาง​เป็น​เวลา 40 วัน 40 คืน ไป​ยัง​โฮเรบ​ภูเขา​ของ​พระ​เจ้า