นางรูธ 2:1-23

ฝ่ายนาโอมีนั้นมีญาติข้างสามีคนหนึ่งเป็นคนมั่งมี ตระกูลเดียวกับเอลีเมเลค ชื่อโบอาส และรูธชาวโมอับจึงพูดกับนาโอมีว่า <<ขอให้ฉันไปที่ทุ่งนาเพื่อจะเก็บรวงข้าว ตก ตามแต่ใครจะมีใจกรุณา>> นาโอมีตอบนางว่า <<ลูกของแม่เอ๋ย จงไปเถิด>> เธอก็ออกเดินตามหลังคนเกี่ยวเพื่อคอยเก็บข้าวตก เผอิญเข้าไปในนาของโบอาส ซึ่งเป็นคนตระกูลเดียวกับเอลีเมเลค ดูเถิด โบอาสมาจากเบธเลเฮม พูดกับคนเกี่ยวข้าวว่า <<ขอพระเจ้าทรงสถิตอยู่กับเจ้าเถิด>> เขาทั้งหลายตอบว่า <<ขอพระเจ้าทรงอำนวยพระพรแก่ท่านเถิด>> โบอาสจึงถามคนใช้ผู้คอยควบคุมคนเกี่ยวข้าวนั้นว่า <<หญิงสาวคนนี้เป็นคนของใคร>> คนใช้ซึ่งเป็นผู้ควบคุมคนเกี่ยวข้าวจึงตอบว่า <<เธอเป็นหญิงชาวโมอับ กลับมาจากแผ่นดินโมอับพร้อมกับนาโอมี นางพูดว่า <ขออนุญาตให้ดิฉันเดินตามคนเกี่ยวคอยเก็บข้าวตกระหว่าง ฟ่อนข้าวเถอะค่ะ> นางก็มาเก็บข้าวตกตั้งแต่เวลาเช้าจนถึงบัดนี้ เว้นแต่ได้พักหน่อยหนึ่งที่เรือน>> แล้วโบอาสจึงพูดกับรูธว่า <<ลูกเอ๋ย ขอฟังหน่อย อย่าไปเก็บข้าวที่นาอื่น หรือทิ้งนานี้ไปเสียเลย จงอยู่ใกล้ๆสาวใช้ของฉัน ตาของเจ้าจงมองดูตามนาที่เขากำลังเก็บเกี่ยวกันอยู่ แล้วก็จงติดตามเขาไป ฉันได้สั่งพวกหนุ่มๆ มิให้รบกวนเจ้าแล้วมิใช่หรือ เมื่อเจ้ากระหายน้ำก็เชิญไปที่หม้อน้ำ ดื่มน้ำซึ่งคนหนุ่มๆตักไว้>> รูธก็ซบหน้าลงที่ดินกราบท่านและพูดว่า <<ดิฉันเป็นแต่เพียงคนต่างด้าว ทำไมท่านจึงมองดิฉันด้วยความเอาใจใส่>> แต่โบอาสตอบนางว่า <<ทุกอย่างที่เจ้าได้ปฏิบัติต่อแม่ผัวของเจ้า ตั้งแต่สามีของเจ้าสิ้นชีวิตแล้วนั้น มีคนมาเล่าให้ฉันฟังหมดแล้ว และเขาบอกด้วยว่า เจ้ายอมจากบิดามารดาและบ้านเกิดเมืองนอนของเจ้า มาอยู่กับชนชาติที่เจ้าไม่รู้จักมาก่อน ขอพระเจ้าทรงตอบแทนความดีของเจ้าตามที่เจ้าได้กระทำ มาแล้วนั้นเถิด และขอให้พระเจ้าของชนชาติอิสราเอล ซึ่งเจ้าเข้ามาพึ่งใต้ร่มบารมีของพระองค์นั้น จงทรงปูนบำเหน็จอันบริบูรณ์แก่เจ้า>> รูธจึงตอบว่า <<เจ้านายของดิฉัน ท่านมีพระคุณแก่ดิฉันมากที่สุดเพราะท่านได้ปลอบใจดิฉัน และกล่าวคำที่แสดงความเมตตาเอ็นดูต่อดิฉันทั้งๆ ที่ดิฉันมิได้เป็นคนใช้ของท่าน>> พอถึงเวลารับประทานอาหาร โบอาสก็บอกนางว่า <<เชิญมานี่เถิด มารับประทานขนมปังบ้าง และเอาอาหารมาจิ้มน้ำส้มเถิด>> นางจึงนั่งลงข้างๆพวกคนเกี่ยวข้าว โบอาสจึงส่งข้าวคั่วให้ และนางก็รับประทานจนอิ่ม และยังเหลือไว้บ้าง เมื่อนางลุกขึ้นไปเก็บข้าว โบอาสก็บัญชาชายหนุ่มของท่านว่า <<จงยอมให้นางเก็บข้าวตกระหว่างฟ่อนข้าวเถอะ อย่าได้ตำหนินางเลย จงดึงข้าวออกจากฟ่อนทิ้งไว้ให้นางเก็บบ้าง อย่าว่านางเลย>> นางก็เที่ยวเก็บข้าวที่ตกในนาจนถึงเวลาเย็น แล้วก็ฟาดข้าวที่เก็บมาได้นั้น ได้ข้าวบารลีประมาณเอฟาห์หนึ่ง นางยกข้าวนั้นขึ้นและเข้าไปในเมือง แม่ผัวก็เห็นข้าวที่นางได้เก็บมานั้น และนางเอาอาหารที่เหลือเมื่อนางรับประทานอิ่มแล้วนั้นให้ แก่แม่ผัวด้วย แม่ผัวจึงกล่าวแก่นางว่า <<วันนี้ลูกไปเก็บข้าวตกที่ไหนมา ลูกไปทำงานที่ไหน ขอให้ชายที่เอาใจใส่ลูกได้รับพระพรเถิด>> นางจึงบอกแก่แม่ผัวให้ทราบว่า นางไปทำงานกับผู้ใด นางว่า <<ผู้ชายที่ฉันไปทำงานด้วยในวันนี้นั้นชื่อโบอาส>> นาโอมีจึงพูดกับบุตรสะใภ้ว่า <<ขอพระเจ้าทรงอำนวยพระพรแก่เขาเถิด พระกรุณาของพระองค์ไม่เคยขาดจากผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่ หรือผู้ที่สิ้นชีวิตไปแล้ว>> นาโอมีกล่าวแก่นางด้วยว่า <<ชายคนนั้นเป็นญาติของเรา เขาเป็นญาติสนิทคนหนึ่งของเรา>> รูธชาวโมอับกล่าวว่า <<นอกจากนั้นเขายังพูดกับฉันว่า <เจ้าจงอยู่ใกล้ๆคนใช้หนุ่มของฉัน จนกว่าเขาจะเกี่ยวข้าวของฉันเสร็จ> >> นาโอมีพูดกับรูธบุตรสะใภ้ว่า <<ดีแล้ว ลูกของแม่เอ๋ย ที่เจ้าจะไปทำงานกับสาวใช้ของเขา เกรงว่าถ้าเจ้าไปในนาอื่นจะถูกเขารบกวน>> ดังนั้นนางจึงอยู่ใกล้ๆสาวใช้ของโบอาส เที่ยวเก็บข้าวตกจนสิ้นฤดูเกี่ยวข้าวบารลีและข้าวสาลี และนางก็อาศัยอยู่กับแม่ผัว