เพลงคร่ำครวญ 4:1-22

นี่อย่างไรหนอ ทองคำจึงมีสีสลัว และทองนพคุณก็เปลี่ยนไป เพชรพลอยศักดิ์สิทธิ์ทิ้งอยู่เกลื่อนกลาด ตามทุกหัวถนน บุตราผู้ประเสริฐของกรุงศิโยน มีค่าเปรียบได้กับทองนพคุณนั้น ถูกตีราคาเพียงเท่าหม้อดิน ที่ปั้นขึ้นด้วยมือของช่างหม้อเท่านั้นหนอ แม้แต่หมาป่ายังได้เอานมออก ให้ลูกของมันดูด แต่ธิดาแห่งชนชาติของข้าพเจ้าก็ใจร้าย ดุจนกกระจอกเทศในถิ่นทุรกันดาร ลิ้นของทารกที่ยังไม่หย่านม กระหายจนติดเพดาน พวกเด็กได้ขออาหาร แต่ไม่มีใครยื่นให้เขา คนทั้งปวงที่เคยรับประทานอาหารอย่างวิเศษ กลับต้องพินาศอยู่ตามถนน คนทั้งหลายที่เคยสวมเสื้อสีม่วง กลับต้องนอนบนกองขยะ เพราะโทษผิดของธิดาแห่งชนชาติข้าพเจ้านั้นก็ใหญ่โต กว่าโทษของเมืองโสโดม ที่ต้องคว่ำทลายลงในพริบตาเดียว โดยไม่มีมือใครได้แตะต้องเลย พวกเจ้านายนั้นบริสุทธิ์กว่าหิมะ และขาวกว่าน้ำนม ผิวพรรณของเขาเปล่งปลั่งยิ่งกว่าปะการัง เขามีรูปร่างงามดั่งไพฑูรย์ บัดนี้ผิวพรรณของเขาก็ดำยิ่งกว่าเขม่า ใครๆตามถนนก็จำเขาไม่ได้ หนังของเขาเหี่ยวหุ้มกระดูก และซูบราวกับไม้เสียบ คนที่ตายด้วยคมดาบยังดีกว่า คนที่ต้องอดอยากตาย เพราะคนเหล่านี้ค่อยผอมค่อยตายไป เพราะขาดผลจากท้องนา มือของหญิงที่ใจอ่อน กลับเอาลูกของตัวต้มกิน ลูกที่ถูกต้มเป็นอาหารนั้น กินกันเมื่อยามหายนะมาสู่ธิดาแห่งชนชาติของข้าพเจ้า พระเจ้าทรงบันดาลโทโสออกมาแล้ว พระองค์ทรงเทพระพิโรธอันเกรี้ยวกราดของพระองค์ลงแล้ว และได้ทรงจุดไฟขึ้นในกรุงศิโยน ซึ่งเผาผลาญกระทั่งรากของเมืองนั้น กษัตริย์ทั้งปวงแห่งแผ่นดินโลก และบรรดาชาวพิภพพากันไม่เชื่อว่า คู่อริหรือศัตรูจะได้เข้าไป ในประตูกรุงเยรูซาเล็มได้ เพราะความผิดบาปของพวกผู้เผยพระวจนะของกรุงศิโยน และเพราะการบาปผิดของพวกปุโรหิตของกรุงนั้น ที่ได้กระทำโลหิตของผู้ชอบธรรม ให้ไหลออกในท่ามกลางกรุง เขาทั้งหลายเดินเปะปะและตาบอดไปตามถนน ทำตัวให้มลทินด้วยโลหิต จนคนจะจับต้องไม่ได้ ที่เสื้อผ้าของเขา คนทั้งหลายร้องบอกเขาว่า <<ไปซิ มลทินจริง ไปเถอะ ไป๊ อย่ามาถูกต้องนะ>> เมื่อเขาเหล่านั้นหนีไปเป็นคนพเนจร พลเมืองของประชาชาติพูดกันว่า <<เขาต้องไม่อยู่ที่นี่อีกต่อไป>> พระเจ้าเองทรงกระทำให้เขาทั้งปวงกระจัดกระจายไป พระองค์จะไม่ทรงสนพระทัยในเขาอีกเลย คนทั้งหลายจึงไม่นับถือพวกปุโรหิต ไม่ทำคุณต่อพวกผู้ใหญ่ นัยน์ตาของพวกเรามองหาความช่วยเหลือ การช่วยเหลือนั้นเป็นลมเป็นแล้ง ส่วนการเฝ้ารอคอย พวกเราได้คอยเมืองที่ไม่อาจช่วยเราได้ มีคนสะกดรอยตามเรา จนพวกเราเดินที่ลานเมืองของพวกเราไม่ได้ เบื้องปลายของพวกเราก็ใกล้เข้ามาแล้ว วันเดือนทั้งหลายของพวกเราก็จะจบอยู่ เพราะบั้นปลายของพวกเรามาถึง พวกที่ไล่ตามจับเราก็เร็วกว่า นกอินทรีในท้องฟ้า เขาทั้งหลายวิ่งไล่กวดพวกเราบนภูเขา เขาทั้งหลายซุ่มคอยจับเราในถิ่นทุรกันดาร เจ้าชีวิตของพวกข้าพเจ้าคือกษัตริย์ที่พระเจ้าทรงเจิมไว้นั้น ก็ตกหลุมพรางของเขาทั้งหลายแล้ว คือพวกเรากล่าวขวัญถึงพระองค์ท่านว่า <<เราจะดำรงชีวิตของเรา ท่ามกลางประชาชาติได้ ก็ด้วยอาศัยร่มเงาของพระองค์ท่าน>> โอ ธิดาแห่งเมืองเอโดม ที่อาศัยอยู่ในประเทศอูส จงเปรมปรีดิ์และยินดีเถิด ขันใบนั้นคงจะส่งผ่านมาถึงเจ้าด้วยเป็นแน่ เจ้าจะต้องเมาไป และจะต้องแก้ผ้าตัวล่อนจ้อน โอ ธิดาแห่งกรุงศิโยนเอ๋ย การลงโทษเพราะการอสัตย์อธรรมของเจ้าก็ครบแล้ว พระองค์จะไม่ทรงพาเจ้าออกไปให้เป็นเชลยอีกต่อไป โอ ธิดาแห่งเมืองเอโดมเอ๋ย พระองค์จะทรงลงโทษ เพราะความบาปผิดของเจ้า พระองค์จะทรงเผยบาปของเจ้าให้ประจักษ์