โรม 10:1-11

พี่​น้อง​เอ๋ย ข้าพเจ้า​ปรารถนา​อย่าง​ยิ่ง และ​อธิษฐาน​ต่อ​พระ​เจ้า​เพื่อ​ชาว​อิสราเอล คือ​ให้​พวก​เขา​ได้​รอด​พ้น เพราะ​ข้าพเจ้า​สามารถ​เป็น​พยาน​ให้​พวก​เขา​ได้​ว่า เขา​เอาจริง​เอาจัง​ต่อ​พระ​เจ้า แต่​ความ​ปรารถนา​อัน​แรงกล้า​ของ​เขา​มิ​ได้​มี​พื้นฐาน​อยู่​บน​ความรู้​ที่​แท้​จริง ด้วย​ว่า พวก​เขา​ขาด​ความ​รู้​เรื่อง​ความ​ชอบธรรม​ที่​มา​จาก​พระ​เจ้า และ​พยายาม​ก่อตั้ง​ความ​ชอบธรรม​แบบ​ของ​ตนเอง​ขึ้น พวก​เขา​ไม่​ได้​ยอม​อยู่​ใน​ความ​ชอบธรรม​ของ​พระ​เจ้า พระ​คริสต์​เป็น​จุดจบ​ของ​กฎ​บัญญัติ เพื่อ​ทุก​คน​ที่​เชื่อ​จะ​ได้​มี​ความ​ชอบธรรม โมเสส​เขียน​ไว้​ว่า ความ​ชอบธรรม​ที่​ถือ​ตาม​กฎ​บัญญัติ​คือ “คน​ที่​ถือ​ตาม​พระ​บัญญัติ​จะ​มี​ชีวิต​ได้​โดย​การ​ปฏิบัติ​ตาม​นั้น” แต่​ความ​ชอบธรรม​ที่​ได้​มา​โดย​ความ​เชื่อ​กล่าว​ว่า “อย่า​นึก​ใน​ใจ​ว่า ‘ใคร​จะ​ขึ้น​ไป​สวรรค์’ (หมายถึง​ขึ้นไป​เพื่อ​พา​พระ​คริสต์​ลงมา) หรือ ‘ใคร​จะ​ลง​ไป​ถึง​ขุมนรก’ (หมายถึง​ลงไป​เพื่อ​พา​พระ​คริสต์​ขึ้นมา​จาก​ความ​ตาย)” แต่​พระ​คัมภีร์​ระบุ​ว่า​อย่างไร “คำกล่าว​อยู่​ใกล้​ท่าน คือ​อยู่​ใน​ปาก​และ​ใน​จิต​ใจ​ของ​ท่าน” นั่น​คือ​คำกล่าว​แห่ง​ความ​เชื่อ​ซึ่ง​เรา​กำลัง​ประกาศ​อยู่ ด้วย​ว่า​ถ้า​ท่าน​ยอมรับ​ด้วย​ปาก​ของ​ท่าน​ว่า พระ​เยซู​เป็น​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า และ​เชื่อ​ใน​จิตใจ​ของ​ท่าน​ว่า พระ​เจ้า​ได้​ให้​พระ​องค์​ฟื้นคืน​ชีวิต​จาก​ความ​ตาย​แล้ว ท่าน​ก็​จะ​รอด​พ้น เพราะ​ผล​ที่​ได้​จาก​การ​เชื่อ​ด้วย​ใจ​คือ​การ​พ้นผิด และ​ผล​ที่​ได้​จาก​การ​สารภาพ​จาก​ปาก​คือ​ความ​รอด​พ้น ตาม​ที่​พระ​คัมภีร์​ระบุ​ว่า “ใคร​ก็ตาม​ที่​เชื่อ​พระ​องค์ จะ​ไม่​ได้​รับ​ความ​อับอาย”