สุภาษิต 5:1-14

สุภาษิต 5:1-14 NTV

ลูก​เอ๋ย จง​ใส่ใจ​ใน​สติ​ปัญญา​ของ​เรา จง​เงี่ยหู​ของ​เจ้า​เพื่อ​ฟัง​การ​หยั่งรู้​ของ​เรา เพื่อ​เจ้า​จะได้​รักษา​ปฏิภาณ​ไว้ และ​ริม​ฝีปาก​ของ​เจ้า​จะ​ได้​เก็บ​รักษา​ความรู้ ด้วย​ว่า​น้ำผึ้ง​หยด​จาก​ริม​ฝีปาก​ของ​หญิง​ที่​ล่วง​ประเวณี และ​วาจา​ของ​นาง​ก็​ไหล​ลื่น​ยิ่ง​กว่า​น้ำมัน แต่​ผล​สุดท้าย นาง​ก็​ขม​เยี่ยง​พันธุ์​ไม้​ขม คม​ปาน​ดาบ​สอง​คม เท้า​ของ​นาง​ย่าง​ลง​สู่​ความ​ตาย นาง​ก้าว​ดิ่ง​ลง​ไป​ยัง​แดน​คน​ตาย นาง​ไม่​นึก​ถึง​ทาง​แห่ง​ชีวิต นาง​ไม่​รู้​ดอก​ว่า​วิถี​ทาง​ของ​นาง​นั้น​ไม่​มั่นคง​เลย มา​บัดนี้ ลูกๆ เอ๋ย เจ้า​จง​ฟัง​เรา และ​อย่า​หันเห​ไป​จาก​คำ​พูด​ที่​ออก​จาก​ปาก​ของ​เรา จง​อยู่​เสีย​ให้​ห่าง​จาก​นาง และ​อย่า​เข้า​ไป​ใกล้​ประตู​บ้าน​ของ​นาง เพราะ​เกรง​ว่า​เจ้า​จะ​เสีย​พลัง​วัย​หนุ่ม​ของ​เจ้า​แก่​ผู้​อื่น และ​เสีย​จำนวน​ปี​ของ​เจ้า​แก่​คน​โหด​ร้าย เกรง​ว่า​บรรดา​คน​แปลก​หน้า​จะ​ชิง​ความ​มั่งมี​ของ​เจ้า​ไป และ​แรงงาน​ที่​เจ้า​ตรากตรำ​มา ก็​เป็น​ของ​คน​บ้าน​อื่น และ​เจ้า​จะ​ต้อง​คร่ำครวญ​ใน​บั้น​ปลาย​ชีวิต​ของ​เจ้า เวลา​ที่​ร่างกาย​ของ​เจ้า​ถูก​กลืน​กิน และ​เจ้า​จะ​พูด​ว่า “ข้า​เคย​เกลียด​ระเบียบ​วินัย​มา​มาก​แค่​ไหน และ​ใจ​ของ​ข้า​ไม่​ยอม​รับ​คำ​เตือน ข้า​ไม่​ฟัง​เสียง​ของ​เหล่า​ครู​อาจารย์ อีก​ทั้ง​ไม่​ได้​เงี่ยหู​ฟัง​ผู้​สอน​ของ​ข้า ข้า​เกือบ​จะ​ถูก​ทำลาย​เป็น​ผุยผง ใน​ท่าม​กลาง​ที่​ประชุม”