เลวีนิติ 7:1-10

กฎ​บัญญัติ​ที่​เกี่ยว​กับ​ของ​ถวาย​เพื่อ​ไถ่​โทษ​เป็น​สิ่ง​บริสุทธิ์​ที่​สุด มี​ดังนี้ ให้​เขา​ฆ่า​สัตว์​ที่​ใช้​เป็น​ของ​ถวาย​เพื่อ​ไถ่​โทษ​ใน​สถาน​ที่​ฆ่า​สัตว์​เพื่อ​ใช้​เผา​เป็น​ของ​ถวาย และ​จง​สาด​เลือด​สัตว์​รอบ​แท่น​บูชา จง​ถวาย​ไขมัน​ทั้ง​หมด​คือ​ไขมัน​ที่​หาง ที่​หุ้ม​เครื่อง​ใน ไต​ทั้ง​สอง​ข้าง​มี​ไขมัน​ติด​ซึ่ง​อยู่​ใกล้​เอว และ​ตับ​ชิ้น​ยาว​ซึ่ง​เขา​จะ​ตัด​มา​พร้อม​กับ​ไต ให้​ปุโรหิต​เผา​สิ่ง​เหล่า​นี้​ที่​แท่น​บูชา เป็น​ของ​ถวาย​ด้วย​ไฟ​แด่​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า เป็น​ของ​ถวาย​เพื่อ​ไถ่​โทษ ชาย​ทุก​คน​ที่​เป็น​ปุโรหิต​รับ​ประทาน​ได้ โดย​ให้​เขา​รับ​ประทาน​ใน​สถาน​ที่​ที่​บริสุทธิ์ เพราะ​เป็น​สิ่ง​บริสุทธิ์​ที่​สุด ของ​ถวาย​เพื่อ​ไถ่​โทษ​ก็​เหมือน​กับ​เครื่อง​สักการะ​เพื่อ​ลบ​ล้าง​บาป​คือ ใช้​กฎ​บัญญัติ​เดียว​กัน ปุโรหิต​ใช้​ของ​ถวาย​เพื่อ​ทำ​พิธี​ชด​ใช้​บาป เสร็จ​พิธี​แล้ว​ของ​ถวาย​จะ​ตก​เป็น​ของ​เขา ปุโรหิต​ผู้​มอบ​สัตว์​ที่​เผา​เป็น​ของ​ถวาย​ของ​ผู้​ใด​ก็​ตาม จะ​เก็บ​หนัง​สัตว์​ไว้​ใช้​เอง เครื่อง​ธัญญ​บูชา​อบ​ใน​เตา และ​ทุก​สิ่ง​ที่​เตรียม​ใน​กระทะ​หรือ​กระทะ​ก้น​แบน จะ​ตก​เป็น​ของ​ปุโรหิต​ผู้​ถวาย​ให้ ส่วน​เครื่อง​ธัญญ​บูชา ไม่​ว่า​ผสม​กับ​น้ำ​มัน​หรือ​ไม่ จง​แบ่ง​ให้​แก่​บรรดา​บุตร​ของ​อาโรน​เท่าๆ กัน​ทุก​คน