ปัญญาจารย์ 1:3-11

มนุษย์​ได้​รับ​ประโยชน์​อะไร​จาก​การ​ลง​แรง ตรากตรำ​กับ​งาน​ทุก​อย่าง​ที่​เขา​ทำ​ใน​โลก​นี้ แต่​ละ​ยุค​ล่วง​ไป ยุค​แล้ว​ยุค​เล่า แต่​โลก​คง​อยู่​ตลอด​ไป ดวง​อาทิตย์​ขึ้น​และ​ดวง​อาทิตย์​ตก และ​รีบ​ไป​ยัง​ที่ๆ มัน​ขึ้น​มา ลม​พัด​ไป​ทาง​ทิศ​ใต้ และ​หมุน​วน​ไป​ทาง​ทิศ​เหนือ ลม​พัด​วน​ไป​เวียน​มา และ​วน​กลับ​มา​อีก ลำธาร​ทุก​สาย​ไหล​ลง​สู่​ทะเล แต่​ทะเล​ก็​ไม่​เคย​เต็ม น้ำ​ตก​ลง​สู่​จุด​กำเนิด​ของ​ลำธาร แล้ว​ก็​ไหล​ออก​ไป​จาก​ที่​นั่น​อีก ทุก​สิ่ง​ดู​น่า​อ่อนล้า​ยิ่ง​นัก จน​มนุษย์​ไม่​อาจ​พรรณ​นา​ได้ ที่​นัยน์ตา​ของ​เรา​เห็น​นั้น​ยัง​ไม่​พอ และ​ที่​ได้ยิน​นั้น​ก็​ยัง​ไม่​เต็ม​อิ่ม อะไร​ที่​เคย​เป็น​ก็​จะ​เป็น​อีก และ​สิ่ง​ที่​กระทำ​กัน​มา​แล้ว ก็​จะ​กระทำ​กัน​อีก คือ​ไม่​มี​อะไร​แปลก​ใหม่​ใน​โลก​นี้ มี​สิ่ง​ใด​บ้าง​ที่​คน​จะ​อ้าง​ได้​ว่า “ดู​สิ นี่​เป็น​สิ่ง​แปลก​ใหม่” เพราะ​มัน​มี​อยู่​นาน​แล้ว ตั้งแต่​ยุค​ก่อน​หน้า​เรา​เสีย​อีก ไม่​มี​ใคร​ระลึก​ถึง​คน​ที่​มี​ชีวิต​ใน​อดีต และ​แม้แต่​บรรดา​คน​รุ่น​ต่อ​ไป ก็​จะ​ไม่​เป็น​ที่​ระลึก​ถึง​ใน​บรรดา ผู้​ที่​มา​ภาย​หลัง​อีก​เช่น​กัน