กิจการ 23
23
เปาโลต่อหน้าที่ปรึกษาของพวกยูดาย
1ฝ่ายเปาโลจึงเพ่งดูพวกที่ปรึกษาแล้วกล่าวว่า, “ดูก่อนท่านพี่น้องทั้งหลาย, ข้าพเจ้าได้ประพฤติฉะเพาะพระเจ้าล้วนแต่ตามที่ใจได้สังเกตเห็นว่าดีจนถึงทุกวันนี้.” 2อะนาเนียผู้เป็นมหาปุโรหิตจึงสั่งคนที่ยืนอยู่ใกล้ให้ตบปากเปาโล. 3เปาโลจึงกล่าวแก่ท่านว่า, “พระเจ้าจะทรงตบเจ้า, ผู้เป็นฝาสกปรกที่ฉาบปูนขาวไว้ (คนหน้าซื่อใจคด) เจ้านั่งพิพากษาข้าตามกฎหมาย, และยังสั่งให้เขาตบข้าซึ่งเป็นการผิดกฎหมายหรือ” 4คนทั้งหลายที่ยืนอยู่นั้นจึงถามว่า, “เจ้าพูดหยาบช้าต่อมหาปุโรหิตของพระเจ้าหรือ” 5เปาโลจึงตอบว่า, “พี่น้องทั้งหลายข้าพเจ้าไม่ทราบว่าท่านเป็นมหาปุโรหิต, ด้วยมีคำเขียนไว้แล้วว่า. ‘อย่าพูดหยาบช้าต่อผู้ปกครองพลเมือง’ ”
6ครั้นเปาโลเห็นว่าผู้ที่อยู่ประชุมนั้นเป็นพวกซาดูกายส่วนหนึ่งและพวกฟาริซายส่วนหนึ่ง, ท่านจึงร้องขึ้นในพวกประชุมที่ปรึกษาว่า, “ดูก่อนท่านพี่น้องทั้งหลาย, ข้าพเจ้าเป็นคนฟาริซาย และเป็นบุตรของคนฟาริซาย ที่ข้าพเจ้าถูกพิพากษานั้นก็เพราะมีความหวังใจว่าคนทั้งหลายจะเป็นขึ้นมาจากความตาย.” 7เมื่อท่านกล่าวอย่างนั้นแล้ว, พวกฟาริซายกับพวกซาดูกายก็เกิดเถียงกันขึ้น, และที่ประชุมก็แตกเป็นสองพวก 8ด้วยพวกซาดูกายถือว่าการที่จะเป็นขึ้นมาจากความตายนั้นไม่มี. และทูตสวรรค์หรือวิญญาณก็ไม่มี แต่พวกฟาริซายถือว่ามีทั้งสองอย่าง. 9แล้วก็เกิดอื้ออึงเป็นโกลาหล, และพวกอาลักษณ์ลางคนที่อยู่ฝ่ายพวกฟาริซายก็ลุกขึ้นเถียงว่า, “เราไม่เห็นคนนี้มีผิดสิ่งใด ถ้าวิญญาณก็ดีหรือทูตสวรรค์ก็ดีได้พูดกับเขา, ท่านจะว่าอะไรเล่า?” 10เมื่อเกิดโกลาหลขึ้น นายพันกลัวว่าเขาจะเข้ายื้อแย่งจับเปาโลฉีกเสีย ท่านจึงสั่งพวกทหารให้ลงไปรับเปาโลออกจากท่ามกลางพวกนั้น พาเข้าไปไว้ในป้อม
11ในเวลากลางคืนวันนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงยืนอยู่กับเปาโลตรัสว่า, “เจ้าจงมีใจกล้าเถิด, เพราะว่าเจ้าได้เป็นพะยานฝ่ายเราในกรุงยะรูซาเลมฉันใด, เจ้าจะต้องเป็นพะยานในกรุงโรมด้วยฉันนั้น.”
สี่สิบคนสมทบกันสาบานตัวว่าจะฆ่าเปาโล
12ครั้นเวลารุ่งเช้าพวกยูดายได้สมทบกันสาบานตัวว่า จะไม่กินจะไม่ดื่มอะไรกว่าจะได้ฆ่าเปาโลเสีย. 13คนที่สมทบกันสาบานตัวอย่างนั้นมีกว่าสี่สิบคน. 14คนเหล่านั้นจึงไปหาพวกปุโรหิตใหญ่คับผู้เฒ่ากล่าวว่า, “พวกข้าพเจ้าได้สาบานตัวแข็งแรงว่าจะไม่รับประทานอาหารจนกว่าได้ฆ่าเปาโลเสีย. 15เหตุฉะนั้นบัดนี้ท่านทั้งหลายกับพวกที่ปรึกษาจงพูดให้นายพันเข้าใจว่า พวกท่านต้องการให้พาเปาโลลงมาหาท่านทั้งหลาย, เพื่อจะได้ซักถามความให้ถ้วนถี่ยิ่งกว่าแต่ก่อน ฝ่ายพวกข้าพเจ้าจะเตรียมตัวไว้พร้อมที่จะฆ่าเปาโลเสียเมื่อยังไม่กันจะมาถึง.”
16แต่บุตรชายของน้องสาวเปาโลได้ยินเรื่องซึ่งเขาคอยปองร้ายนั้น, จึงเข้ามาในป้อมบอกแก่เปาโล. 17เปาโลจึงเรียกนายร้อยคนหนึ่งมากล่าวว่า, “ขอพาชายหนุ่มคนนี้ไปหานายพันด้วย, เพราะเขามีเรื่องที่จะแจ้งให้ท่านทราบ.” 18เหตุฉะนั้นนายร้อยจึงพาชายหนุ่มคนนั้นไปหานายพันกล่าวแก่ท่านว่า, “เปาโลผู้ถูกขังอยู่นั้นได้เรียกข้าพเจ้า ขอให้พาชายหนุ่มคนนี้มาหาท่าน, เพราะเขามีเรื่องที่จะแจ้งให้ท่านทราบ.”
19นายพันจึงจูงมือชายนั้นไปยังที่สงัด แล้วถามว่า, “เจ้าจะแจ้งความอะไรแก่เรา?” 20เขาจึงตอบว่า, “พวกยูดายพร้อมใจกันจะขอท่านให้พาเปาโลไปยังที่ปรึกษาเวลาพรุ่งนี้, ทำเหมือนว่าจะไต่สวนความให้ละเอียดยิ่งกว่าแต่ก่อน. 21เพราะฉะนั้นท่านอย่าอนุญาตให้เขา ด้วยว่าในพวกเขานั้นมีกว่าสี่สิบคนคอยปองร้ายต่อเปาโล. และได้สาบานว่า จะไม่กินหรือดื่มอะไรจนกว่าจะได้ฆ่าเปาโลเสีย และเดี๋ยวนี้เขาพร้อมแล้ว และกำลังคอยรับคำอนุญาตจากท่าน.” 22นายพันจึงให้ชายหนุ่มนั้นไปสั่งว่า, “อย่าบอกผู้ใดให้รู้ว่าเจ้าได้แจ้งความเรื่องนี้แก่เรา.”
นายพันให้เปาโลไปยังเพลิกซ์
23ฝ่ายนายพันจึงเรียกนายร้อยสองคนมาสั่งว่า. “จงจัดพลทหารสองร้อยกับทหารม้าเจ็ดสิบ และทหารหอกสองร้อย ให้พร้อมในเวลาสามทุ่มคืนวันนี้ จะไปยังเมืองกายซาไรอา 24และจงจัดสัตว์ให้เปาโลขี่จะได้ป้องกันส่งไปยังเฟลิกซ์ผู้ว่าราชการเมือง. 25แล้วนายพันจึงเขียนจดหมายมีใจความดังต่อไปนี้
26“เกลาดิโอลุเซียเรียนเจ้าคุณเฟลิกซ์ทราบ 27พวกยูดายได้จับคนนี้ไว้และเกือบจะฆ่าเสียแล้ว, แต่ข้าพเจ้าพาพวกทหารรีบมาช่วยเขาได้, ด้วยข้าพเจ้าได้ยินว่าเขาเป็นชาติโรมัน. 28ข้าพเจ้าอยากจะทราบเหตุซึ่งพวกยูดายฟ้องเขานั้น, ข้าพเจ้าจึงพาเขาไปยังที่ปรึกษาของพวกยูดาย. 29ข้าพเจ้าเห็นว่าเขาถูกฟ้องในเรื่องเถียงกันด้วยบัญญัติของชาติยูดาย. แต่ไม่มีเหตุพอที่เขาควรจะตายหรือควรจะต้องจำไว้. 30เมื่อข้าพเจ้าทราบว่าพวกยูดายคิดปองร้ายต่อคนนี้, ข้าพเจ้าจึงส่งเขามาหาท่านทีเดียว แล้วได้สั่งให้โจทก์ไปว่าความกับเขาต่อหน้าท่าน.”
31ดังนั้นในเวลากลางคืน พวกทหารจึงพาเปาโลตามคำสั่งไปถึงเมืองอันติปาตรี. 32ครั้นรุ่งเช้าเขาก็ให้ทหารม้าไปส่งเปาโล, แล้วเขาจึงกลับไปยังป้อม. 33ครั้นทหารม้าไปถึงเมืองกายซาไรอาแล้ว, จึงส่งจดหมายให้แก่ผู้ว่าราชการเมือง และได้มอบเปาโลไว้ให้ท่านด้วย. 34เมื่อผู้ว่าราชการเมืองได้อ่านจดหมายแล้ว จึงถามว่าเปาโลมาจากมณฑลไหน. เมื่อท่านทราบว่ามาจากกิลิเกีย, 35ท่านจึงกล่าวว่า, “เมื่อโจทก์มาพร้อมกันแล้วเราจะฟังความของเจ้า” ท่านจึงสั่งให้คุมเปาโลไปไว้ที่วังของเฮโรด
ที่ได้เลือกล่าสุด:
กิจการ 23: TH1940
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
