ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขออย่าได้ลืมสิ่งที่เกิดขึ้นกับพวกเรา ดูสิ พวกเราต้องอับอายขายหน้าขนาดไหน แผ่นดินของเราก็ถูกยกไปให้กับคนแปลกหน้า บ้านของเราถูกยกไปให้กับคนต่างชาติ พวกเราได้กลายเป็นลูกกำพร้าพ่อ แม่ของพวกเรากลายเป็นหม้าย น้ำก็ต้องซื้อเขาดื่ม ฟืนก็ต้องซื้อเขาใช้ เราถูกตามล่ามาติดติด เราหมดแรงและไม่สามารถหยุดพักได้ เราได้ทำสัญญากับอียิปต์ และกับอัสซีเรีย เพื่อจะได้มีอาหารเลี้ยงปากท้อง บรรพบุรุษของเราทำบาปและหายไปแล้ว แล้วพวกเราต้องมารับกรรมจากความผิดบาปนั้น พวกทาสมีอำนาจเหนือเรา ไม่มีใครช่วยเราให้พ้นจากเงื้อมมือของพวกเขา เราต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อให้ได้อาหารมา เพราะมีภัยอันตรายถึงตายในทะเลทราย ผิวของเราร้อนเหมือนเตาอบ เรามีไข้สูงเพราะขาดแคลนอาหาร พวกทหารของศัตรูได้ข่มขืนพวกผู้หญิงของศิโยน พวกเขาข่มขืนพวกสาวพรหมจรรย์ในเมืองต่างๆของยูดาห์ พวกเชื้อพระวงศ์ต่างๆก็ถูกแขวนด้วยฝีมือของศัตรู พวกผู้นำอาวุโสไม่ได้รับความเคารพนับถือ คนหนุ่มถูกบังคับให้โม่แป้ง เด็กหนุ่มล้มลุกคลุกคลานเพราะต้องแบกฟืนอันหนักอึ้ง พวกผู้นำอาวุโสก็ไม่อยู่ตามประตูเมืองอีกแล้ว คนหนุ่มๆก็หยุดเล่นดนตรี ความสุขของพวกเราสิ้นสุดลง การเต้นรำของเราได้เปลี่ยนเป็นการไว้ทุกข์ มงกุฎได้หล่นลงจากหัวของเรา มันช่างเลวร้ายจริงๆสำหรับเราเพราะพวกเราได้ทำบาป จิตใจของเราก็ป่วยเพราะเรื่องทั้งหมดนี้ ดวงตาของเราก็มืดบอดไปเพราะเรื่องทั้งหมดนี้ เดี๋ยวนี้ ภูเขาศิโยนได้ถูกทิ้งร้างว่างเปล่า และฝูงหมาจิ้งจอกมาเดินเพ่นพ่านอยู่บนนั้น พระยาห์เวห์เจ้าข้า แต่พระองค์ครอบครองตลอดกาล บัลลังก์ของพระองค์จะอยู่สืบไปชั่วลูกชั่วหลาน ทำไมพระองค์ถึงได้ลืมเราอยู่อย่างนี้ ทำไมพระองค์ถึงได้ทอดทิ้งพวกเรานานขนาดนี้ พระยาห์เวห์เจ้าข้า โปรดนำเรากลับมาหาพระองค์ด้วย เพื่อว่าเราจะได้กลับมาหาพระองค์ โปรดทำให้ชีวิตของเรากลับไปเป็นเหมือนเดิมด้วยเถิด หรือพระองค์หมดเยื่อใยกับพวกเราแล้ว พระองค์โกรธพวกเราอย่างสุดขีดเลย อย่างนั้นหรือ
อ่าน บทเพลง_ร้องทุกข์ 5
แบ่งปัน
เปรียบเทียบฉบับแปลทั้งหมด: บทเพลง_ร้องทุกข์ 5:1-22
บันทึกข้อพระคำ อ่านแบบออฟไลน์ ดูคลิปการสอน และอื่น ๆ อีกมากมาย!
หน้าหลัก
พระคัมภีร์
แผนการอ่าน
วิดีโอ