นาฮูม 2:3-12

โล่ทหารของเขาเป็นสีแดง นักรบก็สวมชุดสีแดงเข้ม โลหะที่ตัวรถม้าศึกเปล่งประกายแวบวาบ ในวันที่พวกเขาเตรียมพร้อม หอกไม้สนก็กวัดแกว่ง รถม้าศึกห้อตะบึงไปตามถนน รีบรุดไปมาผ่านลานเมือง มองดูเหมือนคบเพลิงลุกโชน พวกเขาวิ่งปราดไปมาเหมือนสายฟ้า เขาระดมกองทหารที่หามาได้ แต่พวกเขาสะดุดล้มกลางทาง พวกเขากรูเข้าไปที่กำแพงเมือง โล่ป้องกันตั้งประจำที่ ประตูด้านแม่น้ำถูกทำลายลง และพระราชวังพังครืน มีประกาศิตให้กรุงนั้น ถูกจับและพาไปเป็นเชลย พวกทาสหญิงร้องครวญครางเหมือนนกพิราบ และตีอกชกตัว นีนะเวห์เป็นเหมือนสระ และน้ำกำลังจะไหลออกไปหมด พวกเขาร้องว่า “หยุดก่อน! หยุดก่อน!” แต่ไม่มีใครหันกลับมา จงปล้นเงิน! จงปล้นทอง! ข้าวของมากมายใช้ไม่หมด ทรัพย์สมบัติจากทุกคลังของนีนะเวห์มีมากเหลือเกิน! มันถูกปล้นทำลาย ถูกริบของมีค่าไปหมด! หัวใจก็อ่อนล้า แข้งขาก็สิ้นแรง เนื้อตัวสั่นเทาและทุกคนหน้าซีดเซียว ไหนล่ะถ้ำสิงโต ที่พวกมันเลี้ยงดูลูกอ่อน ไหนล่ะราชสีห์พ่อแม่ลูก ที่ไม่หวั่นเกรงสิ่งใด? สิงโตที่ฆ่าเหยื่อมาให้ลูกๆ ของมันอย่างเพียงพอ และคาบมาให้คู่ของมัน แล้วสะสมเหยื่อไว้เต็มถ้ำ สะสมสัตว์ที่มันฆ่าไว้เต็มรัง

แผนการอ่าน และบทใคร่ครวญประจำวัน ตามหัวข้อ นาฮูม 2:3-12 ฟรี