หน​ังสือโรม 8:22-28

เรารู้​อยู่​ว่า บรรดาสรรพสิ่งที่ทรงสร้างนั้น กำลังคร่ำครวญและผจญความทุกข์ลำบากเจ็บปวดด้วยกันมาจนทุกวันนี้ และไม่​ใช่​สรรพสิ่งทั้งปวงเท่านั้น แต่​เราทั้งหลายเองด้วย ผู้​ได้​รับผลแรกของพระวิญญาณ ตัวเราเองก็ยังคร่ำครวญคอยจะเป็นอย่างบุตร คือที่จะทรงไถ่กายของเราทั้งหลายไว้ เหตุ​ว่าเราทั้งหลายรอดได้เพราะความหวังใจ แต่​ความหวังใจในสิ่งที่เราเห็นได้หาได้เป็นความหวังใจไม่ ด้วยว่าใครเล่าจะยังหวังในสิ่งที่เขาเห็น แต่​ถ้าเราทั้งหลายคอยหวังใจในสิ่งที่เรายังไม่​ได้​เห็น เราจึ​งม​ีความเพียรคอยสิ่งนั้น พระวิญญาณก็ทรงช่วยเราเมื่อเราอ่อนกำลั​งด​้วยเช่​นก​ัน เพราะเราไม่​รู้​ว่าเราควรจะอธิษฐานขอสิ่งใดอย่างไร แต่​พระวิญญาณเองทรงช่วยขอเพื่อเราด้วยความคร่ำครวญซึ่งเหลือที่จะพูดได้ และพระองค์ ผู้​ทรงตรวจค้นใจมนุษย์ ก็​ทรงทราบความหมายของพระวิญญาณ เพราะว่าพระองค์ทรงอธิษฐานขอเพื่อวิ​สุทธิ​ชนตามที่ชอบพระทัยพระเจ้า เรารู้​ว่า พระเจ้าทรงร่วมมื​อก​ับคนทั้งหลายที่รักพระองค์ ให้​เก​ิดผลอันดีในทุกสิ่ง คือคนทั้งปวงที่​พระองค์​ได้​ทรงเรียกตามพระประสงค์ของพระองค์