หน​ังสือโรม 8:22-25

เรารู้​อยู่​ว่า บรรดาสรรพสิ่งที่ทรงสร้างนั้น กำลังคร่ำครวญและผจญความทุกข์ลำบากเจ็บปวดด้วยกันมาจนทุกวันนี้ และไม่​ใช่​สรรพสิ่งทั้งปวงเท่านั้น แต่​เราทั้งหลายเองด้วย ผู้​ได้​รับผลแรกของพระวิญญาณ ตัวเราเองก็ยังคร่ำครวญคอยจะเป็นอย่างบุตร คือที่จะทรงไถ่กายของเราทั้งหลายไว้ เหตุ​ว่าเราทั้งหลายรอดได้เพราะความหวังใจ แต่​ความหวังใจในสิ่งที่เราเห็นได้หาได้เป็นความหวังใจไม่ ด้วยว่าใครเล่าจะยังหวังในสิ่งที่เขาเห็น แต่​ถ้าเราทั้งหลายคอยหวังใจในสิ่งที่เรายังไม่​ได้​เห็น เราจึ​งม​ีความเพียรคอยสิ่งนั้น