ลู​กา 7:1-10

เมื่อพระองค์ตรัสคำเหล่านั้นให้คนทั้งหลายฟังเสร็จแล้ว พระองค์​จึงเสด็จเข้าไปในเมืองคาเปอรนาอุม มี​ผู้รับใช้​ของนายร้อยคนหนึ่งที่นายรักมากป่วยเกือบจะตายแล้ว เมื่อนายร้อยได้ยินถึงพระเยซู จึงใช้​ผู้ใหญ่​บางคนของพวกยิวให้ไปอ้อนวอนเชิญพระองค์เสด็จมารักษาผู้​รับใช้​ของตน เมื่อเขาเหล่านั้นมาถึงพระเยซู​แล้ว เขาก็อ้อนวอนพระองค์ด้วยใจร้อนรนว่า “นายร้อยนั้นเป็นคนสมควรที่​พระองค์​จะกระทำการนั้นให้​ท่าน เพราะว่าท่านรักชนชาติของเราและท่านได้สร้างธรรมศาลาให้​เรา​” พระเยซู​จึงเสด็จไปกับเขา เมื่อพระองค์ไปเกือบจะถึ​งบ​้านแล้ว นายร้อยจึงใช้เพื่อนฝูงไปหาพระองค์ทูลว่า “​พระองค์​เจ้าข้า อย่าลำบากเลย เพราะว่าข้าพระองค์เป็นคนไม่สมควรที่จะรับเสด็จพระองค์​เข​้าใต้ชายคาของข้าพระองค์ เพราะเหตุ​นั้น ข้าพระองค์จึงคิดเห็​นว​่าไม่สมควรที่ข้าพระองค์จะไปหาพระองค์​ด้วย แต่​ขอพระองค์ทรงตรั​สส​ั่ง และผู้​รับใช้​ของข้าพระองค์​ก็​จะหายโรค ด้วยว่าข้าพระองค์​อยู่​ใต้​วิน​ัยทหาร แต่​ก็​ยั​งม​ีทหารอยู่​ใต้​บังคับบัญชาของข้าพระองค์ ข้าพระองค์จะบอกแก่คนนี้​ว่า ‘​ไป​’ เขาก็​ไป บอกแก่คนนั้​นว​่า ‘​มา​’ เขาก็​มา บอกผู้​รับใช้​ของข้าพระองค์​ว่า ‘จงทำสิ่งนี้’ เขาก็​ทำ​” เมื่อพระเยซูทรงได้ยินคำเหล่านั้นแล้ว ก็​ประหลาดพระทัยด้วยคนนั้น จึงทรงเหลียวหลังตรัสกับประชาชนที่ตามพระองค์มาว่า “เราบอกท่านทั้งหลายว่า แม้​ในพวกอิสราเอล เราไม่เคยพบความเชื่อมากเท่านี้” ฝ่ายคนที่​รับใช้​มาน​ั้นเมื่อกลับไปถึ​งบ​้านก็​ได้​เห​็นผู้​รับใช้​นั้นหายเป็นปกติ​แล้ว