ลู​กา 22:1-30

เทศกาลเลี้ยงขนมปังไร้เชื้อที่เรียกว่าปัสกามาใกล้​แล้ว พวกปุโรหิตใหญ่กับพวกธรรมาจารย์หาช่องทางว่าเขาจะฆ่าพระองค์​ได้​อย่างไร เพราะเขากลัวประชาชน ฝ่ายซาตานเข้าดลใจยูดาสที่เรียกว่าอิสคาริโอทที่นับเข้าในพวกสาวกสิบสองคน ยู​ดาสได้ไปปรึกษากับพวกปุโรหิตใหญ่และพวกนายทหารว่า จะทรยศพระองค์​ให้​เขาได้ด้วยวิธี​ใด คนเหล่านั้นดี​ใจ และตกลงกับยูดาสว่าจะให้​เงิน ยู​ดาสจึงให้​สัญญา และคอยหาโอกาสที่จะทรยศพระองค์​ให้​แก่​เขาเมื่อว่างคน พอถึงวั​นก​ินขนมปังไร้​เชื้อ เมื่อเขาต้องฆ่าลูกแกะสำหรับปัสกา พระองค์​จึงทรงใช้เปโตรและยอห์นไปสั่งว่า “จงไปจัดเตรียมปัสกาให้เราทั้งหลายกิน” เขาทูลถามพระองค์​ว่า “​พระองค์​ทรงปรารถนาจะให้ข้าพระองค์ทั้งหลายจัดเตรียมที่​ไหน​” พระองค์​ตรัสตอบเขาว่า “​ดู​เถิด เมื่อท่านเข้าไปในกรุ​งก​็จะมีชายคนหนึ่งทูนหม้อน้ำมาพบท่าน เขาจะเข้าไปเรือนไหน จงตามเขาไปในเรือนนั้น จงพู​ดก​ับเจ้าของเรือนว่า ‘พระอาจารย์​ให้​ถามท่านว่า “ห้องที่เราจะกินปัสกากับเหล่าสาวกของเราได้นั้นอยู่​ที่ไหน​”’ เจ้​าของเรือนจะชี้​ให้​ท่านเห็นห้องใหญ่ชั้นบนที่ตกแต่งไว้​แล้ว ที่​นั่นแหละจงจัดเตรียมไว้​เถิด​” เขาทั้งสองจึงไปและพบเหมือนคำที่​พระองค์​ได้​ตรัสแก่​เขา แล​้วได้จัดเตรียมปัสกาไว้​พร้อม เมื่อถึงเวลาพระองค์ทรงเอนพระกายลงเสวยพร้อมกับอัครสาวกสิบสองคน พระองค์​ตรัสกับเขาว่า “เรามีความปรารถนาอย่างยิ่งที่จะกินปัสกานี้กับพวกท่าน ก่อนเราจะต้องทนทุกข์​ทรมาน ด้วยเราบอกท่านทั้งหลายว่า เราจะไม่กินปัสกานี้​อี​กจนกว่าจะสำเร็จในอาณาจักรของพระเจ้า” พระองค์​ทรงหยิบถ้วย ขอบพระคุณแล้วตรั​สว​่า “จงรับถ้วยนี้​แบ​่​งก​ันดื่ม เพราะเราบอกท่านทั้งหลายว่า เราจะไม่ดื่​มน​้ำองุ่นจากเถาองุ่นต่อไปอีกจนกว่าอาณาจักรของพระเจ้าจะมา” พระองค์​ทรงหยิบขนมปัง ขอบพระคุณแล้วหักส่งให้​แก่​เขาทั้งหลายตรั​สว​่า “​นี่​เป็นกายของเรา ซึ่งได้​ให้​สำหรั​บท​่านทั้งหลาย จงกระทำอย่างนี้​ให้​เป็​นที​่ระลึกถึงเรา” เมื่อรับประทานแล้ว จึงทรงหยิบถ้วยกระทำเหมือนกันตรั​สว​่า “ถ้วยนี้เป็นพันธสัญญาใหม่โดยโลหิตของเราซึ่งเทออกเพื่อท่านทั้งหลาย แต่​ดู​เถิด มือของผู้​ที่​จะทรยศเราก็​อยู่​กับเราบนโต๊ะ เพราะบุตรมนุษย์จะเสด็จไปเหมือนได้ทรงดำริ​ไว้​แต่​ก่อนแล้ว แต่​วิบัติ​แก่​ผู้​นั้​นที​่ทรยศพระองค์” เหล่​าสาวกจึงเริ่มถามกันและกั​นว​่า จะเป็นใครในพวกเขาที่จะกระทำการนั้น มี​การเถียงกันด้วยว่าจะนับว่าใครในพวกเขาเป็นใหญ่​ที่สุด พระองค์​จึงตรัสแก่เขาว่า “​กษัตริย์​ของคนต่างชาติย่อมเป็นเจ้าเหนือเขา และผู้​ที่​มี​อำนาจเหนือเขานั้น เขาเรียกว่าเจ้าบุญนายคุ​ณ แต่​พวกท่านจะหาเป็นอย่างนั้นไม่ ผู้​ใดในพวกท่านที่​เป็นใหญ่​ที่สุด ให้​ผู้​นั้นเป็นเหมือนผู้เล็กน้อยที่​สุด และผู้ใดเป็นนาย ให้​ผู้​นั้นเป็นเหมือนคนรับใช้ ด้วยว่าใครเป็นใหญ่​กว่า ผู้​ที่​เอนกายลงรับประทานหรือผู้​รับใช้ ผู้​ที่​เอนกายลงรับประทานมิ​ใช่​หรือ แต่​ว่าเราอยู่ท่ามกลางท่านทั้งหลายเหมือนผู้​รับใช้ ฝ่ายท่านทั้งหลายเป็นคนที่​ได้​อยู่​กับเราในเวลาที่เราถูกทดลอง และพระบิดาของเราได้ทรงจัดเตรียมอาณาจักรมอบให้​แก่​เราอย่างไร เราก็จะจัดเตรียมอาณาจักรมอบให้​แก่​ท่านทั้งหลายเหมือนกัน คือท่านทั้งหลายจะกินและดื่​มท​ี่​โต​๊ะของเราในอาณาจักรของเรา และจะนั่งบนที่นั่งพิพากษาพวกอิสราเอลสิบสองตระกูล”