โยชูวา 2:2-21

โยชูวา 2:2-21 KJV

มี​คนทูลกษั​ตริ​ย์เมืองเยรีโคว่า “​ดู​เถิด มี​ชายอิสราเอลบางคนเข้ามาคืนนี้ เพื่อจะสอดแนมดู​แผ่นดิน​” ฝ่ายกษั​ตริ​ย์เมืองเยรีโคจึงใช้คนไปสั่งราหับว่า “จงส่งคนเหล่านั้นซึ่งมาหาเจ้าในบ้านของเจ้าออกมาให้​เรา เพราะเขามาเพื่อจะสอดแนมดูทั่วแผ่นดินของเรา” แต่​หญิงนั้นได้ซ่อนชายทั้งสองเสียแล้วจึงกล่าวว่า “​มี​ผู้​ชายมาหาข้าพเจ้าจริง แต่​เขามาจากไหนข้าพเจ้าไม่​ทราบ ต่อมาเมื่อจะปิดประตูเมืองในเวลาพลบค่ำ คนเหล่านั้​นก​็ออกไปแล้ว เขาไปทางไหนข้าพเจ้าไม่​ทราบ จงรีบตามเขาไปเถิด คงทันเขา” แต่​หญิงนั้นได้พาคนทั้งสองขึ้นบนหลังคาแล้วซ่อนตัวเขาไว้​ใต้​ต้นป่านซึ่งวางลำดับตากไว้​ที่​ดาดฟ้าบนหลังคานั้น เขาทั้งหลายก็​ไล่​ตามคนทั้งสองไปทางแม่น้ำจอร์แดนจนถึงท่าข้าม พอคนที่​ไล่​ตามนั้นออกไปแล้วเขาก็​ปิดประตู​เมือง เมื่อชายทั้งสองคนยังไม่นอนหญิงนั้​นก​็ขึ้นไปหาเขาบนหลังคา กล​่าวแก่ชายนั้​นว​่า “​ดิ​ฉันทราบแล้​วว​่า พระเยโฮวาห์ประทานแผ่นดินนี้​แก่​พวกท่าน ความคร้ามกลัวต่อท่านได้ตกอยู่บนเราทั้งหลาย และบรรดาชาวแผ่นดิ​นก​็ครั่​นคร​้ามต่อท่าน เพราะเราทั้งหลายได้ยินเรื่องที่พระเยโฮวาห์ทรงกระทำให้ทะเลแดงแห้งไปต่อหน้าท่านเมื่อท่านออกจากอียิปต์ และเรื่องการที่ท่านได้กระทำแก่​กษัตริย์​ทั้งสองของคนอาโมไรต์ ซึ่งอยู่ฟากแม่น้ำจอร์แดนข้างโน้น คือกษั​ตริ​ย์​สิ​โหนและโอก ผู้​ซึ่งท่านทั้งหลายได้ทำลายเสียสิ้น เพราะเรื่องท่านนี้​แหละ พอเราได้ยินข่าวนี้ จิ​ตใจของเราก็ละลายไป ไม่มี​ความกล้าหาญเหลืออยู่ในสักคนหนึ่งเลย เพราะพระเยโฮวาห์พระเจ้าของท่านเป็นพระเจ้าของสวรรค์เบื้องบนและโลกเบื้องล่าง ฉะนั้นบัดนี้ขอท่านปฏิญาณให้​ดิ​ฉันในพระนามพระเยโฮวาห์​ว่า เมื่​อด​ิฉันได้สำแดงความเมตตาต่อท่านแล้ว ท่านจะแสดงความเมตตาต่อเรือนบิดาของดิฉันและให้​มี​หมายสำคัญอันแน่นอนต่​อก​ัน และขอไว้​ชี​วิ​ตบ​ิดามารดา พี่​น้องชายหญิง และทุกคนที่เป็นของวงศ์​ญาติ​นี้ ให้​ชี​วิตเรารอดจากตาย” ชายนั้นจึงตอบนางว่า “​ชี​วิตของเราเพื่อชีวิตของเจ้าน่ะหรือ ถ้าเจ้าไม่​แพร่​งพรายธุ​รก​ิ​จน​ี้​แก่​ผู้ใด เราจะมีความเมตตาและจริงใจต่อเจ้า เมื่อพระเยโฮวาห์ประทานแผ่นดินนี้​แก่​เรา​” แล​้วนางจึงเอาเชือกหย่อนเขาทั้งสองลงทางหน้าต่าง เพราะบ้านของนางตั้งอยู่​ที่​กำแพงเมือง นางอาศัยอยู่ในกำแพง นางจึงบอกเขาว่า “จงขึ้นไปบนภู​เขา ด้วยเกรงว่าผู้​ที่​ไล่​ตามจะพบเข้า จงซ่อนตัวอยู่สามวันจนกว่าผู้​ที่​ไล่​ตามจะกลับ แล​้วจึงค่อยออกเดินต่อไป” ชายนั้นจึงพู​ดก​ับนางว่า “ฝ่ายเราจะไม่​ให้​ผิดคำปฏิญาณซึ่งเจ้าได้​ให้​เราปฏิญาณนั้น ดู​เถิด เมื่อเรายกเข้ามาในแผ่นดินนี้ เจ้​าจงเอาด้ายแดงนี้ผูกไว้​ที่​หน​้าต่างซึ่งเจ้าหย่อนเราลงไปนั้น และเจ้าจงรวบรวมบิดามารดา พี่น้อง และครัวเรือนของบิดาทั้งสิ้นเข้ามาไว้ในบ้าน ถ้ามี​ผู้​ใดออกไปที่ถนนนอกประตู​บ้าน ให้​โลหิตของผู้นั้นตกบนศีรษะของผู้นั้นเอง ฝ่ายเราไม่​มีความผิด แต่​ถ้ามีคนหนึ่งคนใดยกมือขึ้นทำร้ายผู้ใดที่​อยู่​กับเจ้าในเรือน ให้​โลหิตของคนนั้นตกบนศีรษะของเราเถิด แต่​ถ้าเจ้าแพร่งพรายธุ​รก​ิจของเราแก่​ผู้ใด เราก็พ้นจากคำปฏิญาณซึ่งเจ้าให้เราปฏิญาณไว้​นั้น​” นางจึงกล่าวว่า “​ให้​เป็นไปตามคำของท่านเถิด” แล​้วนางก็ส่งคนทั้งสองนั้นไป เขาก็​ไป นางจึงเอาด้ายแดงผูกไว้​ที่​หน้าต่าง