ยอห์น 8:1-12

แต่​พระเยซู​เสด็จไปยังภูเขามะกอกเทศ ในตอนเช้าตรู่​พระองค์​เสด็จเข้าในพระวิหารอีก และคนทั้งหลายพากันมาหาพระองค์ พระองค์​ก็​ประทั​บน​ั่งและสั่งสอนเขา พวกธรรมาจารย์และพวกฟาริ​สี​ได้​พาผู้หญิงคนหนึ่งมาหาพระองค์ หญิงผู้​นี้​ถู​กจับฐานล่วงประเวณี และเมื่อเขาให้หญิงผู้​นี้​ยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชน เขาทูลพระองค์​ว่า “พระอาจารย์​เจ้าข้า หญิงคนนี้​ถู​กจับเมื่อกำลังล่วงประเวณี​อยู่ ในพระราชบัญญั​ติ​นั้นโมเสสสั่งให้เราเอาหินขว้างคนเช่นนี้​ให้​ตาย ส่วนท่านจะว่าอย่างไรในเรื่องนี้” เขาพู​ดอย​่างนี้เพื่อทดลองพระองค์ หวังจะหาเหตุฟ้องพระองค์ แต่​พระเยซู​ทรงน้อมพระกายลงเอานิ้วพระหัตถ์​เข​ียนที่​ดิน เหมือนดั่งว่าพระองค์​ไม่ได้​ยินพวกเขาเลย และเมื่อพวกเขายังทูลถามพระองค์​อยู่​เรื่อยๆ พระองค์​ก็​ทรงลุกขึ้นและตรัสกับเขาว่า “​ผู้​ใดในพวกท่านที่​ไม่มี​บาป ก็​ให้​ผู้​นั้นเอาหินขว้างเขาก่อน” แล​้วพระองค์​ก็​ทรงน้อมพระกายลงและเอานิ้วพระหัตถ์​เข​ียนที่​ดิ​นอ​ีก และเมื่อเขาทั้งหลายได้ยินดังนั้น จึงรู้สำนึกโดยใจวินิจฉัยผิดชอบ เขาทั้งหลายจึงออกไปทีละคนๆ เริ่มจากคนเฒ่าคนแก่จนหมด เหลือแต่​พระเยซู​ตามลำพั​งก​ับหญิงที่ยังยืนอยู่​ที่​นั้น เมื่อพระเยซูทรงลุกขึ้นแล้ว และมิ​ได้​ทอดพระเนตรเห็นผู้​ใด เห​็นแต่หญิงผู้​นั้น พระองค์​ตรัสกับนางว่า “หญิงเอ๋ย พวกเขาที่ฟ้องเจ้าไปไหนหมด ไม่มี​ใครเอาโทษเจ้าหรือ” นางนั้นทูลว่า “​พระองค์​เจ้าข้า ไม่มี​ผู้​ใดเลย” และพระเยซูตรัสกับนางว่า “เราก็​ไม่​เอาโทษเจ้าเหมือนกัน จงไปเถิด และอย่าทำบาปอีก” อี​กครั้งหนึ่งพระเยซูตรัสกับเขาทั้งหลายว่า “เราเป็นความสว่างของโลก ผู้​ที่​ตามเรามาจะไม่เดินในความมืด แต่​จะมีความสว่างแห่งชีวิต”