ฮี​บรู 1:4-14

พระองค์​ทรงเป็นผู้เยี่ยมกว่าเหล่าทูตสวรรค์มากนัก ด้วยว่าพระองค์ทรงรับพระนามที่ประเสริฐกว่านามของทูตสวรรค์นั้นเป็นมรดก เพราะว่ามี​ผู้​ใดบ้างในบรรดาทูตสวรรค์​ที่​พระองค์​ได้​ตรัสแก่เขาในเวลาใดว่า ‘ท่านเป็นบุตรของเรา วันนี้​เราได้​ให้​กำเนิดแก่ท่านแล้ว’ และยังตรัสอี​กว่า ‘เราจะเป็นบิดาของเขา และเขาจะเป็นบุตรของเรา’ และอีกครั้งหนึ่งเมื่อพระองค์ทรงนำพระบุตรหัวปี​องค์​ที่​ได้​บังเกิดนั้นให้เสด็จเข้ามาในโลก พระองค์​ก็​ตรั​สว​่า ‘​ให้​บรรดาพวกทูตสวรรค์ทั้งสิ้นของพระเจ้านมัสการท่าน’ ส่วนพวกทูตสวรรค์​นั้น พระองค์​ตรั​สว​่า ‘​พระองค์​ทรงบันดาลพวกทูตสวรรค์ของพระองค์​ให้​เป็นดุจวิญญาณ และทรงบันดาลผู้​รับใช้​ของพระองค์​ให้​เป็นดุจเปลวเพลิง’ แต่​ส่วนพระบุตรนั้น พระองค์​ตรั​สว​่า ‘​โอ พระเจ้าข้า พระที่นั่งของพระองค์ดำรงเป็นนิตย์และเป็นนิตย์ ธารพระกรแห่งอาณาจักรของพระองค์​ก็​เป็นธารพระกรเที่ยงธรรม พระองค์​ทรงรักความชอบธรรม และทรงเกลียดชังความชั่วช้า ฉะนั้นพระเจ้า คือ พระเจ้าของพระองค์ ได้​ทรงเจิมพระองค์​ไว้​ด้วยน้ำมันแห่งความยินดียิ่งกว่าพระสหายทั้งปวงของพระองค์’ และ ‘​องค์​พระผู้เป็นเจ้าเจ้าข้า เมื่อเดิมพระองค์ทรงวางรากฐานของแผ่นดินโลก และฟ้าสวรรค์เป็นพระหัตถกิจของพระองค์ สิ​่งเหล่านี้จะพินาศไป แต่​พระองค์​ทรงดำรงอยู่ สิ​่งเหล่านี้จะเก่าไปเหมือนเครื่องนุ่งห่ม พระองค์​จะทรงม้วนสิ่งเหล่านี้​ไว้​ดุ​จเสื้อคลุม และสิ่งเหล่านั้​นก​็จะเปลี่ยนแปลงไป แต่​พระองค์​ยังทรงเป็นอย่างเดิม และปีเดือนของพระองค์จะไม่​สิ้นสุด​’ แต่​แก่​ทูตสวรรค์​องค์​ใดเล่าที่​พระองค์​ได้​ตรัสในเวลาใดว่า ‘จงนั่งที่ขวามือของเรา จนกว่าเราจะกระทำให้​ศัตรู​ของท่านเป็นแท่นรองเท้าของท่าน’ ทูตสวรรค์​ทั้งปวงเป็นแต่เพียงวิญญาณผู้​ปรนนิบัติ ที่​พระองค์​ทรงส่งไปช่วยเหลือบรรดาผู้​ที่​จะได้รับความรอดเป็นมรดกมิ​ใช่​หรือ