เศคาริยาห์ 8:4-17

พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า ชายชราและหญิงชราจะนั่งอยู่ตามลานเมืองเยรูซาเล็มอีก ต่างก็จะมีไม้เท้าอยู่ในมือเพราะอายุมากแล้ว และลานเมืองนั้นก็จะเต็มไปด้วยเด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิงวิ่งเล่นอยู่ พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า ถ้าเรื่องนี้เป็นเรื่องประหลาดสำหรับประชาชนที่เหลืออยู่ในสมัยนี้แล้ว พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสว่า ก็ควรจะประหลาดสำหรับเราด้วยหรือ? พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า ดูสิ เราจะช่วยประชากรของเราให้พ้นจากประเทศตะวันออกและจากประเทศตะวันตก และเราจะพาพวกเขามาอาศัยอยู่ในเยรูซาเล็ม และเขาจะเป็นประชากรของเรา และเราจะเป็นพระเจ้าของเขาด้วยความเที่ยงตรงและความชอบธรรม “พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสว่า เจ้าทั้งหลายผู้ได้ยินพระวจนะในช่วงเวลานี้ จากปากบรรดาผู้เผยพระวจนะ ในวันที่ได้วางรากฐานพระนิเวศของพระยาห์เวห์จอมทัพ เพื่อจะได้ก่อสร้างพระวิหารนั้นขึ้น จงให้มือของพวกเจ้าแข็งแรง เพราะว่าก่อนสมัยนั้นไม่มีค่าจ้างให้แก่คน หรือให้แก่สัตว์ ทั้งผู้ที่เข้าออกก็ไม่มีความปลอดภัยจากศัตรู เพราะเราปล่อยให้คนทั้งหลายต่อสู้กับเพื่อนบ้านของตน พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสว่า ในสมัยนี้เราจะไม่ทำต่อประชาชนที่เหลืออยู่นี้เหมือนอย่างสมัยก่อน เพราะว่าจะมีการหว่านความสมบูรณ์พูนสุข เถาองุ่นจะมีลูกและแผ่นดินจะให้ผล และท้องฟ้าจะให้น้ำค้าง และเราจะทำให้ประชาชนที่เหลืออยู่นี้ถือกรรมสิทธิ์สิ่งเหล่านี้ทั้งหมด โอ พงศ์พันธุ์ยูดาห์และพงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย เจ้าเคยถูกใช้เป็นคำแช่งสาปท่ามกลางประชาชาติทั้งหลายอย่างไร เราจะช่วยเจ้าและเจ้าจะได้เป็นแหล่งพระพรอย่างนั้น อย่ากลัวเลย แต่จงให้มือของเจ้าแข็งแรงเถิด “เพราะพระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า เมื่อบรรพบุรุษของเจ้ายั่วเย้าให้เราโกรธนั้น เราก็ตั้งใจว่าจะลงโทษเจ้า ในเวลานั้นเราไม่ยอมหย่อนความตั้งใจลง พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้แหละ ในวันนี้เราจึงตั้งใจใหม่ว่า จะทำดีต่อเยรูซาเล็มและต่อพงศ์พันธุ์ยูดาห์ อย่ากลัวเลย ต่อไปนี้เป็นสิ่งที่พวกเจ้าต้องทำ จงพูดความจริงแก่กันและกัน จงให้การพิพากษาที่ประตูเมืองของเจ้าเที่ยงตรงและนำไปสู่สันติภาพ อย่าคิดอุบายชั่วในใจต่อกันและกัน อย่ารักคำสาบานเท็จ สิ่งเหล่านี้เราเกลียดชัง” พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ