เลวีนิติ 7:1-10

“ต่อไปนี้เป็นกฎเรื่องเครื่องบูชาชดใช้บาป เป็นของถวายที่บริสุทธิ์ที่สุด ให้พวกเขาฆ่าสัตว์ที่เป็นเครื่องบูชาชดใช้บาปในที่สำหรับฆ่าสัตว์ซึ่งเป็นเครื่องบูชาเผาทั้งตัว และให้นำเลือดสัตว์นั้นประพรมที่แท่นและทุกด้านของแท่น และให้เอาไขมันของสัตว์นั้นถวายบูชาเสียทั้งหมดด้วย คือหางอ้วนใหญ่ ไขมันที่หุ้มเครื่องใน ไตสองไตพร้อมกับไขมันที่ติดอยู่กับไตซึ่งอยู่ตรงบั้นเอว และให้เขาตัดไขที่อยู่เหนือตับนั้นออกพร้อมกับไต ให้ปุโรหิตเผาสิ่งเหล่านี้บนแท่นเป็นเครื่องบูชาด้วยไฟถวายแด่พระยาห์เวห์ เป็นเครื่องบูชาชดใช้บาป ให้ผู้ชายทุกคนที่เป็นปุโรหิตรับประทาน ให้รับประทานในวิสุทธิสถานเป็นของถวายที่บริสุทธิ์ที่สุด เครื่องบูชาชดใช้บาปก็เหมือนเครื่องบูชาลบล้างบาป มีกฎอย่างเดียวกัน ปุโรหิตผู้ทำพิธีถวายเครื่องบูชาลบมลทินจะได้เครื่องบูชานั้น ปุโรหิตถวายเครื่องบูชาเผาทั้งตัวของผู้ใด ปุโรหิตผู้นั้นย่อมได้หนังของเครื่องบูชาเผาทั้งตัวที่ตนถวาย เครื่องธัญบูชาทุกอย่างที่ปิ้งในเตาอบ และทั้งหมดซึ่งเตรียมในกระทะหรือที่เหล็กให้ตกเป็นของปุโรหิตผู้ถวายของเหล่านั้น ธัญบูชาทุกอย่างที่เคล้าน้ำมันหรือไม่เคล้าจะตกเป็นของบรรดาบุตรอาโรนเท่าเทียมกัน