โยบ 41
41
1“เจ้าจะลากเลวีอาธาน#ดูเชิงอรรถ โยบ 3:8# สดด.74:14; 104:26; อสย.27:1ออกมาด้วยเบ็ดได้หรือ?
จะเอาเชือกกดลิ้นของมันลงได้หรือ?
2เจ้าเอาเชือกสนตะพาย#ร้อยเชือกเข้าช่องจมูกเพื่อผูกหรือจูงมันได้หรือ?
เอาขอเจาะคางมันได้หรือ?
3มันจะวิงวอนต่อเจ้าเป็นอันมากหรือ?
มันจะพูดกับเจ้าด้วยคำอ่อนหวานหรือ?
4มันจะทำพันธสัญญากับเจ้า
เพื่อเจ้าจะรับมันเป็นทาสตลอดไปหรือ?
5เจ้าจะเล่นกับมันเหมือนเล่นกับนกหรือ?
เจ้าจะผูกมันไว้ให้สาวๆ ของเจ้าเล่นหรือ?
6พ่อค้าจะมาต่อราคาซื้อมันไปหรือ?
เขาทั้งหลายจะเอามันแบ่งกันท่ามกลางพวกพ่อค้าหรือ?
7เจ้าเอาฉมวกปักหนังของมัน
เอาหลาวแทงหัวของมันได้หรือ?
8ลงมือจับมันดู
เมื่อนึกถึงการต่อสู้กับมันแล้ว เจ้าจะไม่คิดทำอีก
9ดูเถิด ความหวังของคนที่จะจับมันก็สูญเปล่า
เมื่อเห็นมันเข้าเท่านั้น จะไม่ล้มลงหรือ?
10ไม่มีผู้ใดดุพอที่จะไปยั่วเย้ามัน
แล้วผู้ใดเล่าจะยืนมั่นต่อหน้าเราได้?
11ผู้ใดเล่าให้อะไรแก่เรา ซึ่งเราจะต้องตอบแทนเขา#แปลได้อีกว่า ผู้ใดท้าทายเรา เราจะสนองเขา?# รม.11:35
ทุกสิ่งที่อยู่ใต้ฟ้าสวรรค์เป็นของเรา
12“เราจะไม่งดพูดถึงแข้งขาของมัน
หรือพลังอันแข็งกล้าของมัน หรือโครงร่างอันดีของมัน
13ผู้ใดจะถลกเสื้อชั้นนอกของมันออกได้
ผู้ใดจะแทงเข้าไปในเสื้อเกราะสองชั้นของมันได้
14ผู้ใดจะมีแรงง้างขากรรไกรมันได้#ภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า ผู้ใดเปิดประตูใบหน้าของมันได้??
ฟันของมันเรียงรายโดยรอบน่าสยดสยอง
15ที่หลัง#ภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า ความภาคภูมิใจของมันทำด้วยโล่เป็นแถวๆ
แนบตัวมันสนิทเหมือนอย่างตราผนึก
16มันอยู่ชิดกันมาก
ไม่มีลมผ่านเข้าไปได้
17เกล็ดเหล่านั้นเชื่อมต่อกันและกัน
มันเกาะติดกันแน่น และแยกจากกันไม่ได้
18การจามของมันปล่อยแสงสว่างออกมา
ตาของมันเหมือนอย่างแสงอรุณ
19คบเพลิงออกมาจากปากของมัน
ประกายไฟพุ่งออกมา
20ควันออกมาทางรูจมูกของมัน
อย่างกับมาจากหม้อเดือดและอ้อเล็กที่ลุกไหม้
21ลมหายใจของมันจุดไฟให้ถ่านได้
เปลวเพลิงออกมาจากปากของมัน
22กำลังอยู่ในลำคอของมัน
และความสยดสยองเต้นอยู่ข้างหน้ามัน
23หลืบเนื้อของมันเกาะติดกัน
หล่อติดกันแน่น ไม่ขยับเขยื้อน
24หัวใจของมันแข็งอย่างกับหิน
เออ แข็งเหมือนอย่างแท่นหินโม่
25เมื่อมันลุกขึ้นมา ผู้ทรงอานุภาพ#แปลได้อีกว่า พระทั้งหลายก็กลัวมัน
เขาทั้งหลายก็มีใจฝ่อเนื่องด้วยเสียงกระแทกของมัน
26ถึงคนใดเอาดาบลองแทงมัน ก็ต้านมันไม่ได้
ไม่ว่าหอก หรือแหลน หรือหอกซัด
27มันนับเหล็กว่าเป็นฟาง
และทองสัมฤทธิ์ว่าเป็นไม้ผุ
28ลูกธนูทำให้มันหนีไปไม่ได้
หินลูกสลิงก็กลายเป็นตอข้าว
29ไม้กระบองก็นับเป็นตอข้าวด้วย
มันหัวเราะเยาะเสียงหอกซัด
30เบื้องล่างของมันคมอย่างกับเศษหม้อแตก
มันเหยียดตัวออกบนเลนเหมือนเลื่อนนวดข้าว
31มันทำให้ที่ลึกเดือดเหมือนหม้อ
มันทำให้ทะเลเหมือนหม้อน้ำมัน
32มันละทางแวบวาบไว้ข้างหลัง
ทำให้ใครๆ คิดว่าที่ลึกมีผมหงอก
33บนแผ่นดินโลกไม่มีอะไรเหมือนมัน
เป็นสิ่งถูกสร้างที่ไม่ให้รู้จักความกลัว
34มันเห็นทุกสิ่งที่อยู่สูง
มันเป็นราชาเหนือบรรดาสัตว์ที่สง่า”
ที่ได้เลือกล่าสุด:
โยบ 41: THSV11
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้