เยเรมีย์ 50
50
การพิพากษาบาบิโลน
1พระวจนะซึ่งพระยาห์เวห์ตรัสเกี่ยวกับบาบิโลน# อสย.13:1-14:23; 47:1-15 เกี่ยวกับแผ่นดินของชาวเคลเดีย โดยเยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะ ว่า
2“จงประกาศและป่าวร้องท่ามกลางบรรดาประชาชาติ
จงตั้งธงขึ้นและป่าวร้อง
อย่าปิดบังไว้เลย จงกล่าวว่า
‘บาบิโลนถูกยึดแล้ว
พระเบลต้องอับอาย
พระเมโรดัคก็ครั่นคร้าม
รูปเคารพทั้งหลายของเมืองนั้นก็ถูกทำให้อับอาย
และรูปปั้นทั้งหลายก็ครั่นคร้าม’
3“เพราะประชาชาติหนึ่งจากทิศเหนือได้มาต่อสู้เมืองนั้น ทำให้แผ่นดินของเธอเป็นที่ร้างเปล่า และไม่มีใครอาศัยในนั้น ทั้งมนุษย์และสัตว์จะหนีไปหมด
4“พระยาห์เวห์ตรัสว่า ในวันเหล่านั้นและในเวลานั้น ประชาชนอิสราเอลและประชาชนยูดาห์จะมารวมกัน และเขาทั้งหลายจะเดินร้องไห้มาแสวงหาพระยาห์เวห์พระเจ้าของเขา 5พวกเขาจะถามหาทางไปศิโยนโดยหันหน้าตรงไปเมืองนั้น กล่าวว่า ‘มาเถิด ให้เรามาผูกพันกับพระยาห์เวห์โดยทำพันธสัญญานิรันดร์ซึ่งจะไม่ลืมเลย’
6“ประชากรของเราเป็นแกะหลง บรรดาผู้เลี้ยงของพวกเขาได้พาเขาหลงไป หันเขาทั้งหลายไปเสียบนภูเขา เขาได้เดินจากภูเขาไปหาเนินเขา เขาลืมคอกของเขาเสียแล้ว 7บรรดาผู้ที่พบเขาก็กินเขา และศัตรูของเขาได้กล่าวว่า ‘เราไม่มีความผิด เพราะพวกเขาได้ทำบาปต่อพระยาห์เวห์ผู้ทรงเป็นที่อยู่อันแท้จริงของเขา คือพระยาห์เวห์ผู้ทรงเป็นความหวังของบรรพบุรุษของเขา’
8“จงหนีจากบาบิโลน# วว.18:4 จงออกไปจากแผ่นดินเคลเดีย และเป็นเหมือนแพะผู้นำหน้าฝูง 9เพราะ นี่แน่ะ เราจะเร้าและนำบรรดาประชาชาติใหญ่หมู่หนึ่งจากประเทศเหนือมาต่อสู้บาบิโลน และเขาทั้งหลายจะเรียงรายกันมาต่อสู้กับเธอ จากที่นั่นเธอจะถูกยึด ลูกธนูของพวกเขาเหมือนของนักรบที่มีฝีมือผู้ไม่เคยกลับมือเปล่า 10พระยาห์เวห์ตรัสว่า เคลเดียจะถูกปล้น บรรดาผู้ที่ปล้นเขาจะอิ่มหนำ
11“บรรดาผู้ปล้นมรดกของเราเอ๋ย แม้ว่าเจ้าจะเปรมปรีดิ์ แม้ว่าเจ้าจะลิงโลด
แม้เจ้าจะระเริงอย่างโคสาวที่กำลังนวดข้าว
และร้องอย่างม้าตัวผู้
12มารดาของเจ้าจะอับอายอย่างยิ่ง
และนางที่คลอดเจ้าจะถูกหลู่เกียรติ
นี่แน่ะ นางจะอยู่ท้ายสุดของบรรดาประชาชาติ
เป็นถิ่นทุรกันดาร ที่แห้งแล้ง และทะเลทราย
13เมืองนั้นจะไม่มีคนเข้าอาศัย เพราะพระพิโรธของพระยาห์เวห์
แต่จะเป็นที่ร้างเปล่าอย่างที่สุด
ซึ่งคนที่ผ่านเมืองบาบิโลนไปจะตกตะลึง
และเยาะเย้ยเพราะรอยแผลทั้งสิ้นของเมืองนั้น
14จงจัดแนวรบเข้ามาโอบล้อมบาบิโลน
พวกเจ้าที่โก่งคันธนู
จงยิงเธอ อย่าเสียดายลูกธนู
เพราะเธอได้ทำบาปต่อพระยาห์เวห์
15จงเปล่งเสียงโห่ร้องสู้เธอจากรอบข้าง เธอยอมแพ้แล้ว
เครื่องป้องกันของเธอล้มลงแล้ว
กำแพงของเธอถูกพังลงแล้ว
เพราะนี่เป็นการแก้แค้นของพระยาห์เวห์
จงแก้แค้นเธอ
ทำกับเธออย่างที่เธอได้ทำลงไป
16จงตัดผู้หว่านเสียจากบาบิโลน
และตัดผู้ที่ถือเคียวในฤดูเกี่ยว
เพราะดาบของผู้บีบบังคับ
ทุกคนจึงหันเข้าหาชนชาติของตน
และทุกคนจะหนีไปยังแผ่นดินของตน
17“อิสราเอลเป็นเหมือนแกะที่ถูกสิงโตไล่ล่าไป ครั้งแรกกษัตริย์อัสซีเรียกินเขา ในที่สุดนี้เนบูคัดเนสซาร์ กษัตริย์แห่งบาบิโลนได้แทะกระดูกของเขา 18เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์จอมทัพ พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า นี่แน่ะ เราจะนำการลงโทษมาเหนือกษัตริย์แห่งบาบิโลนและแผ่นดินของท่าน ดังที่เราได้ลงโทษกษัตริย์แห่งอัสซีเรีย 19เราจะให้อิสราเอลกลับสู่ลานหญ้าของเขา และเขาจะกินอยู่บนภูเขาคารเมลและในบาชาน และเขาจะอิ่มใจบนเนินเขาเอฟราอิมและในกิเลอาด 20พระยาห์เวห์ตรัสว่า ในวันเหล่านั้นและในเวลานั้น จะหาความผิดบาปในอิสราเอลไม่พบเลย จะหาบาปในยูดาห์ก็จะไม่พบเลย เพราะเราจะให้อภัยแก่คนเหล่านั้นผู้ที่เราให้เหลืออยู่”
21พระยาห์เวห์ตรัสว่า “จงขึ้นไปสู้แผ่นดินเมราธาอิม#แปลว่า ความดื้อรั้นสองเท่า
และต่อสู้ชาวเมืองเปโขด#แปลว่า การลงโทษ
จงฆ่าเขาและทำลายเสียให้หมดสิ้น
และจงทำทุกอย่างตามที่เราได้บัญชาเจ้าไว้
22เสียงสงครามอยู่ในแผ่นดิน
และการทำลายอย่างใหญ่หลวงก็อยู่ในนั้น
23ค้อนแห่งแผ่นดินโลกทั้งสิ้น
ถูกตัดลงและถูกหักไปได้อย่างไร
บาบิโลนกลายเป็นความหวาดหวั่น
ท่ามกลางบรรดาประชาชาติได้อย่างไรกัน
24บาบิโลนเอ๋ย เราวางบ่วงดักเจ้าและเจ้าก็ติดบ่วงนั้น
และเจ้าไม่รู้เรื่อง
เขามาพบเจ้าและจับเจ้า
เพราะเจ้าได้ขืนสู้กับพระยาห์เวห์
25พระยาห์เวห์ได้ทรงเปิดคลังอาวุธของพระองค์
และทรงนำอาวุธแห่งพระพิโรธของพระองค์ออกมา
เพราะพระยาห์เวห์องค์เจ้านายผู้ทรงเป็นจอมทัพมีพระราชกิจที่จะทำในแผ่นดินเคลเดีย
26จงมาต่อสู้กับเธอจากสุดปลายแผ่นดินโลก
จงเปิดบรรดายุ้งฉางของเธอ
จงกองเธอไว้เหมือนอย่างกองข้าวและทำลายเสียให้หมดสิ้น
อย่าให้เธอเหลืออยู่เลย
27จงฆ่าวัวผู้ของเธอให้หมด
ให้พวกมันลงไปถูกฆ่า
วิบัติแก่พวกมันเพราะวันเวลาของมันมาถึงแล้ว
คือเวลาแห่งการลงโทษมัน
28“ฟังซิ พวกเขาได้หนีและรอดพ้นจากแผ่นดินบาบิโลน ไปประกาศการแก้แค้นของพระยาห์เวห์พระเจ้าของเราในศิโยน คือการแก้แค้นแทนพระวิหารของพระองค์
29“จงเรียกบรรดานักธนูมาต่อสู้กับบาบิโลน คือบรรดาคนที่โก่งธนู จงตั้งค่ายไว้รอบเธอ อย่าให้ใครหนีรอดพ้นไปได้ จงตอบแทนเธอตามการกระทำของเธอ# วว.18:6 จงทำต่อเธออย่างที่เธอได้ทำลงไป เพราะเธอยโสต่อพระยาห์เวห์ องค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอล 30เพราะฉะนั้น คนหนุ่มๆ ของเธอจะล้มลงที่ลานของเธอ และทหารของเธอทั้งหมดจะถูกทำลายในวันนั้น” พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
31“พระยาห์เวห์องค์เจ้านายผู้ทรงเป็นจอมทัพตรัสดังนี้ว่า
คนยโสเอ๋ย นี่แน่ะ เราต่อสู้กับเจ้า
เพราะว่าวันเวลาของเจ้ามาถึงแล้ว
คือเวลาที่เราจะลงโทษเจ้า
32คนยโสจะสะดุดและล้มลง
จะไม่มีใครพยุงเขาขึ้นได้
และเราจะก่อไฟในบรรดาเมืองของมัน
และไฟจะกินบรรดาที่อยู่รอบมันเสียสิ้น
33“พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า ประชาชนอิสราเอลถูกบีบบังคับ และประชาชนยูดาห์ก็เช่นกัน ผู้ที่จับเขาทั้งหลายไปเป็นเชลยได้ยึดเขาไว้มั่น พวกเขาปฏิเสธไม่ยอมปล่อยเขาไป 34พระผู้ไถ่ของเขาทั้งหลายนั้นเข้มแข็ง พระนามของพระองค์คือพระยาห์เวห์จอมทัพ พระองค์จะทรงแก้คดีของเขาแน่นอน เพื่อพระองค์จะประทานความสงบแก่แผ่นดินโลก แต่ประทานความไม่สงบแก่ชาวเมืองบาบิโลน”
35พระยาห์เวห์ตรัสว่า “ให้ดาบต่อสู้คนเคลเดีย
และต่อสู้ชาวเมืองบาบิโลน
และต่อสู้เจ้านายและนักปราชญ์ของเขา
36ให้ดาบต่อสู้ผู้ทำนาย
เพื่อเขาจะกลายเป็นคนโง่ไป
ให้ดาบต่อสู้บรรดานักรบของเขาเพื่อพวกเขาจะครั่นคร้าม
37ให้ดาบต่อสู้ม้าทั้งหลายของเขาและรถรบของเขา
และต่อสู้กองทหารคนต่างด้าวท่ามกลางเขา
เพื่อพวกเขาจะกลายเป็นผู้หญิงไป
ให้ดาบต่อสู้ทรัพย์สมบัติทั้งสิ้นของเขา
เพื่อว่าทรัพย์สมบัตินั้นจะถูกปล้นเสีย
38ให้ความแห้งแล้งอยู่เหนือน้ำทั้งหลายของเขา
เพื่อน้ำนั้นจะได้แห้งไป
เพราะเป็นแผ่นดินแห่งรูปเคารพ
และพวกเขาก็บ้ารูปนั้น
39“เพราะฉะนั้น สัตว์ป่าทั้งหลายและบรรดาหมาจิ้งจอกจะอาศัยในบาบิโลน# วว.18:2 และนกกระจอกเทศจะอาศัยอยู่ที่นั่น เมืองนั้นจะไม่มีประชาชนอยู่อีกต่อไปเป็นนิตย์ คือไม่มีชาวเมืองอาศัยอยู่ตลอดชั่วชาติพันธุ์ 40พระยาห์เวห์ตรัสว่า ดังที่พระเจ้าได้ทรงคว่ำเมืองโสโดมและเมืองโกโมราห์และบรรดาเมืองใกล้เคียง# ปฐก.19:24-25 ก็จะไม่มีคนพำนักอยู่ที่นั่นและไม่มีมนุษย์คนใดอาศัยอยู่ในเมืองนั้น
41“ดูสิ ชนชาติหนึ่งมาจากทิศเหนือ
ประชาชาติเข้มแข็งชาติหนึ่งและกษัตริย์หลายองค์
จะถูกเร้าให้มาจากที่ไกลที่สุดของแผ่นดินโลก
42พวกเขาจับคันธนูและหอก
เขาดุร้ายและไม่มีความเมตตา
เสียงของเขาก็เหมือนเสียงทะเลคะนอง
พวกเขาขี่ม้า
จัดแถวดั่งคนเข้าสงครามต่อสู้เจ้านะ ประชากรแห่งบาบิโลนเอ๋ย
43“กษัตริย์แห่งบาบิโลนทรงได้ยินข่าวเรื่องนั้น
และพระหัตถ์ของพระองค์ก็อ่อนลง
ความแสนระทมจับพระทัยพระองค์
ทรงเจ็บปวดอย่างผู้หญิงกำลังคลอดบุตร
44“นี่แน่ะ เราจะทำให้พวกเขาหนีไปจากเธออย่างฉับพลัน เหมือนอย่างสิงห์ขึ้นมาจากดงลุ่มแม่น้ำจอร์แดนกระโจนใส่ทุ่งหญ้าที่เขียวสด และเราจะแต่งตั้งผู้ที่เราเลือกสรรไว้เหนือเธอ ใครเป็นอย่างเราเล่า? ใครจะฟ้องเราเล่า? ผู้เลี้ยงแกะคนไหนจะทนยืนอยู่ต่อหน้าเราได้? 45เพราะฉะนั้น จงฟังแผนการซึ่งพระยาห์เวห์ทรงกระทำไว้ต่อสู้บาบิโลน และบรรดาพระประสงค์ซึ่งพระองค์ทรงดำริขึ้นต่อสู้กับแผ่นดินเคลเดีย แน่ละ แม้ตัวเล็กๆ ที่อยู่ในฝูงก็ต้องถูกลากเอาไป แน่ละ คอกของเขาจะหวาดหวั่นเพราะเคราะห์กรรมของตน 46แผ่นดินโลกจะสั่นสะเทือนเพราะเสียงของการที่บาบิโลนถูกจับเป็นเชลย และจะได้ยินเสียงคร่ำครวญท่ามกลางบรรดาประชาชาติ”
ที่ได้เลือกล่าสุด:
เยเรมีย์ 50: THSV11
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้