เยเรมีย์ 42:1-20

ส่วนพวกหัวหน้ากองทหารทั้งหมดและโยฮานันบุตรคาเรอาห์ และเยซันยาห์บุตรโฮชายาห์ และประชาชนทั้งปวง จากผู้น้อยที่สุดถึงผู้ใหญ่ที่สุดได้มาหา และพูดกับเยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะว่า “โปรดฟังคำร้องของพวกเรา และอธิษฐานต่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านเพื่อพวกเราที่เหลืออยู่ทั้งหมดนี้ เพราะเราเหลืออยู่น้อยคนจากเดิมที่มีคนมากมาย ตามที่ท่านเห็นอยู่กับตาแล้ว ขอพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านสำแดงหนทางแก่เรา ว่าเราควรจะไปทางไหน และขอสำแดงสิ่งที่เราควรจะทำ” เยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะกล่าวแก่พวกเขาว่า “ข้าพเจ้าได้ยินแล้ว นี่แน่ะ ข้าพเจ้าจะอธิษฐานต่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของพวกท่าน ตามคำขอร้องของพวกท่าน และพระยาห์เวห์ทรงตอบท่านประการใด ข้าพเจ้าจะบอกแก่ท่าน ข้าพเจ้าจะไม่ปิดบังสิ่งใดไว้จากท่านเลย” แล้วพวกเขาพูดกับเยเรมีย์ว่า “ขอพระยาห์เวห์ทรงเป็นพยานที่สัตย์จริงและสัตย์ซื่อต่อสู้เรา ถ้าเราไม่ได้ทำตามพระวจนะของพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านผู้ทรงใช้ท่าน ไม่ว่าจะดีหรือร้าย เราจะเชื่อฟังพระสุรเสียงของพระยาห์เวห์พระเจ้าของเรา ผู้ซึ่งเราส่งท่านให้ไปหานั้น เพื่อจะเป็นการดีต่อเรา เมื่อเราเชื่อฟังพระสุรเสียงของพระยาห์เวห์พระเจ้าของเรา” ต่อมาเมื่อครบ 10 วันแล้วพระวจนะของพระยาห์เวห์มายังเยเรมีย์ แล้วท่านจึงให้ตามตัวโยฮานันบุตรคาเรอาห์ และพวกหัวหน้ากองทหารทุกคนผู้อยู่กับท่าน และประชาชนทั้งหมดจากผู้น้อยที่สุดถึงผู้ใหญ่ที่สุด และบอกเขาว่า “พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอล ผู้ซึ่งท่านได้ใช้ให้ข้าพเจ้านำเอาคำอ้อนวอนของท่านไปเสนอพระองค์นั้น ได้ตรัสดังนี้ว่า ‘ถ้าพวกเจ้าจะอยู่ต่อไปในแผ่นดินนี้ เราจะสร้างเจ้าขึ้นและไม่ทำลายลง เราจะปลูกเจ้าไว้ และไม่ถอนเจ้าเสียเพราะเราได้กลับใจจากเหตุร้ายซึ่งเราได้ทำแก่เจ้าแล้ว อย่ากลัวกษัตริย์บาบิโลนผู้ซึ่งเจ้ากลัวอยู่นั้น’ พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า ‘อย่ากลัวเขาเลย เพราะเราอยู่กับเจ้าเพื่อช่วยเจ้าและช่วยกู้เจ้าให้พ้นจากมือของเขา เราจะให้ความกรุณาแก่เจ้า เพื่อเขาจะได้กรุณาเจ้าและยอมให้เจ้าอยู่ในแผ่นดินของเจ้าเอง’ แต่ถ้าพวกเจ้าพูดว่า ‘เราจะไม่อยู่ในแผ่นดินนี้’ โดยไม่เชื่อฟังพระสุรเสียงของพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า และกล่าวว่า ‘ไม่เอา เราจะเข้าไปในแผ่นดินอียิปต์ ที่ซึ่งเราจะไม่เห็นสงคราม จะไม่ได้ยินเสียงเขาสัตว์ จะไม่หิวขนมปัง และเราจะอาศัยอยู่ที่นั่น’ คนยูดาห์ที่เหลืออยู่เอ๋ย ขอฟังพระวจนะของพระยาห์เวห์ พระยาห์เวห์จอมทัพพระเจ้าของอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า ‘ถ้าเจ้ามุ่งหน้าจะเข้าอียิปต์และไปอาศัยที่นั่น แล้วดาบซึ่งเจ้ากลัวอยู่นั้นจะตามทันเจ้าที่นั่นในแผ่นดินอียิปต์ และการกันดารอาหารซึ่งเจ้ากลัวอยู่นั้นจะติดตามเจ้าไปถึงอียิปต์ และเจ้าจะตายที่นั่น ทุกคนซึ่งมุ่งหน้าไปยังอียิปต์ เพื่อจะอยู่ที่นั่นจะตายเสียด้วยดาบ ด้วยการกันดารอาหาร และโรคระบาด เขาจะไม่มีคนเหลืออยู่หรือรอดตายจากเหตุร้ายซึ่งเราจะนำมาเหนือเขา’ “เพราะพระยาห์เวห์จอมทัพ พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า ‘เราได้เทความกริ้วและความโกรธของเราลงเหนือชาวเยรูซาเล็มอย่างไร เราจะเทความโกรธของเราเหนือพวกเจ้าหากเจ้าไปยังอียิปต์อย่างนั้น เจ้าจะเป็นคำสาปเป็นที่น่าหวาดหวั่น เป็นคำแช่งและเป็นคำตำหนิ เจ้าจะไม่ได้เห็นที่นี่อีก’ คนยูดาห์ที่ยังเหลืออยู่เอ๋ย พระยาห์เวห์ได้ตรัสกับท่านแล้วว่า ‘อย่าไปอียิปต์’ จงรู้เป็นแน่ว่าในวันนี้ข้าพเจ้าได้ตักเตือนท่านว่า พวกท่านได้ทำผิดต่อชีวิตของท่านเอง เพราะท่านได้ใช้ข้าพเจ้าไปหาพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านว่า ‘ขออธิษฐานเพื่อเราต่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของเรา และพระยาห์เวห์พระเจ้าของเราตรัสประการใด ขอบอกแก่เรา และเราจะทำตาม’