เอเสเคียล 24
24
เรื่องหม้อเดือด
(ยรม.1:13-19)
1ในวันที่ 10 เดือนที่ 10 ปีที่ 9 พระวจนะของพระยาห์เวห์มายังข้าพเจ้าว่า 2“บุตรมนุษย์เอ๋ย จงเขียนชื่อของวันนี้ไว้ คือวันนี้โดยเฉพาะ กษัตริย์บาบิโลนจะล้อมกรุงเยรูซาเล็ม# 2 พกษ.25:1; ยรม.52:4ในวันนี้ 3และจงกล่าวอุปมาแก่พงศ์พันธุ์มักกบฏ และพูดกับพวกเขาว่า พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า
จงตั้งหม้อไว้ ตั้งไว้สิ
และเทน้ำใส่หม้อด้วย
4จงใส่ชิ้นเนื้อเข้าไป
เอาเนื้อดีๆ คือเนื้อโคนขาและเนื้อสันขาหน้า
เอากระดูกอย่างดีมาใส่ให้เต็ม
5จงเลือกแกะอย่างดีมาตัวหนึ่ง
ใส่ฟืน#ภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า ใส่กระดูกไว้ใต้นั้น
จงต้มให้เดือด
เคี่ยวกระดูกที่อยู่ในนั้นด้วย
6“เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า
วิบัติแก่กรุงที่ชุ่มด้วยโลหิต
คือหม้อที่ขึ้นสนิมข้างใน
และสนิมก็ไม่หลุดออกมา
จงเอาเนื้อออกทีละชิ้น
ไม่ต้องเลือกด้วยการจับฉลาก
7เพราะโลหิตที่เธอทำให้ตกนั้นยังอยู่ท่ามกลางเธอ
เธอเทโลหิตไว้บนหินเรียบ
เธอไม่ได้เทลงบนพื้นดิน
แล้วให้ฝุ่นกลบไว้
8เพื่อเร้าความโกรธและการแก้แค้น
เราได้เทโลหิตที่เธอทำให้ตกนั้นไว้บนหินเรียบ
เพื่อไม่ให้โลหิตถูกปกปิดไว้
9“เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า
วิบัติแก่กรุงที่ชุ่มโลหิต
เราจะทำให้กองฟืนนั้นใหญ่ขึ้นด้วย
10จงสุมฟืนเข้าไปและก่อไฟขึ้น
ต้มเนื้อให้ดี และใส่เครื่องปรุง
และปล่อยกระดูกให้ไหม้
11และจงวางหม้อเปล่าไว้บนถ่าน
เพื่อให้มันร้อนจนทองแดงไหม้
และให้สิ่งที่เป็นมลทินของมันละลายไปในนั้น สนิมของมันถูกเผาไหม้
12แต่ความพยายามก็ไร้ผล#ข้อความนี้ความหมายในภาษาฮีบรูไม่ชัดเจน ทำให้มีการแปลหลายแบบ
สนิมที่หนาของมันก็ไม่หลุดออก
จงทิ้งสนิมไปในไฟ#ความหมายในภาษาฮีบรูไม่ชัดเจน
13การมักมากในกามทำให้เจ้ามีมลทิน
เพราะว่าเราชำระเจ้า
แต่เจ้าก็ไม่ถูกชำระจากมลทินของเจ้า
เจ้าก็จะไม่ถูกชำระอีกต่อไป
จนกว่าเราจะระบายความโกรธของเราออกเหนือเจ้าจนหมด
14“เราคือยาห์เวห์ได้ลั่นวาจาแล้ว เวลาได้มาถึงแล้ว และเราจะทำเช่นนั้น จะไม่มีการยับยั้ง เราจะไม่ปรานีและเราจะไม่สงสาร เราจะพิพากษาเจ้าตามวิถีทางและการกระทำของเจ้า” พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้แหละ
เอเสเคียลสูญเสียภรรยา
15พระวจนะของพระยาห์เวห์มายังข้าพเจ้าอีกว่า 16“บุตรมนุษย์เอ๋ย นี่แน่ะ เราจะเอาผู้ที่เจ้ารัก#ภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า สิ่งที่ดวงตาเจ้าชื่นชมไปจากเจ้าอย่างฉับพลัน แต่เจ้าอย่าคร่ำครวญหรือร้องไห้ หรือน้ำตาตก 17เจ้าถอนหายใจได้ แต่ห้ามมีเสียง อย่าไว้ทุกข์ให้ผู้ตาย จงโพกผ้าของเจ้า และสวมรองเท้าที่เท้าของเจ้า อย่าปิดหนวดหรือกินอาหารของคนเศร้าโศก” 18และข้าพเจ้าจึงพูดกับประชาชนตอนเช้า แล้วภรรยาของข้าพเจ้าก็สิ้นชีวิตตอนเย็น พอเช้าขึ้นข้าพเจ้าก็ทำอย่างที่ข้าพเจ้าได้รับพระบัญชา
19ประชาชนก็ถามข้าพเจ้าว่า “ท่านจะไม่บอกเราหรือว่า สิ่งที่ท่านทำนี้มีความหมายอะไรต่อเรา?” 20แล้วข้าพเจ้าก็พูดกับพวกเขาว่า “พระวจนะของพระยาห์เวห์มายังข้าพเจ้าว่า 21จงกล่าวกับพงศ์พันธุ์อิสราเอลว่า พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า ดูสิ เราจะทำสถานนมัสการของเราอันเป็นความภูมิใจในพลังของพวกเจ้า เป็นความปรารถนาแห่งดวงตาพวกเจ้า และเป็นสิ่งที่วิญญาณจิตเจ้ารักนั้นให้เสื่อมเกียรติไป บุตรชายหญิงของพวกเจ้าซึ่งเจ้าทิ้งไว้เบื้องหลังจะล้มลงด้วยดาบ 22และพวกเจ้าจะทำอย่างที่ข้าพเจ้าได้ทำ คือเจ้าจะไม่ปิดหนวด ไม่กินอาหารของคนเศร้าโศก 23ผ้าโพกจะอยู่บนศีรษะของเจ้า และรองเท้าจะอยู่ที่เท้าของเจ้า และพวกเจ้าจะไม่ไว้ทุกข์หรือร้องไห้ แต่เจ้าจะทรุดลงเพราะความผิดของเจ้า และจะโอดครวญต่อกันและกัน 24เอเสเคียลจะเป็นหมายสำคัญแก่เจ้าทั้งหลาย เขาทำอย่างไร พวกเจ้าจะทำอย่างนั้น และเมื่อเหตุการณ์เหล่านี้มาถึง พวกเจ้าจะได้รู้ว่า เราคือยาห์เวห์องค์เจ้านาย”
25“และเจ้า บุตรมนุษย์เอ๋ย ในวันที่เราเอาที่กำบังเข้มแข็งของพวกเขาไป ทั้งความรื่นเริงและศักดิ์ศรีของเขา สิ่งที่พอตาพอใจของเขาทั้งหลาย และสิ่งที่ใจของเขาปรารถนา รวมทั้งบุตรชายและบุตรหญิงของเขา 26ในวันนั้น ผู้ลี้ภัยจะมาหาเจ้า เพื่อจะบอกเรื่องราวให้เจ้าได้ยิน 27ในวันนั้น ปากเจ้าจะถูกเปิดต่อหน้าผู้ลี้ภัย แล้วเจ้าจะพูดและจะไม่เป็นใบ้อีกต่อไป ดังนั้นเจ้าเป็นเครื่องหมายสำหรับเขา และเขาทั้งหลายจะรู้ว่าเราคือยาห์เวห์”
ที่ได้เลือกล่าสุด:
เอเสเคียล 24: THSV11
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้