และพืชซึ่งหว่านตกที่มีหินมากนั้น. ได้แก่ผู้ที่ได้ยินพระวจนะ, แล้วก็รับเอาพระวจนะนั้นทันทีด้วยความยินดี. แต่ไม่มีรากในตัวจึงทนอยู่ชั่วคราว, และเมื่อเกิดการข่มเหงหรือการประทุษร้ายต่างๆ เพราะพระวจนะนั้น, ในทันใดนั้นก็กะดากกะเดื่องไป.