ฝ่ายผู้พิพากษานั้นไม่ยอมทำจนช้านาน, แต่ภายหลังเขานึกในใจว่า. ‘แม้ว่าเราไม่เกรงกลัวพระเจ้าและไม่เห็นแก่มนุษย์ แต่เพราะแม่ม่ายคนนี้มากวนเราให้ลำยาก, เราจะแก้แค้นให้เขา, เพื่อมิให้เขามารบกวนเราให้รำคาญใจอยู่เสมอ.’ ”