ข้อพระคัมภีร์ยอดนิยมจาก โก​รินโธ​ฉะบับ​ต้น 13

แบ่งปัน

ความ​รัก​นั้น​ก็​อดทน​นาน, และ​กระทำ​คุณ​ให้ ความ​รัก​ไม่​อิจฉา ไม่​อวด​ตัว ไม่​จองหอง, ไม่ได้​กระทำ​สิ่ง​อัน​เป็น​ที่​น่า​อาย​กะ​ดาก, ไม่​คิดเห็น​แก่​ตนเอง​ฝ่าย​เดียว, ไม่​มี​ใจ​หงุดหงิด, ไม่​ช่าง​จดจำ​ความผิด

ไม่​แคะ​ไค้​คุ้ย​เขี่ย​ความผิด​ของ​เขา, และ​เชื่อ​ใน​ส่วน​ดี​ของ​เขา​อยู่​เสมอ, และ​มี​ความหวัง​อยู่​เสมอ, และ​เพียร​ทน​เอา​ทุก​อย่าง

ไม่​ยินดี​ใน​การ​ประพฤติ​ผิด แต่​มี​ความ​ยินดี​ใน​การ​ประพฤติ​ชอบ

ดังนั้น​ยัง​ตั้ง​อยู่​สาม​สิ่ง คือ​ความ​เชื่อ, ความหวัง​ใจ, และ​ความ​รัก แต่​ความ​รัก​นั้น​เป็น​ใหญ่

ความ​รัก​นั้น​จะ​ศูนย์​ไป​ก็​หา​มิได้ แม้​จะ​มี​คำ​พยากรณ์​ก็​จะ​เสื่อม​ศูนย์​ไป, แม้​จะ​พูด​ภาษา​แปลกๆ ได้ การ​พูด​ภาษา​นั้น​ก็​จะ​มี​เวลา​เลิก​กัน, แม้​มี​วิชชา​ความรู้​ก็​มี​วัน​เสื่อม​ทราม​ไป.

แม้​ข้าพ​เจ้า​พูด​ภาษา​แปลกๆ ได้, เป็น​ภาษา​มนุษย์​ก็​ดี, เป็น​ภาษา​ทูต​สวรรค์​ก็​ดี. แต่​ไม่​มี​ความ​รัก. ข้าพ​เจ้า​เป็น​เหมือน​ฉาบ​หรือ​ฉิ่ง​ที่​กำลัง​ส่ง​เสียง.

แม้​ข้าพ​เจ้า​จะพ​ยา​กร​ได้, และ​เข้าใจ​ใน​ข้อ​ลับ​ลึก​ทั้ง​ปวง. และ​มี​ความรู้​ทั้ง​สิ้น. และ​มี​ความ​เชื่อ​มาก​ยิ่ง​ที่​สุด​พอ​จะ​ยก​ภูเขา​ไป​ได้, แต่​ไม่​มี​ความ​รัก, ข้าพ​เจ้า​ก็​ไม่​มี​ค่า​อะไร​เลย.

แม้​ข้าพ​เจ้า​จะบริจ​จาค​ของ​สาร​พัตร​เพื่อ​เลี้ยง​คน​จน. หรือ​ยอม​เอา​ตัว​เพา​ไฟ​เสีย. แต่​ไม่​มี​ความ​รัก, จะ​หา​เป็น​ประ​โย​ชน​แก่​ข้าพ​เจ้า​ไม่.

เมื่อ​ข้าพ​เจ้า​ยัง​เป็น​เด็ก ข้าพ​เจ้า​ได้​พูด​อย่าง​เด็ก, ได้​คิด​อย่าง​เด็ก, ได้​ใคร่​ครวญหา​เหตุผล​อย่าง​เด็ก แต่​ครั้น​ข้าพ​เจ้า​เป็น​ผู้ใหญ่​แล้ว, ข้าพ​เจ้า​จึง​เลิก​ธรรม​เนียม​อย่าง​เด็ก​เสีย.