ข้อพระคัมภีร์ยอดนิยมจาก Mata 16

แบ่งปัน

An uair sin thuirt Ìosa ri dheisciobail, “Mas e toil neach sam bith tighinn às mo dhèidh‑sa, àicheadh e e fhèin, is togadh e suas a chrann‑ceusaidh agus leanadh e mise.

Agus tha mise ag ràdh riut gur tusa Peadar, agus air a' chreig seo togaidh mise m' eaglais, agus cha toir geatachan Ifrinn buaidh oirre.

Bheir mi dhut iuchraichean rìoghachd nèimh; agus ge b' e dè a cheanglas tusa air thalamh, bidh e ceangailte air nèamh, agus ge b' e dè a dh'fhuasglas tusa air thalamh, bidh e fuasgailte air nèamh.”

Oir ge b' e cò leis am bu toigh l' a bheatha a shàbhaladh, caillidh e i, ach ge b' e cò a chailleas a bheatha air mo shon‑sa, lorgaidh e i.

Oir dè a' bhuannachd a th' ann do dhuine, ma chosnas e an saoghal gu lèir ach gun caill e a bheatha? No dè a bheir duine seachad an àite a bheatha?

Thuirt esan riutha, “Ach cò a tha sibhse ag ràdh a th' annam?” Fhreagair Sìmon Peadar, “Is tusa an Crìosd, Mac an Dè bheò.”

Agus fhreagair Ìosa esan, “Is beannaichte thusa, a Shìmoin Bhar‑Iònah, oir cha do dh'fhoillsich feòil is fuil seo dhutsa ach m' Athair‑sa a th' air nèamh.