Marcos 10

10
Ida pa la Judeia
1Apuis de salir deilhi, fui-se pa la marra de la Judeia i par’alhá de l Jordan. Bieno outra beç a tener cun el un grande juntouro de pessonas i, cumo era la questume del, puso-se outra beç a ansiná-los.
L mandar ambora la mulhier
(Mateus 19,1–12; Lucas 16,18)
2Benírun a tener cun el ls fariseus i preguntában-le, pa lo atentáren, se staba cierto un home mandar ambora la sue mulhier. 3Anton, el respundiu-le: «L quei bos mandou fazer Moisés?» 4I eilhes dezírun-le: «Moisés deixaba screbir ũa carta de repúdio i mandá-la ambora
5Jasus, anton, dixo-le: «Pa la dureza de l buosso coraçon el bos screbiu essa lei. 6Mas, zde l ampeço de la criaçon fizo-los home i mulhier. 7Por essa rezon, l home deixará a sou pai i a sue mai i ajuntará-se cula sue mulhier, 8i seran dous nũa carne sola. Assi, yá nun son dous, mas ũa carne sola. 9Antoce, l que Dius ajuntou, que l home nun aparte.»
10Apuis de stáren an casa, ls deciplos fazien-le preguntas subre essas palabras. 11El dixo-le: «Quien mandar ambora la sue mulhier i se casar cun outra, fai adultério cun eilha. 12I se la mulhier deixar l sou home i se casar cun outro, fai adultério.»
Pon las manos porriba ls pequerricos
(Mateus 19,13–15; Lucas 18,15–17)
13Ponien-le delantre uns garoticos pa que le topasse, mas ls deciplos renhien cun eilhes. 14Mal apenas biu l que fazien, Jasus quedou mui anrabiado i dixo-le: «Deixai que ls pequerricos s’achéguen a mi, nun ls stórbedes, puis l reino de Dius ye de ls que son cumo eilhes. 15Quedai bien ciertos de l que bos digo: Quien nun recebir l reino de Dius cumo un pequerrico, nun antrará nel.»
16I abraçando-los, abençonaba-los ponendo-le las manos porriba.
Las riquezas i la paga de la renúncia
(Mateus 19,16–30; Lucas 18,18–30)
17Quando saliu pa l camino, bieno a tener cun el un que s’azinolhou delantre del, pedindo-le: «Mestre buono, que hei-de fazer para alcançar la bida eiterna?» 18Jasus dixo-le, anton: «Porque me chamas buono? Naide ye buono, a nun ser Dius. 19Sabes ls mandamentos: Nun matarás, nun fazerás adultério, nun roubarás, nun alhebantarás falso teçtemunho, nun anganharás a naide, honra a tou pai i a tue mai
20Anton, el dixo-le: «Mestre, siempre guardei essas cousas zde la mie mocidade.» 21Adepuis, Jasus mirou par’el, gustou-le i dixo-le: «Solo te falta ũa cousa: Bai, bende todo l que tenes, dá-se-lo als probes i tenerás un tesouro ne cielo. Apuis, ben cumigo.» 22El quedou triste cun esta palabra i fui-se ambora cun muita pena, puis era duonho de muita cousa.
23Jasus, mirando alredror del, dixo-le als sous deciplos: «Cumo ye custoso, als que ténen riquezas, antrar ne reino de Dius!» 24Ls deciplos quedában pasmados culas palabras del. Mas Jasus tornou-le outra beç a dezir: «Filhos, cumo ye custoso antrar ne l reino de Dius. 25Ye mais fácele a un filo de lhana de camelo passar pul buraco dũa agulha do que un rico antrar ne l reino de Dius.»
26Eilhes inda mais pasmados quedában, dezindo uns pa ls outros: «Sendo assi, quien ye que se bai a salbar?» 27Jasus, mirando par’eilhes, dixo-le: «Pa ls homes ye ampossible, mas nun lo ye para Dius: porque para Dius todo ye possible.»
28Pedro ampeçou-le a dezir: «Mira que nós deixemos todo i benimos atrás de ti.» 29Dixo-le Jasus: «Quedai bien ciertos de l que bos digo: Nun hai naide, que tenga deixado la casa ou ls armanos ou las armanas ou la mai ou l pai ou ls filhos ou las tierras por bias de mi i por bias de l Eibangeilho, 30que nun reciba cien bezes mais yá nesta bida, an casas i armanos i armanas i mais i filhos i tierras, al mesmo tiempo cun perseguiçones i ne tiempo benideiro la bida eiterna. 31Porque muitos de ls purmeiros seran redadeiros i ls redadeiros purmeiros.»
Treceiro anúncio de la Paixon i de la Rucerreiçon
(Mateus 20,17–19; Lucas 18,31–34)
32Nesse antretiempo íban a chubir pul camino de Jarusalen i Jasus iba alantre deilhes l que le daba admirança i ls que íban atrás tenien miedo. Agarrando outra beç ls doze ampeçou-le a dezir l que le iba a passar: 33«Mirai que stamos a chubir para Jarusalen i l Filho de l Home bai a ser antregue als xefes de ls saçardotes i als scribas, ban a cundaná-lo a la muorte i a antregá-lo als gentius, 34que ban a fazer caçuada del, a cuçpir-le, a dar-le baradas i a matá-lo, mas apuis de trés dies bai a rucecitar.»
Ser amo ou ser criado
(Mateus 20,20–28)
35Ende, achegórun-se al pie del Tiago i Juan, filhos de Zebedeu, i dezírun-le: «Mestre, queremos que mos fagas todo l que te pídamos.» 36El, anton, dixo-le: «L quei quereis que bos faga?» 37Eilhes, anton, dezírun-le: «Premite-mos que, na tue glória, mos séntemos un a la tue mano dreita i outro a la tue mano squierda.» 38Jasus, dixo-le: «Nun sabeis l que stais a pedir. Podeis buer l cálece que you bebo i ser batizados cul batismo cun que you fur batizado?» 39I eilhes dezírun-le: «Podemos.» Jasus dixo-le, anton: «Ye cierto que bubereis l cálece que you buir i sereis batizados cul batismo cun que you fur batizado. 40Mas sentardes-bos a la mie mano dreita ou a la mie mano squierda nun me toca a mi dá-lo, mas ye para aqueilhes para quien stá purparado.»
41Quando oubírun estas palabras, ls outros dieç ampeçórun a anrabiar-se cun Tiago i cun Juan. 42Jasus chamou-los i dixo-le: «Sabeis que aqueilhes que son habidos por príncepes de ls pobos, mándan neilhes i ls príncepes ténen poder subre eilhes. 43Mas cun bós nun se passa la mesma cousa, puis quien se quejir fazer l maioral de todos bós, ha de ser l buosso criado, 44i quien quejir ser l purmeiro de bós todos, ha de ser l criado de todos; 45porque l Filho de l Home nun bieno para ser serbido, mas para serbir i pa que dara la sue alma pa la salbacion de muito.»
Jasus sana l ciego Bartimeu acerca de Jericó
(Mateus 20,29–34; Lucas 18,35–43)
46Chégan a Jericó. Al salir de Jericó, el, ls deciplos i un grande juntouro de pessonas, staba l ciego Bartimeu, filho de Timeu, a pedir a la borda de l camino. 47El, mal apenas oubiu dezir que era Jasus de Nazaré, ampeçou a boziar, dezindo: «Jasus, filho de Dabide, ten pena de mi.» 48Muita giente renhie cun el para que se calhara, mas el inda boziaba mais alto: «Filho de Dabide, ten pena de mi.»
49Jasus parou i dixo: «Chamai-lo acá.» Cháman l ciego i dízen-le: «Anima-te. Alhebanta-te, que te stá a chamar.» 50El, atirando cula capa, alhebantou-se dun salto i fui-se a tener cun Jasus. 51Jasus preguntou-le: «L que quieres que te faga?» Anton, l ciego dixo-le: «Mestre, que you beia.» 52I Jasus dixo-le: «Bai-te ambora; la tue fé salbou-te.» I lhougo quedou a ber i iba atrás del pul camino.

Айни замон обунашуда:

Marcos 10: EM14

Лаҳзаҳои махсус

Паҳн кунед

Нусха

None

Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in