Лукъа 18
18
Тул къатынны ва дуванчыны гьакъында
1Иса якъчыларына къаныгъып дуа этмекни ва гьеч ругьдан тюшмей турмакъны гьакъында бир масал айта:
2– Бир шагьарда Аллагьдан къоркъмайгъан ва адамлардан уялмайгъан бир дуванчы болгъан. 3Бу шагьарда бир тул къатын да болгъан. Бу къатын, гьар заман дуванчыны янына гелип: «Душманымдан мени якъла», – дей болгъан. 4Кёп заманлар дуванчы ону тилевюн кютме сюймей тургъан. Сонг оьз оьзюне: «Мен Аллагьдан къоркъмасам да, адамлардан уялмасам да, 5бу къатын мени беззер этип тура. Дагъы да гелип мени инжитмесин учун, ону тилевюн кютейим чи», – деп ойлаша.
6Сонг Раббибиз Иса булай дей:
– Гьарамчы дуванчы не айтгъанны эшитдигизми? 7Сайлангъанларын, Оьзюне гече де, гюн де ялбарагъанланы Аллагь якъламай къояжакъмы? Аллагь олагъа шоссагьат кёмек этмеге алгъасамажакъмы? 8Сизге айтаман: О шоссагьат кёмек этежек. Амма Мен, Инсанны Уланы, гелген заманда, ер юзюнде иман табажакъманмы экен?
Фарисейни ва ясакъчыны гьакъында
9Оьзлени муъмин болгъанына инанып, башгъаланы тёбен гёреген биревлеге Иса булай бир масал айта:
10– Эки адам дуа этмек учун ибадатханагъа геле, оланы бири – фарисей, биревюсю – ясакъчы. 11Фарисей эретуруп, оьз оьзюне булай дуа эте: «Я Аллагь! Мен башгъа адамлар йимик талавурчу, гишини хатирин къалдырагъанлардан, зиначы яда шу ясакъчы йимик тюгюлюм учун Сагъа шюкюрлюк этемен. 12Жумада эки керен ораза тутаман, алагъан бары да затымны ондан бир пайын беремен». 13Ясакъчы буса, арекде токътап, гёзлерин кёкге гётерип къарап да болмай, тёшюне уруп тююнюп: «Я Аллагь! Мен гюнагьлыгъа рагьмулу бол!» – дей.
14Сизге айтаман: фарисей тюгюл, Аллагьны ягъындан бу адам къабул этилип, уьюне гетген. Неге тюгюл де, оьзю оьзюн оьр гёрежек гьар ким тёбен болажакъ, тёбен гёрегени буса оьрленежек.
Иса ва яшлар
15Иса къолун тийдирсин деп, Ону янына яшланы да гелтирелер. Якъчылары буса оланы гирме къоймай, алып гелгенлеге урушма башлайлар. 16Амма Иса, яшланы янына чакъырып:
– Къоюгъуз, яшлар Мени яныма гелсинлер, олагъа пуршав этмегиз! Неге тюгюл, Аллагьны гьакимлиги тап яшлар йимиклер учундур. 17Гертисин сёйлеймен сизге: ким яшлар йимик Аллагьны гьакимлигини тюбюне тюшмесе, о бир заманда да шо гьакимликни тюбюне тюшмес, – дей.
Бай гьаким
18Бир гьаким адам Исагъа:
– Яхшы Устаз, даимлик яшав алмакъ учун, мен не этме герекмен? – деп сорай.
19– Не учун сен Магъа яхшы деп айтасан? Бир Аллагьдан башгъа дагъы бирев де яхшы тюгюлдюр. 20Сен Ону буйрукъларын билемисен? Зина этме, адам оьлтюрме, урлама, ялгъан шагьатлыкъ этме, атанга ва ананга гьюрмет эт, – дей Иса огъар.
21– Мен буланы барысын да яш заманымдан берли юрютемен, – дей о.
22Шону эшитген сонг, Иса огъар:
– Сагъа дагъы да бир зат етишмей: бар чакъы малынгны сатып, пакъырлагъа уьлеш. Шо заман кёклерде сени хазналарынг болур. Сонг гел, Мени артыма тюш! – дей.
23Бу сёзлени эшитгенде, о адам бек пашман бола, неге тюгюл о бек бай гиши болгъан. 24Ону пашман болгъанын гёрюп, Иса:
– Бай гишиге Аллагьны гьакимлигини тюбюне тюшмеге нечик къыйындыр. 25Бай гишиге Аллагьны гьакимлигини тюбюне тюшмекден эсе, тюеге инени гёзюнден оьтмеге рагьатдыр, – дей.
26Бу сёзлени эшитгенлер:
– Олай буса, ким къутгъарылмагъа болур дагъы? – деп сорайлар.
27– Инсанлар учун имкансыз зат Аллагь учун имканлы, – дей Иса.
28Шо заманда Петер:
– Муна, биз бары да затыбызны да къоюп, Сени артынг булан юрюп турабыз, – дей.
29– Гертисин сёйлеймен сизге: Аллагьны гьакимлигини тюбюне тюшмек учун, уьюн эшигин, агъа – инилерин, къызардашларын, ата анасын къатынларын, яда яшларын ким къойса, 30бу дюньяда дагъы да артыгъын алажакъ ва гележек девюрде даимлик яшав алажакъ, – дей Иса олагъа.
Иса оьлюп тирилежегин янгыдан билдире
31Он эки якъчысын янына чакъырып, Иса олагъа:
– Муна биз Ерусалимге бара турабыз. Онда Инсанны Уланы гьакъында пайхаммарлар язгъан бары да зат яшавгъа чыгъажакъ. 32Мени, Инсанны Уланын, ят халкъланы къолуна бережеклер. Олар Мени хорлажакълар, Магъа сёгюшежеклер, бетиме тюкюрежеклер, 33къамучу булан тюежеклер ва оьлтюрежеклер. Мен буса уьчюнчю гюн къайтып тирилежекмен, – дей.
34Амма олар бу сёзлерден гьеч бир зат да англамайлар. Исаны бу сёзлерини маънасы олардан яшырыла ва олар шону билмейлер.
Иса бир сокъурну гёзлерин сав эте
35Иса Еригьонгъа ювукъ болгъан заманда, бир сокъур ёл ягъада олтуруп садагъа тилей болгъан. 36Оьзюню янындан кёп адам оьтюп барагъан тавушну эшитгенде:
– Бу недир? – деп сорай сокъур.
37Огъар назаретли Иса гетип бара деп айталар. 38Шо заман сокъур:
– Гьей Давутну Наслусу Иса! Магъа бир рагьму эт! – деп къычыра. 39Алда барагъанлар ону сёйлеме къоймай токътатмагъа къарайлар. Сокъур буса: – Давутну Наслусу! Магъа бир рагьму эт! – деп бирден бир бек къычыра.
40Иса, токътап, ону Оьзюню янына алып гелсин деп буюра. Сокъур ювукълашгъан заманда, Иса Огъар:
41– Мен сагъа не этгенни сюесен? – деп сорай.
– Я Раббим! Мен гёрмеге сюемен, – деп жавап бере сокъур.
42– Сен гёрежексен! Сени иманынг къутгъарды, – дей Иса огъар.
43Сокъур шоссагьат гёреген болуп къала ва Аллагьгъа алгъыш эте туруп, Исаны арты булан гете. Ону гёрген бютюн халкъ да Аллагьгъа макътавлар эте.
Айни замон обунашуда:
Лукъа 18: КъумCK
Лаҳзаҳои махсус
Паҳн кунед
Нусха
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© Библияны Таржумасыны институту, Москва, 2007