‪This work is made available under the Creative Commons Attribution-ShareAlike 4‪.0 International License (CC BY-SA). To view a copy of this license, visit http://creativecommons.org/licenses/by-sa/4‪.0 or send a letter to Creative Commons, PO Box 1866, Mountain View, CA 94042, USA. ‪If this work is desired as a source text for modification, alternative dialect translation or other derivative work, permission must be sought from Strategic Resource Group. All such derivative work must indicate what changes have been made and attribute the work as follows: “The original work by Strategic Resource Group is available for free on YouVersion and www.Bible.com." ‪You must also make your derivative work available under the same license (CC BY-SA). Strategic Resource Group may be contacted at info@srginc.org.

کِتابِ مُقدّس سرائیکی ترجمہ

Modern Central Saraiki Bible © 2024 Strategic Resource Group

بے خمیری روٹی دی عید جِینکُوں عید ِ فسح وی آدھے ہِن، نیڑے ہئی، تے سردار کاہِن تے شریعت دے عالم موقع دی تاڑ ءچ ہَن جو یسُوع کُوں کِینویں قتل کرݨ، کیوں جو لوکاں کنُوں ڈردے ہَن۔

وَل شیطان یہُوداہ اِسکریُوتی ءچ وڑ گِیا جیہڑا بارہاں رسُولاں ءچوں ہا۔ اُوں وَنج تے سردار کاہِناں تے ہیکل دے محافظاں دے افسراں نال مشورہ کیتا جو یسُوع کُوں کِینویں اُنہاں دے حوالے کرے۔ او خوش تھئے تے اُونکُوں پیسے ڈیوݨ دا وعدہ کیتا۔ او راضی تھی گِیا تے موقع گولھنڑ لگا جو اُونکُوں بغیر ہنگامے دے اُنہاں دے حوالے کرے۔

وَل بے خمیری روٹی دی عید دا ڈینہہ آیا جیندے ءچ فسح دی قُربانی کرݨ فرض ہئی۔ یسُوع پطرس تے یُوحنّا کُوں ایہ آکھ تے بھیجیا جو ”ساڈے کیتے فسح کھاوݨ دی تیاری کرو۔“
اُنہاں اُونکُوں پُچھیا، ”تُساں کِتھاں چاہندے ہیوے جو اساں تیاری کرُوں؟“
اُوں آکھیا، ”شہر ءچ داخل تھیندے ای تُہاکُوں ہِک بندہ مِلسی جیہڑا پانڑی دا گھڑا چا تے ویندا پِیا ہوسی۔ جیہڑے گھر ءچ او داخل تھیوے، اُوندے پِچُھوں چلے وَنجائے تے گھر دے مالک کُوں اکھائے، ’اُستاد تیکُوں پُچھدے جو او مہمان خانہ کِتھاں ہے جِتھاں مَیں آپنڑے شاگرداں نال فسح دی عید دا کھانڑا کھاواں؟‘ او تُہاکُوں اُتلی منزل تے گِھن ویسی تے تیار کیتا ہویا ہِک وڈا چوبارہ ڈکھیسی۔ اُتھائیں تیاری کرائے۔“
اُنہاں وَنج تے سبھ کُجھ اُونویں ای ڈِٹھا جِینویں یسُوع اُنہاں کُوں ڈسایا ہا تے فسح دا کھانڑا تیار کیتا۔

جِیں ویلے وقت تھی گِیا تاں یسُوع تے اُوندے رسُول کھانڑا کھاوݨ بیٹھے۔ اُوں اُنہاں کُوں آکھیا، ”میڈی وڈی خواہش ہئی جو ڈُکھ چاوݨ کنُوں پہلے فسح دا ایہ کھانڑا تُہاڈے نال کھاواں۔ کیوں جو مَیں تُہاکُوں آدھا ہاں جو مَیں اِیں عید دے کھانڑے کُوں اُوں ویلے تئیں ولا کڈھائیں نہ کھاساں جئیں تئیں خُدا دی بادشاہی ءچ اِیندا مطلب پُورا نہ تھی ونجے۔“
وَل اُوں پیالہ گِھن تے خُدا دا شُکر کیتا تے آکھیا، ”اِینکُوں گِھن تے آپس ءچ وَنڈ گِھنو۔ کیوں جو مَیں تُہاکُوں آدھا ہاں جو ہُنڑ کنُوں مَیں انگُور دا رَس اُوں ویلے تئیں نہ پِیساں جئیں تئیں خُدا دی بادشاہی آ نہ ونجے۔“
وَل اُوں روٹی گِھدی تے شُکر کر تے تروڑی تے شاگرداں کُوں ایہ آکھ تے ڈِتی جو ”ایہ میڈا بدن ہے جیہڑا تُہاڈے کیتے ڈِتا ویندے۔ میڈی یادگاری کیتے اِیہو کیتا کرو۔“ تے اِینویں ای کھانڑے دے بعد اُوں پیالہ گِھدا تے آکھیا، ”ایہ پیالہ خُدا دے عہد کُوں قائم کرݨ آلا میڈا خون ہے، جیہڑا تُہاڈے کیتے وہایا ویندے۔
پر ڈیکھو میکُوں پکڑواوݨ آلے دا ہتھ میڈے نال دسترخوان اُتے ہے۔ اِبنِ آدم تاں جِینویں اُوندے حق ءچ پہلے کنُوں مقرر ہے ویندا ای ہے، پر اُوں بندے اُتے افسوس جیندے ذریعے پکڑوایا ویندے۔“
ایہ سُنڑ تے او ہِک بئے تُوں پُچھنڑ لگے جو ”ساڈے ءچوں کوݨ ہے جیہڑا ایہ کم کریسی؟“

وَل شاگرداں ءچ اِیں گالھ اُتے تکرار تھیوݨ لگی جو اُنہاں ءچوں کوݨ وڈا سمجھیا ویندے۔ یسُوع اُنہاں کُوں آکھیا، ”غیر قوماں دے بادشاہ آپنڑے لوکاں اُتے حکُومت کریندے ہِن تے اُنہاں اُتے اِختیار آلے آپنڑے آپ کُوں ہمدرد سڈویندے ہِن۔ پر تُساں اِینویں نہ کرائے بلکہ تُہاڈے ءچوں جیہڑا وڈا ہے او چھوٹے وانگُوں تے جیہڑا سردار ہے او خادم وانگُوں بنڑے۔ وڈا کوݨ ہے؟ او جیہڑا دسترخوان اُتے باہندے یا او جیہڑا کھانڑا کھاوݨ آلیاں دی خدمت کریندے؟ کیا او نئیں جیہڑا دسترخوان اُتے باہندے؟ پر مَیں تُہاڈے وچال خادم وانگُوں ہاں۔
پر تُساں او ہیوے جیہڑے میڈیاں ازمائشاں ءچ میڈے نال ریہے۔ تے جِینویں میڈے باپ میکُوں بادشاہی کرݨ دا حق ڈِتے، اُونویں ای مَیں تُہاکُوں ایہ حق ڈیندا ہاں، تاں جو تُساں میڈی بادشاہی ءچ میڈے دسترخوان اُتے کھاؤ پِیو بلکہ تُساں تختاں اُتے بہہ تے بنی اِسرائیل دے بارہاں قبیلیاں دا اِنصاف کریسو۔

شمعون! شمعون! ڈیکھ شیطان اِجازت منگی ہے جو تُہاکُوں دانڑیاں وانگُوں پھٹکے، پر مَیں تیڈے کیتے دُعا کیتی ہے جو تیڈا اِیمان ویندا نہ راہوے۔ تے جِیں ویلے تُوں رجُوع کریں تاں آپنڑے بِھرانواں کُوں مضبوط کریں۔“
اُوں اُونکُوں آکھیا، ”مالک! مَیں تاں تُہاڈے نال قید تھیوݨ بلکہ مرݨ کیتے وی تیار ہاں۔“
یسُوع آکھیا، ”پطرس! مَیں تیکُوں آدھا ہاں جو اَج کُکڑ دے بانگ ڈیوݨ کنُوں پہلے تُوں ترے پھیری اکھیسیں جو میکُوں نئیں جانڑدا۔“

وَل یسُوع اُنہاں تُوں پُچھیا، ”جِیں ویلے مَیں تُہاکُوں بٹوے، رقم تے جُتیاں دے بغیر بھیجیا ہا تاں کیا تُساں کہیں چیز دے مُتھاج تھئے ہَوے؟“
اُنہاں جواب ڈِتا، ”کہیں چیز دے نئیں۔“
اُوں اُنہاں کُوں آکھیا، ”پر ہُنڑ جیندے کولھ بٹوا ہووے او اُونکُوں گِھنے تے اِینویں ای تھیلا وی، تے جیندے کولھ تلوار نہ ہووے او آپنڑی چادر ویچ تے تلوار مُل گِھن گِھنے۔ مَیں تُہاکُوں آدھا ہاں جو میڈے حق ءچ اِیں نوشتے دا پُورا تھیوݨ ضرور ہے جو ’او بدکاراں ءچ شمار کیتا گِیا۔‘ کیوں جو میڈے بارے ءچ لِکھی ہوئی ہر گالھ پُوری تھیوݨ آلی ہے۔“
اُنہاں آکھیا، ”مالک! ڈیکھو اِتھاں ڈُو تلواراں ہِن۔“
اُوں آکھیا، ”بہُوں ہِن۔“

وَل او باہر نِکل تے آپنڑے دستور دے مطابق زیتون دے پہاڑ اُتے گِیا تے شاگرد اُوندے پِچُھوں تھی پئے۔ اُتھاں پُج تے اُوں اُنہاں کُوں آکھیا، ”دُعا کرو تاں جو ازمائش ءچ نہ پوو۔“
وَل او اُنہاں کنُوں تقریباً اِتنے فاصلے تے اگُوں گِیا جِتنی دُور تئیں پتھر سٹیا وَنج سگدے تے گوڈے ٹیک تے اِینویں دُعا کرݨ لگا جو ”باپ! جےتیڈی مرضی ہووے تاں ڈُکھ دا ایہ پیالہ مَیں کنُوں ہٹا گِھن، وَل وی میڈی نئیں بلکہ تیڈی ای مرضی پُوری تھیوے۔“ تے اسمان کنُوں ہِک فرشتہ اُوندے اُتے ظاہر تھیّا جیہڑا اُوندا حوصلہ ودھیندا پِیا ہا۔ وَل او بہُوں پریشان تھی تے بِیا وی دل نال دُعا کرݨ لگا تے اُوندا پسِینہ خون دے قطریاں وانگُوں زمین اُتے ڈھاوݨ لگا۔
دُعا کرݨ دے بعد جِیں ویلے او شاگرداں دے کولھ آیا تاں اُنہاں کُوں غم دی وجہ کنُوں سُتا ڈِٹھا، تے اُنہاں کُوں آکھیا، ”تُساں کیوں سُتے پئے ہیوے؟ اُٹھی تے دُعا کرو تاں جو ازمائش ءچ نہ پوو۔“

یُسوع ایہ گالھیں کریندا ای پِیا ہا جو ہِک بِھیڑ آئی جِیندے اگُوں اگُوں یُہوداہ ہا جیہڑا بارہاں رسُولاں ءچوں ہا۔ او یسُوع دا بوسہ گِھننڑ کیتے اگُوں ودھیا، پر یسُوع اُونکُوں آکھیا، ”یہُوداہ! کیا تُوں بوسہ گِھن تے اِبنِ آدم کُوں پکڑویندیں؟“
جِیں ویلے اُوندے ساتھیاں کُوں پتہ چلیا جو کیا تھیوݨ آلا ہے تاں آکھیا، ”مالک، کیا اساں تلوار چلاؤں؟“ تے اُنہاں ءچوں ہِک، کاہِن ِ اعظم دے نوکر اُتے تلوار نال وار کیتا تے اُوندا سجا کَن اُڈا ڈِتا۔
یسُوع جواب ءچ آکھیا، ”بس، بہُوں تھی گِیا۔“ تے اُوندے کَن کُوں ہتھ لا تے ٹھیک کر ڈِتا۔
وَل یسُوع سردار کاہِناں، ہیکل دے محافظاں دے سرداراں تے بزُرگاں کُوں جیہڑے اُونکُوں گرفتار کرݨ آئے ہَن آکھیا، ”کیا مَیں کوئی ڈاکو ہاں جو تُساں تلواراں تے سوٹے چا تے آئے ہیوے؟ مَیں ہر روز ہیکل ءچ تُہاڈے نال ہم، اُتھاں تاں تُساں میڈے اُتے ہتھ نہ پایا، پر ایہ تُہاڈی گھڑی تے اندھارے دا اِختیار ہے۔“

وَل او اُونکُوں گرفتار کر تے کاہِن ِ اعظم دے گھر گِھن گئے تے پطرس کُجھ فاصلے تے اُوندے پِچُھوں پِچُھوں ٹُردا ریہا۔ جِیں ویلے او سبھ صحن دے ادھ ءچ بھاہ بال تے بہہ گئے تاں پطرس وی اُنہاں دے وچال بہہ گِیا۔ ہِک کنیز بھاہ دی روشنی ءچ اُونکُوں بیٹھے ڈِٹھا۔ اُوں اُوندے دو غور نال ڈیکھ تے آکھیا جو ”ایہ بندہ وی اُوندے نال ہا۔“
پر پطرس ایہ آکھ تے اِنکار کیتا جو ”عورت! مَیں اُونکُوں نئیں جانڑدا۔“
تھوڑی دیر بعد کہیں بئے بندے اُونکُوں ڈیکھ تے آکھیا جو ”تُوں وی اُنہاں ءچوں ہیں۔“
پطرس آکھیا، ”میاں! مَیں نئیں۔“
تقریباً ہِک گھنٹے بعد کہیں بئے بہُوں یقین نال آکھیا جو ”ایہ بندہ بےشک اُوندے نال ہا کیوں جو ایہ وی گلیلی ہے۔“
پطرس آکھیا، ”میاں! مَیں نئیں جانڑدا جو تُوں کیا آدھیں۔“ او اجنڑ آدھا ای پِیا ہا جو اچانک کُکڑ بانگ ڈِتی۔ یسُوع مُڑ تے پطرس دو ڈِٹھا، تے پطرس کُوں خُداوند دی او گالھ یاد آئی جیہڑی اُوں اُونکُوں آکھی ہئی جو ”اَج کُکڑ دے بانگ ڈیوݨ کنُوں پہلے تُوں ترے پھیری اکھیسیں جو میکُوں نئیں جانڑدا۔“ تے او باہر وَنج تے بُٹ بُٹ رُنّا۔

جیہڑے بندے یسُوع کُوں پکڑی بیٹھے ہَن، او اُوندا مذاق اُڈاوݨ تے اُونکُوں مارݨ لگے۔ او اُوندے اکھیں اُتے پٹی بَدھ تے پُچھنڑ لگے، ”نبُوّت کر تے ڈسا جو تیکُوں کئیں مارے؟“ تے اُنہاں بِیا وی بہُوں سارے گُستاخی دے گالھیں اُوندے خلاف کیتیاں۔

سویل تھیندے ای سردار کاہِن تے شریعت دے عالم یعنی قوم دے بزُرگ جمع تھئے تے اُنہاں یسُوع کُوں آپنڑی صدر عدالت ءچ گِھن وَنج تے آکھیا، ”جے تُوں المسیح ہیں تاں ساکُوں ڈسا ڈے۔“
اُوں اُنہاں کُوں آکھیا، ”جے مَیں تُہاکُوں آکھاں تاں تُساں میڈے یقین نہ کریسو، تے جے مَیں پُچھاں تاں جواب نہ ڈیسو۔ پر ہُنڑ کنُوں اِبنِ آدم قادر ِ مُطلق خُدا دے سجے پاسُوں بیٹھا ہوسی۔“
ایہ سُنڑ تے او سارے آکھنڑ لگے، ”کیا تُوں خُدا دا پوتر ہیں؟“
اُوں اُنہاں کُوں آکھیا، ”تُساں خود آدھے ہیوے جو مَیں ہاں۔“
اُنہاں آکھیا، ”ہُنڑ ساکُوں کہیں گواہی دی کیا لوڑ ہے؟ کیوں جو اساں خود اُوندے مُنہ کنُوں سُنڑ گِھدے۔“

Listen to لُوقا 22