Thai, Northern - 2017 Lanna Bible (Non-Drama NT)

ต๋อน​นั้น​หมู่​คน​เก็บ​ภาษี​กับ​หมู่​คน​บาป​ตังหลาย​ปา​กั๋น​เข้า​มา​ใก้​พระเยซู​เปื้อ​จะ​ฟัง​พระองค์​สั่ง​สอน แต่​หมู่​ฟาริสี​กับ​หมู่​ธรรมาจ๋ารย์​จ่ม​ว่า “คน​นี้​ต้อนฮับ​คน​บาป​กับ​กิ๋น​ดื่ม​ตวย​หมู่​เขา”
พระองค์​อู้​เป๋น​กำเผียบ​หื้อ​หมู่​เขา​ฟัง​ว่า “ใน​หมู่​ต้าน​มี​ใผ​พ่อง​ตี้​มี​แกะ​ร้อย​ตั๋ว แล้ว​มี​ตั๋ว​นึ่ง​หาย​ไป จะ​บ่﻿ละ​แกะ​เก้า​สิบ​เก้า​ตั๋ว​ไว้ แล้ว​ก็​ไป​เซาะ​หา​ตั๋ว​ตี้​หาย​ไป​จ๋น​ปะ​กา เมื่อ​ปะ​แล้ว​ก็​ยก​ขึ้น​ใส่​บ่า​แบก​ปิ๊ก​มา​ด้วย​ความ​จื้นจมยินดี เมื่อ​มา​เถิง​บ้าน​แล้ว จึง​เจิญ​หมู่​เปื้อน​ฝูง​กับ​จาวบ้าน​มา​ตี้​บ้าน แล้ว​บอก​หมู่​เขา​ว่า ‘ขอ​ยินดี​กับ​เฮา​ตวย​เน่อ ย้อน​ว่า​เฮา​ได้​ปะ​แกะ​ตั๋ว​ตี้​หาย​ไป​นั้น​แล้ว’ เฮา​บอก​ต้าน​ตังหลาย​ว่า ใน​สวรรค์​ก็​เป๋น​อย่าง​เดียว​กั๋น​เมื่อ​คน​บาป​คน​นึ่ง​กลับใจ๋​จาก​บาป จะ​มี​ความ​จื้นจมยินดี​นัก​เหลือ​เก้า​สิบ​เก้า​คน​ตี้​เป๋น​คน​ถูกต้อง​ต๋าม​ธรรม​แล้ว​บ่﻿ต้อง​กลับใจ๋​จาก​บาป

“กาว่า​แม่ญิง​คน​ใด​มี​เหรียญ​เงิน​สิบ​เหรียญ แต่​เหรียญ​นึ่ง​หาย​ไป​จะ​บ่﻿ต๋าม​โกม​ไฟ​กวาด​เฮือน​เซาะ​หา​จ๋น​ปะ​กา เมื่อ​ปะ​แล้ว​ก็​เจิญ​เปื้อน​ฝูง​กับ​จาวบ้าน​มา​อยู่​ฮ่วม​กั๋น บอก​หมู่​เขา​ว่า ‘ขอ​ยินดี​กับ​ข้าเจ้า​ตวย​เน่อ ข้าเจ้า​เซาะ​หา​เหรียญ​ตี้​หาย​ไป​นั้น​ได้​แล้ว’ ก็​เป๋น​อย่าง​เดียว​กั๋น​นั้น​ละ เฮา​บอก​ต้าน​ตังหลาย​ว่า หมู่​ทูตสวรรค์​ของ​พระเจ้า​จะ​มี​ความ​ยินดี​เมื่อ​มี​คน​บาป​คน​เดียว​กลับใจ๋​จาก​บาป”

พระองค์​เล่า​แหม​เรื่อง​นึ่ง​หื้อ​หมู่​เขา​ฟัง​ว่า “คน​นึ่ง​มี​ลูก​ป้อจาย​อยู่​สอง​คน ลูกหล้า​นั้น​มา​อู้​กับ​ป้อ​ว่า ‘ป้อ​ครับ ขอ​สมบัติ​ตี้​เป๋น​ส่วน​ของ​ลูก​เหีย​เต๊อะ’ ป้อ​ก็​แบ่ง​ทรัพย์​สมบัติ​หื้อ​ลูก​ตึง​สอง​คน ได้​สัก​สอง​สาม​วัน​ลูก​คน​หล้า​ก็​เก็บ​เอา​ทรัพย์​สมบัติ ตึง​หมด​ตี้​เป๋น​ของ​เขา​ออก​จาก​บ้าน​ไป​เมือง​ไก๋ แล้ว​ใจ๊​จ่าย​สตางค์​อย่าง​สุรุ่ยสุร่าย เมื่อ​สตางค์​เสี้ยง​หมด​แล้ว ก็​เกิด​กั้น​อยาก​ใน​เมือง​นั้น เขา​ก็​บ่﻿มี​สตางค์​ติด​ตั๋ว​เลย จึง​ไป​ขอ​เยียะ​ก๋าน​กับ​จาว​เมือง​คน​นึ่ง คน​นั้น​ก็​ใจ๊​เขา​ไป​เลี้ยง​หมู​อยู่​ก๋าง​โต้ง เขา​ใค่​อยาก​กิ๋น​หื้อ​อิ่ม​ต้อง แต่​บ่﻿มี​ใผ​หื้อ​อะหยัง​เขา​กิ๋น​สัก​อย่าง แม้แต่​บ่าถั่ว​ตี้​หมู​กิ๋น เขา​ก็​ใค่​อยาก​กิ๋น เมื่อ​เขา​กึ๊ด​ได้​ก็​อู้​ว่า ‘ลูกจ้าง​ของ​ป้อ​เฮา​มี​หลาย​คน ก็​ยัง​มี​ข้าว​กิ๋น​จ๋น​เหลือ ส่วน​ตั๋ว​เฮา​จะ​มา​ต๋าย​เหีย​ตี้​นี่​ย้อน​กั้นอยาก​กา เฮา​จะ​ปิ๊ก​ไป​หา​ป้อ​บอก​เปิ้น​ว่า “ป้อ​ครับ ลูก​ได้​เยียะ​บาป​ต่อ​พระเจ้า​กับ​ต่อ​ป้อ​ตวย ลูก​บ่﻿สมควร​จะ​เป๋น​ลูก​ของ​ป้อ ขอ​ฮับ​ลูก​ไว้​เป๋น​ลูกจ้าง​คน​นึ่ง​เต๊อะ” ’ แล้ว​เขา​ก็​ลุก​ขึ้น​ปิ๊ก​ไป​หา​ป้อ เมื่อ​เขา​ยัง​อยู่​ไก๋ ป้อ​หัน​เขา​ก็​มี​ความ​อินดู แล้ว​ล่น​ออก​ไป​กอด​คอ​กับ​จูบ​ลูก ฝ่าย​ลูก​ก็​อู้​กับ​ป้อ​ว่า ‘ป้อ​ครับ ลูก​ได้​เยียะ​ผิด​ต่อ​พระเจ้า​กับ​ป้อ​ตวย ลูก​บ่﻿สมควร​เป๋น​ลูก​ของ​ป้อ​ต่อ​ไป’ แต่​ป้อ​สั่ง​หมู่​คน​ฮับใจ๊​ว่า ‘ขะใจ๋​ไป​เอา​เสื้อ​คุม​อย่าง​ดี​ตี้​สุด​มา​นุ่ง​หื้อ​เขา เอา​แหวน​มา​ใส่​นิ้ว​มือ เอา​เกิบ​มา​หื้อ​สุบ บึด​จะ​มี​งาน​เลี้ยง​ฉลอง​เน่อ เลือก​เอา​ลูก​งัว​ตั๋ว​ตุ้ย﻿ๆ มา​ฆ่า​เลี้ยง​กั๋น​เต๊อะ ย้อน​ว่า​ลูก​ของ​เฮา​คน​นี้ ต๋าย​ไป​แล้ว แต่​ได้​ปิ๊ก​เป๋น​ขึ้น​มา​แหม เขา​หาย​ไป​แล้ว​แต่​ได้​มา​ปะ​กั๋น​แหม’ เขา​ตังหลาย​ก็​เริ่ม​ฉลอง​กั๋น
“ลูก​คน​เก๊า​เยียะ​ก๋าน​อยู่​ก๋าง​โต้ง เมื่อ​ปิ๊ก​มา​ใก้​เถิง​บ้าน ก็​ได้ยิน​เสียง​แห่แหน​เต้น​ฟ้อน​กั๋น เขา​ฮ้อง​คน​ฮับใจ๊​คน​นึ่ง​มา​ถาม​ว่า ‘เปิ้น​มี​งาน​อะหยัง​กั๋น’ ลูก​จ้าง​ก็​ตอบ​ว่า ‘น้อง​ของ​ต้าน​ปิ๊ก​มา​แล้ว ป้อ​ของ​ต้าน​สั่ง​หื้อ​ฆ่า​ลูก​งัว​ตั๋ว​ตุ้ย﻿ๆ กิ๋น​เลี้ยง​กั๋น ย้อน​น้อง​ของ​ต้าน ปิ๊ก​มา​อย่าง​ปลอดภัย’ ลูก​คน​เก๊า​ก็​โขด บ่﻿ยอม​เข้า​บ้าน ป้อ​ก็​ออก​มา​ขอฮ้อง​เขา แต่​เขา​ตอบ​ป้อ​ว่า ‘ผ่อ​ลอ ลูก​ได้​ฮับใจ๊​ป้อ​มา​กี่​ปี๋​แล้ว บ่﻿เกย​เหลือ​กำสั่ง​ของ​ป้อ​เลย​สัก​ข้อ ขนาด​แป๊ะ​สัก​ตั๋ว​นึ่ง ป้อ​ก็​ยัง​บ่﻿เกย​หื้อ​ฆ่า​เลี้ยง​เปื้อ​ฉลอง​กับ​เปื้อน​ฝูง แต่​เมื่อ​ลูก​คน​นี้​ของ​ป้อ​ได้​ใจ๊​สมบัติ​จ๋น​หมด​จ๋น​เสี้ยง โดย​ไป​คบ​แม่ญิง​ขาย​ตั๋ว ป้อ​ยัง​ได้​ฆ่า​ลูก​งัว​ตั๋ว​ตุ้ย﻿ๆ เลี้ยง​กั๋น​อยู่​กา’ ป้อ​จึง​ตอบ​เขา​ว่า ‘ลูก​เหย ลูก​อยู่​กับ​ป้อ​มา​ตลอด ของ​ของ​ป้อ​ตึง​หมด​ก็​เป๋น​ของ​เจ้า​แล้ว สมควร​ตี้​หมู่​เฮา​จะ​ยินดี​กับ​ฉลอง​กั๋น ย้อน​น้อง​คน​นี้​ต๋าย​แล้ว​แต่​ปิ๊ก​เป๋น​ขึ้น​มา​แหม เขา​หาย​ไป​แล้ว​แต่​ได้​มา​ปะ​กั๋น​แหม’ ”

వినండి ลูก๋า 15