ອັບລາມ ເຕົາ ໂສດົມ ຕສີ້ງ ເຍີຍ ຮູ່ງ, “ເຢຍ ຊູງ ຈ໊ຽນ ປົ໌ວ ຕອງ ຈ໊ຽນ ຕສ໊ຽວ, ຕົ້ງ ຢຽມ ຮລັງ ເຈ໋ຍ, ເຕສີ໋ຍ ລູ່ງ ເຕສີ໋ຍ ເດົາ ເຍີຍ ທິນ-ຮູ່ງ, ແລ໌ງ ເຈ໋ຍ ແຫງ່ງ ຫວ່າ. ເຢຍ ແລ໌ງ ຕະຟ່ານ ເມີ່ຍ ເຍີຍ ຫາຍ ຫຍູ່ງ ກະນ້າຍ ເຢຍ ໄມ້ ຫລົ່ງ ຢຽດ ເຕີ໋ຍ. ລ່ຽມ ຢຽດ ຕິ້ວ ສຸຍ ໄຟ ຢຽດ ຕິ້ວ ເຮ່ ຮລາງ ເຢຍ ຕສູ໊ງ ໄມ້ ຫລົ່ງ ເຫວີ່ຍ ປຸນ ເມີ່ຍ ອກະຮ້າ ຮີ້ງ ໄມ້ ຕຸ໊ ກ໊ອງ, ‘ເຢຍ ເຖສີຍ ອັບລາມ ປຸ໊ດ ຕສ້ອຍ.’