Ногай - 2011 Edition (NT)

Иса он эки соктасын шакырып, оларга буьтин йинлерди енъмеге, авырувларды савартпага куьш эм куват берди. Сонъ оларды Алла Патшалыгын халкка билдирмеге эм маразлыларды сав этпеге йиберди. Оларга: «Йолга бир зат та алманъыз: не таяк, не артпак, не оьтпек, не акша. Коьйлегинъиз де эки кат болмасын. Кайдай уьйге кирсенъиз де, сонда калынъыз эм оннан йолга шыгынъыз. А эгер сизди кабыл этпеселер, сол шахардан кетинъиз, оларга карсы болганынъызды шаатлап, аякларынъыздынъ табаныннан шанъды да кагып калдырынъыз», – деп насихатлады. Сокталар элден элге юрип, аьр ерде де Ийги Хабарды билдирдилер эм авырганларды саварттылар.

Болганлардынъ хабары тетрарх Иродка да етти. Эм ол адасты-састы, неге десе кайбиревлер: «Бу Аьдем – оьлилерден тирилген Яхъя», – дедилер. Баска биревлери: «Ильяс келген», оьзгелери болса: «Бурынгы пайхамбарлардынъ биреви тирилген», – деп соьйлейтаган эдилер. Ирод: «Яхъядынъ басын кескен эдим. Бу ким экен? Эситетаган хабарларым не?» – деп, Исады коьрмеге амал излестирди.

Элшилери кайттылар, Исага оьзлерининъ не эткенлерин хабарладылар. Иса оларды Оьзи мен айырым бир авлак ерге, Бетсайда деген шахардынъ шетине, далага аькетти. Ама халк муны анълаганда Онынъ артыннан иерди. Иса олар ман Алла Патшалыгы акында соьйледи, маразларыннан эмленмеге кереги болганларды сав этти.
Куьн оьтип, кас караланып баслаганда, он эки соктасы Онынъ касына келди эм Ога: «Халкты йибер, тоьгеректеги эллерге барып, оьзлерине азык эм конакбай тапсынлар; неге десе биз мунда бос ердемиз», – деп айттылар.
Ама Иса: «Оларды сиз ашатынъыз», – деди.
Сокталары: «Бизим тек бес оьтпек пен эки балыктан баска эш бир затымыз да йок, яде биз, оьзимиз барып, сосы аьдемлердинъ баьриси уьшин ырызкы сатып алаякпа?» – дедилер. Онда бир бес мынъга ювык аьдем бар эди.
Иса Оьзининъ сокталарына: «Оларды ерге эллисерден олтыртынъыз», – деди. Сокталары солай эттилер де баьрисин олтырттылар. Иса болса бес оьтпек пен эки балыкты алып, коькке коьзлерин коьтерип, Аллага шуькир айтты да оларды сындырып халкка уьлестирер уьшин сокталарына берди. Баьриси де тойганынша ашады, олардан арткан увакларды он эки шетенге йыйдылар.

Бир вакыт Иса авлак ерде дува этип турганда, Оны ман сокталары да бар эдилер. Ол: «Халк Мени ким деп санайды?» – деп олардан сорады.
Олар Ога: «Шомылдырувшы Яхъя; оьзгелери болса Ильяс деп; а баскалары бурынгы пайхамбарлардынъ бири тирилген дейдилер», – дегенди айттылар.
Иса олардан: «А сиз Мени ким деп санайсыз?» – деди.
Петер Ога: «Алладынъ Масихи», – деп яваплады.
Ама Иса сокталарына, каты этип, муны эш биревге де билдирмеске буйырды.

Иса: «Аьдем Улы коьп азап шекпеге, аксакаллар, бас дин куллыкшылары эм дин аьлимлери мен шет кагылмага, оьлтирилмеге эм уьшинши куьн тирилмеге керек», – деди. Сонъ баьрине де карап: «Ким Меним артымнан келмеге суьйсе, сол оьзи оьзиннен кайталасын, онда оьлеек кашын аьр куьн коьтерип, Мага иерсин. Неге десе ким оьз яшавын сакламага суьйсе, сол оны йойтар; а ким яшавын Меним уьшин йойтса, сол оны саклар. Аьдем, буьтин дуныяды бийлеп, оьзи оьзин йойтса, не де оьзин зыян этсе, муннан ога не пайда? Ким Меннен эм Меним соьзимнен уялса, соннан Аьдем Улы да Оьзининъ, Атасынынъ эм де Ога багысланган маьлеклердинъ данъкы ман келгенде уялаяк. Сизге дурысын айтаман, булайда туратаганлардынъ кайбиревлери, Алла Патшалыгын коьрмей, оьлмееклер», – деди.

Сосы соьзлерден сонъ сегиз куьн кадер оьткенде, Иса Петерди, Яхъяды эм Якупты алып, тилек этпеге тавга коьтерилди. Онда дува этип турган вакытта, Онынъ шырайы туьрленди, кийими агарды, йылтырады. Эм мине сонда эки эр коьринди, Оны ман соьйлести. Олар Муса ман Ильяс эдилер. Олар саьвле мен ярыкландырылган эдилер, Исадынъ Ерусалимде оьлип бу дуныядан кешееги акында айттылар.
Петерди эм оны ман бирге болганлардынъ баьрисин уйкы басты, ама уянганларында, олар Исадынъ ярыкланып туьрленгенин эм Онынъ янында турган эки кисиди коьрдилер. Кисилер касыннан кетеятырган вакытта, Петер, оьзи не айтканын да билмей: «Насихатшы! Биз мунда турсак, калай аьруьв эди! Уьш кос салайык: бири Сага, бири Мусага эм бири Ильяска болар», – деди.
Петер соьзин кутармай, булыт коьринди де оларды каплап алды. Олар булыт ишине киргенде корктылар. Оларга булыт ишиннен: «Бу Меним сайлаган Улым; Онынъ соьзин тынъланъыз!» – деген давыс келди. Сол давыс эситилип тынганда, Иса ялгыз эди. Сокталары уьндемедилер эм сол куьнлерде коьргенлерин эш биревге де айтпадылар.

Экинши куьнинде олар тавдан туьсеятырганда, Исады коьп халк, алдына шыгып, йолыкты. Бирден халк арасыннан бирев: «Устаз! Тилеймен Сага, меним улыма ярдам эттага. Ол меним сынъар биревим. Ога йин ябыса турады, ол бирден кышкырыклап баслайды. Йин оны калтыратады, онынъ авызын коьпиртеди эм оны эзиетлеп, кыйынлыкка калдырады. Мен сокталарынънан йинди кувып шыгарыныз деп тилеген эдим, ама олар оны эталмадылар», – деп кышкырды.
Иса ога явап берип айтты: «Эй имансыз, йолдан шыккан несил! Мага не шаклы заман сиз бен болып, сизди тоьзбеге керек? Аькел мунда улынъды», – деди.
Яс келеятырган заманында, оны кара йин ерге йыкты, калтыратты, ама Иса йинди тыйды. Ясты сав этти, оны атасына берди.

Буьтин халк Алладынъ уллы куьдиретине сейирсинетаган эди. Баьриси де Исадынъ эткен ислерине аьжейипленип турганда, Ол сокталарына: «Бу соьзлерге кулакларынъызды салынъыз: Аьдем Улы аьдемлер колына тутылып берилеек», – деди. Ама олар бу соьзге туьсинмедилер, маьнеси олардан ясырылганыннан оны сезбедилер эм бу соьз акында Исадан сорамага корктылар.

Сокталар арасында, уьйкенимиз ким болар экен деген, эрисуьв шыкты. Иса, олардынъ коьнъиллериндегин билип, кишкей балады алды да оны Оьзининъ алдына салды. Эм оларга: «Мунадай бир балады Меним атымнан ким кабыл этсе, сол Мени кабыл этеди, а ким Мени кабыл этсе, сол Мени Йибергенди кабыл этеди. Сол себепли сизинъ баьринъизден де кишкей ким болса, сол уьйкенинъиз болар», – деди.

Сонда Яхъя айтты: «Насихатшы! Биз Сенинъ атынъ ман йинлерди кувып шыгарувшыды коьрдик; тек ол бизи мен юрмегеннен себеп, оны тыйдык».
«Тыйманъыз, неге десе ким сизге карсы тувыл, сол – сизинъ ягынъыз», – деди Иса ога.

Исадынъ бу дуныядан коькке алынаяк куьнлери ювыклаганда, Ол Ерусалимге бараяк болып, таьвекелленип, йолга шыкты. Ол Оьзининъ алдында хабаршыларын йиберди. Олар да барып, Исадынъ келеегине баьрисин аьзирлер уьшин Самариядынъ эллерининъ бирине кирдилер. Ама самарияшылар Исады Ерусалимге баратаганы уьшин киргистпедилер.
Муны коьрип, Онынъ сокталары Якуп пан Яхъя: «Раббий, суьйсенъ, Ильяс эткендей, биз коьктен от туьсиреек, оларды аьлеклесин деп, айтаяк», – дедилер.
Ама Иса, бурылып, оларды тыйды [эм: «Сиз оьзинъизде кайдай рух бар экенин билмейсиз. Аьдем Улы аьдемлердинъ янларын аьлек этпеге тувыл, а куткармага келген», – деди]. Оннан сонъ олар баска элге кеттилер.

Олар йолда бараятырган вакытта Исага бирев: «Сен кайда барсанъ да мен Сенинъ артынънан иереекпен», – деди.
Иса ога: «Туьлкилер инли боладылар, коьктинъ куслары – уялы, а Аьдем Улынынъ бас сугар ери йок», – деди.
А баскасына: «Меним артымнан иер», – дегенде, ол: «Бийим! Мага басында барып атамды коьммеге ызын бертагы», – деп тиледи.
Иса ога: «Оьлгенлерди коьммеге оьлилердинъ оьзлерине калдыр; а сен барып, Алла Патшалыгын билдирип юр», – деди.
Тагы да баскасы: «Мен Сенинъ артынънан бараякпан, Раббий! Тек алды ман аьелим мен аманласпага ызын бер», – деп тиледи.
Ама Иса: «Колын сабанга салган эм артына карап баратаган, Алла Патшалыгында кылынмага сенимли тувыл», – деп билдирди.

கேளுங்கள் Лука 9